Crucify Me

C H A P T E R 17

"Did I offend you?" diretsahang tanong niya na siyang ikinatulala ko. Sa tanong niya kasi ay nagmistulan akong bata. Though, mas bata naman talaga ako kaysa sa kanya. I'm just seventeen and he's already twenty. Sa pangangatawan, malayong-malayo ako sa kanya. I'm just five foot two and I guess he's towering more than six feet but not more than seven. Kung yayakapin niya ako ay 'di hamak na masasakop niya ako. He's a brusque young man, and I'm just a lady with a tiny highschool body. With our age differences which is three years apart, alam kong mas mature na rin siya mag-isip. For sure, he's cerebral cortex, the part of the brain which is responsible for logical thinking, is already more developed than mine. Although there is a great difference in some of the aspects between the two of us, parang nawala naman ang distansyang iyon nang hinalikan niya ako. Million years ago, Pangaea does still exist. Pero dahil sa makailang paggalaw ng tectonic plates ng mundo, nahati ito sa mga contents. And just like when he kissed me, parang nabuo ulit ang mga kontenteng iyon. My anorexic heart ignited a flame. Nagliyab iyon sandali, ramdam ko, pero agad din namang nawala ang apoy nang matapos din ang paghalik niya sa akin.

At ano pa ba? Ano pa ba? I'm out words to explain about how I feel right now. The peroxide shot he had given me through his kuss already loose it's effect. Pero alam kong may natitira pa rin. Ramdam ko iyon sa loob ko. It keeps stirring me from the inside. Ayaw tumigil. At kapag tumititig ako sa mga mata niya ay mas lalo ko pa iyong nararamdaman. The whirlwind is still inside me. And I know that I'm still trapped on its center. They say that a butterfly can cause a sandstorm on a desert island. At ganu'n nga ang nangyari. I'm a desert island, dry and lonely, at noong dumating ang paru-parong iyon, biglang nagkaroon ng matinding gulo. Worse than the worst civil wars. Maraming sundalo sa puso ko ang nagpapaputok pa rin ng mga armas nila. The lieutenant already declared a ceasefire but the platoons are still firing the imaginary enemy, the butterfly. There's no more enemy, tapos na ang giyera. Matagal ng natapos ang halik na iyon. Maybe the soldiers inside me can still feel the side effect too.

"Did you offend me," I repeated his question without a question mark, bubling the same words that comes from his mouth and tounge seconds ago. Sinubukan kong hanapin ang sagot sa loob ko pero wala akong mahanap. Sinubukan kong suriin ang loob ng Deterdiente Barista kung saan maraming tao pero kahit sa kanila ay hindi ko nahanap ang sagot. Did he offend me? Nagustuhan ko ang halik na iyon! Yet I can't tell it. Biglang nawala ang pagka-prangka ko. My mouth become an oyster clump shut. Kahit pa gutom na gutom akong sabihin ang mga salita nararamdaman ng puso ko ngayon.

"Yah," Edison replied. Mahina ang pagkakabigkas niya. Parang nahihiya. I can sense it. And for sure, binabagyo na siya ng mga tanong sa loob niya. Let me give you a tip on how to loose a guy's mind. You can simply loose his sanity by answering blunt and lesser words towards his questions. Through that, you'll become the butterfly who can create the sandstorm inside him. And the more you prolong his agony, the more you're gonna kill him. Pero ayaw kong gawin iyon kay Edison. I love, oh, it's a dangerous statement. Dapat ay hindi muna iyon sabihin. Kahit pa gutom na gutom akong sabihin ang mga salita iyon.

"Not at all," I told him with an empowered smile. Lumagok ako ng lemon grass tea at nag-iwas ang tingin. Naramdaman ko ang pagtitig niya sa aking leeg which is very wrong because he might think that seducing him. Yumuko ako at tinago ang aking leeg.

"That's cool," he said. "Let's eat."

"Sure."

Naramdaman ko ang paghihirap niya noong kumain na kami. Nakonsensya ako kaya kinausap ko na siya ng maayos.

"Paano ka nga pala nakapag-decide na sa Batanes, Camiguin at Mati City iyong pupuntahan natin?" tanong ko as I decided to take a bite of the grilled tuna.

He turned his sight from left to right at noong nahanap niya na ang sagot ay tumitig siya sa akin, "Because those place are on the top visited places right now. Kaya naisip kong iyon na lang. May gusto ka pa bang idagdag?"

Umiling-iling ako, trying to look casual, "Wala na. Infact, kagaya nga ng sabi ko, sobra na sa akin 'yung tatlo."

"So you want to cut---"

Agad ko siyang binara, "No, no. Okay na ako sa tatlo. Infact I like your idea, one for Luzon, one for Visayas and one for Mindanano."

"I see," tumango siya. Ramdam ko pa rin 'yung awkwardness na namamagitan sa aming dalawa. That awkwardness sticks in the moisture of the air. Parang kumapit iyon sa bawat molecule ng oxygen. Pero alam kong malabo iyon. Any changes on the element of a molecule will cause unusual things. Kagaya ng pagkampay ng paru-paro sa isang desert island kung saan maari siyang makapag-dulo ng sandstorm.

Kinagat ko ang ibabang labi ko nang matapos ako sa pagnguya ng pagkain ko. That kiss only lasted 0.5 seconds pero ngayon na ilang minuto na ang lumipas ay ramdam ko pa rin ang mga labi ni Edison sa mga labi ko. The peroxide shot side effect.

Nagpatuloy lang kami sa pagkain. A classic Elton John's song was playing around the place. It's title is "Can You Feel The Love Tonight?" which is quite awkward kasi araw pa naman ngayon. Pero kahit ganoon ang tugtog, it's melody created a sonder feels over the whole Barista. Hindi na rin ganoong natataranta ang mga sundalo sa loob ko. As if they're slowly hearing the ceasefire being declared by their lieutenant.

"Oh!" Bigka akong nagulantang nang sinakop ni Edison nang iilang daliri ng kanang kamay niya ang baba ko. Sa pagkabigla ko ay muling nagpaulan ng bala ang mga sundalo sa loob ko. My iris dilated nang makita kong sinuri ni Edison ang mga labi ko. Akala ko hahalikan niya akong muli pero nagkamali ako dahil may inalis lang pala siyang kanin sa gilid ng labi ko.

"I'm just talking care of this lips, I've kissed it, it's my responsibility now," seryoso niyang turan habang pinapahiran pa rin ang parteng iyon ng labi ko. The soldiers inside already loose their bullets.

With a butterfly whom through its tiny wings created a sandstorm, lahat ng mga sundalong nakipaglaban sa loob ko ay hindi nag-wagi.

* * *