Mühürlü Kalp

Bölüm 13

Soğuk.

Hissettiğim tek şey. Soğuk..

Gözlerimi açamıyorum.

Kıpırdayamıyorum.

Sert bir zeminde yatıyorum..

Neredeyim?

Bir uğultu var.

Ürpertici bir rüzgar esiyor.

Rüzgarın geldiği yöne bakılırsa.. yerin altında bir odada olmalıyım.

Anladığım kadarıyla yerin altındayım ama odanın tavanı yerin çok az üstünde bitiyor.

Muhtemelen odanın tavanının dışa bakan bir yerinde bir çatlak var ve soğuk hava oradan içeri sızıyor.

Bir hücredeyim.

Ben.. bir mahkum muyum?

Neden hiçbir şey hatırlayamıyorum?

Hafızam bana ihanet ediyor.

Sanırım soğuk yüzünden körelen acı hissim soğuğa alıştıkça ortaya çıkmaya başlıyor.

Aahh!! Bu hissettiğim acı hiçbir şeyle boy ölçüşemez.

Niye bu kadar yara almış olabilirim?

Lanet olsun yaralarımı bile görebilecek gücüm yok çünkü gözlerimi bile açamıyorum.

Bunu bana kim yaptı acaba?

Daha kim olduğumu hatırlamazken bunları düşünmem çok saçma..

Nedense değer verdiğim birileri varmış ve şu an bana ihtiyaçları varmış gibi hissediyorum.

Yüzüm.. ıslandı. Bir yerden su sızıyor olmalı. Hayır.. Ağlıyor muyum? Niye ağlıyorum!

Lanet olsun herşey çok karışık.

Kimim ben?

Nerdeyim?

Bana bunların yapılmasını hakkedicek ne yaptım!

Hatırlamaya başlıyorum..

Ben bir prensesim, bir varis..

Büyücüyüm ve aynı zamanda dövüşmeyi biliyorum.. ama bunlar yasak değil mi?

Başımdaki bu ağrı ve bu iğrenç acı da neyin nesi böyle?

Kim olduğumu hatırlıyorum! Herşey yavaş yavaş gelmeye başlıyor.

Hatırlıyorum.. herşeyi..

Bana Dante adındaki bir herif işkence yapmıştı. Başımı duvarlara vurmuştu o yüzden geçici hafıza kaybı yaşamış olmalıyım..

Tanrım.. buradan çıkmalıyım!

Hareket edemiyorum, gözlerimi bile açamıyorum!

Hadi Irina! Yapabilirsin, aç şu gözlerini!

Ah! Kahretsin, yapamıyorum!

Belki büyü gücüm yardımcı olabilir!

Büyü gücümü hissedemiyorum! 

Tamam, sakin olmalıyım. Odaklanmalıyım..

Buldum! İşte mavi ışık..

Hadi Irina, son bir deneme daha..