Crucify Me

C H A P T E R 44

Pagdating namin ni Edison sa Camiguin, agad kaming namili ng mga gamit sa isang store sa downtown area. We didn't book any hotel room dahil bago pa man kami makarating dito ay napagkasunduan na namin ni Edison na spontaneous lang ang lahat ng mangyayari sa pangalawa naming destination which is ang Camiguin. We'll be staying here for unknown number of days. Lilibutin namin ang lugar na ito hanggang sa kami ay magsawa. Pero magsasawa nga ba kami? The fact is noong dumaong na sa Camiguin ang Roro na sinaksakyan namin, manghang-mangha kaming dalawa ni Edison sa ganda ng lugar. It's a very simple island, yet classy and sophisticated.

     "Okay ka na?" tanong niya nang mapuno ko na 'yung push cart ko. Nasa may counter na kami at medyo maraming pumipila kaya natagalan kami. Mga damit at underwear niya lang ang binili niya habang ako ay marami akong anik-anik na binili. Habang namimili rin kami kanina, maraming babae ang lumalandi sa kanya pero hindi ko na sila pinatulan kasi nakakawala ng dignity.

Kung maayos kang babae at nakita mong may kasamang nobya iyong lalaki, manglalandi ka pa rin ba? Ang hirap sa mundo ngayon ay kahit na tinawag na "common sense" ang "common sense", e hindi ito common. And I'm just so glad at nabiyayaan ako niyon. And I'm also just glad kasi kahit nilalandi si Edison e hindi pa rin siya nagpalandi making him prove me that it is logically true na walang malandi kung walang nagpapalandi. If that logic is really applied by everyone, the world will atleast move one step closer towards becoming a relationship-friendly and ethical place.

Paglabas namin ni Edison, agad kaming sumakay ng pedicab. May sinabing place si Edison sa driver na hindi ko masyadong narinig dahil kasalukuyan kong chini-check ang mga binili ko kung may lotion ba akong naisama. After some negotiation with the driver, nakasakay na kami sa wakas ni Edison. Sa harap ako umupo at siya naman sa likod. Hindi kami puwedeng magtabi dahil katabi ko ang mga pinamili ko.

Habang binaybay namin ang medyo mabatong daan, naisip ako bigla kung anong klaseng bahay ang pamamalagian namin ni Edison dito sa Camiguin. Sa Batanes, pinatira niya ako sa isang carriage house which was just very romantic. Dito kaya sa Camiguin? Saan kaya kami titira ng ilang araw?

*  *  *
"KUBO?" Napaawang ang bibig ko nang makarating kami sa gitna ng gubat. Ilang minuto kaming naglakad papunta rito mula sa kalsada. Maraming matutulis na damo ang dinaanan namin bago kami makarating dito kaya kating-kating talaga ang paa ko.

"Yes. A nipa hut. No electricity. No signal. No people. Just us, together with the nature."

Napayuko ako sa sinabi niya. Gusto kong magreklamo pero naisip ko, challenge din ito. I've been living my whole life inside a box-like condo unit, oras na rin siguro para maranasan ko 'to. A nipa hut in the middle of the forrest.

"Sige. I will take this as achallenge," anas ko. Sumibol na ang ngiti ko sa mukha.

Tumango siya. Ngumiti. "When we'll going to make love here, kahit pa gaano ka lakas ang mga boses natin, walang makakarinig."

He winked at me. Bigla akong nagpigil ng ngiti sa sinabi niya.

"Parang ulol 'to!" anas ko.

*  *  *

"This is what a typical Filipino family house is. Simple but peaceful."

"I know," sagot ko sa sinabi niya. Nakaupo kami sa isang bangko na gawa sa kahoy dito sa labas ng bahay habang may bonfire sa harap namin ni Edison. Alas kuwatro pa lang ng hapon pero ang dilim-dilim na rito.

"Aren't you afraid? Sabi nila, maraming elemento rito?"

Umirap ako. "Come on, 20th century na Ed."

Tumawa siya. "You're right!"

"Takot ka ba sa mga elemento?" tanong ko sa kanya.

"No."

"May aswang sa likod mo oh!"