my angel ✘ vkook

Chapter 27

Odadan çıktığımızda koridor diye adlandırdığım ama bu koridorun benim dairemin iki katı olduğunu kabullendiğim yerde yürüyorduk.

O kadar çok kapı vardı nereye gideceğimi şaşırmıştım.Kapılarla dolu bu büyük koridorun sonlarına doğru sağ tarafta bir resim asılıydı.

Daha dikkatli baktığımda bu çocuğun Jungkook'a benzediği belli oluyordu.

Benim durmamı ancak fark etmişti ki gittiği yoldan geri gelmişti.

Nereye baktığımı merak etmiş benim baktığım yöne doğru Kafasını çevirmişti.

Birkaç saniye sonra ben odaklanmış gibi resim'e bakmaya devam ederken bir kol bileğimi sarmış Ve beni tekrar koridorda yürütmüştü.

Beni arkasında sürüklemiş merdivenlere ulaştığımızda bir anda durmuş bana dönmüştü.

Ben ne yapacağını merakla beklerken bana gülümsemiş elleri iki elimide olduğu gibi sarmıştı.

Elleri ellerimden bileklerime ordan dirseklerime ordansa omuzlarıma çıkmıştı.

Eli enseme geldiğinde gözlerini kapatıp gülmüştü.

Beni kendisine çekip dudaklarıma kapanmıştı.

"Seni seviyorum Taehyung.Tahmin edemeyeceğin kadar çok."

Ufak bir kıkırtı çıkartıp kollarımı boynuna doladım.

"Öyle mi?"

"Öyle."

"Aklıma takılan bazı şeyler var Jungkook.Lütfen ilk önce onları konuşalım.Olur mu?"

"Ne istersen sor Taehyung.Cevaplayacağım."

Kollarımı boynundan çekmiş ufak bir nefes vermiştim.

"Sen gerçekten evli misin? Onunla."

"Hayır! O benim küçüklük arkadaşım sadece o kadar.Asıl evli olduğum kiş-"

"Ne! Yani sen sehun değil başkasıyla mı evlisin? Ama nasıl? Üzgünüm Jungkook ben evli birisiyle birlikte olamam."

Gitme eyleminde bulunacakken beni tutmuş gitmeme engel olmuştu.

"Gerçekten bilmek istemiyor musun Taehyung?"

"N-neyi?"

"Kimle evli olduğumu."

"O kişiyle sana mutluluklar dilerim."

"Parmağın acıyor mu?"

"E-evet acıyor.Neden sordun?"

"Parmağını getir!"

Ona anlamsız bakışlar atarken acıyan yüzük parmağımı almış bir eliyle parmağımı sarmıştı.

Çıkarttığında üzerinde parıldayan bir taşı olan yüzükle karşılaştım.

Ama bu nasıl olabilirdi ki? Ben yüzük filan takmamıştım.

"A-ama ben yü-"

"Sen yüzük takmamıştın."

"Evet.Takmamıştım."

"Lütfen bana anlamadığını söyleme Taehyung."

"Ne a-ama ben Yani hayır!"

Tam ağzını açmış bana cevap verecekken aşağıdan bir ses geldi.O an ki korkuyla Jungkook'a sımısıkı sarılmıştım.

Anlamış olacak ki kıkırdayıp bir elini sırtıma bir elini saçlarıma koymuştu.

Burnunu saçlarıma daldırdığı gibi uzun bir nefes çekti.

"Kokunu seviyorum Taehyung."

"H-hı o da seni çok seviyor."

Yine bir rezillik yapmıştım.Derin bir nefes verdi.

"Elimi Sımsıkı tut! Sakın bensiz bir yere gitme ve yanımdan ayrılma!"

"T-tamam."

Gülümsemiş ve o rahat pozisyonumuzu bozup elimi tutmuştu.Sanırım heyecandan patlayabilirdi.Kalbimin hızlı atışından bahsetmiyorum bile.

Yavaş yavaş merdivenleri inmeye başlamıştık.Her indiğimiz katın koridoru aynı Jungkook'un odasının bulunduğu koridor gibiydi.

Her indiğimiz koridorda öbür koridorlar gibi sadece bir resim vardı.Neden 1 resim? Herneyse bunuda aklımın bir köşesine yazdım.

Jungkook'un durduğunu farketmem ona çarpmamla bir oldu.Kafamı onun suratına çıkarttığımda bana gülümseyip gözleriyle arkamı işaret etti.

Arkama döndüğümde gözlerim kamaşmıştı.Burası muhteşemdi.

Dünyada gördüğüm en büyük salondu.Herşeye ince bir detay verilmişti.Bu mükemmellikten salonun ortasında ki kişiyi farketmemi- o da kimdi?

Hemen Jungkook'a döndüğümde ellerini ellerime sarmış Ve önüne dönmüştü.

Lütfen düşündüğüm şey olmasın.Tekrar önüme döndüğümde o kişinin tam karşımda olduğunu gördüm.

"Adın Taesang olan çocuktun sen değil mi?"

Hayır yani niye herkes benim ismimi yanlış anlar ki?

"Adım Taehyung.Peki siz?"

"Ben Jungkook'un babasıyım Taesang."

Dediği şeyden adımı yine yanlış söylemesine bile takılmamıştım.

"S-siz Jungkook'un ba-"

"Evet, öyleyim.Taesang galiba bu adı sevdim."

"Öyle mi? Olsun adımı değiştiririm."

Jungkook gelip bana yardım edeceğine orda durmuş gülüp duruyordu.İnsan bir gelirdi.Doğru o insanda değildi.

Merhaba YİNE BEN Sanırım girişi değiştirmeliyim 😂

Bölüm nasıldı?

Bu arada yeni Fic yayınladım bakarsanız sevinirim.

İyi günler 💗