Forgive Me

Bölüm 32

" Louis bebek istiyorum." Taylor'ı yatağına bıraktığımda üzerindeki cekedini ve ayakkabılarını çıkardım. Arabadayken uyuyup kalmıştı. Büyük ihtimal erkenden uyuması sabah çok erken uyanmış olmasaydı. Eh April ile ilgilenirken yorulmuş olmalıydı. Sonunda kendini meşgul edecek bir uğraş bulduğu için mutluluğum tarifsizdi. Saçlarını okşadım yanağından öptükten sonra üzerini örttüm.

Ah birde alışverişe gitmeyi düşünüyorduk. Alışveriş merkezinin önüne geldiğimizde Taylor'ın uyuduğunu fark edip başka güne ertelemiştik. Harry'nin elini tutup odadan çıktık. " Louis beni dinlemiyorsun."

" Çünkü istemiyorum." Dedim açıkça. Bebeğe bakmak çok zordu. Bu yoldan geçtiğim için bir bebeğin bakımı beni korkutuyordu. " Ama ben istiyorum." Diye yavaşça mırıldandı. Bu konu tartışmaya dahi kapalıydı. Bebek istemesindeki tek amaç onu oyuncak bebek gibi oynamak istemesiydi. Eğer kız olursa, saçlarını yapmak, oje sürmek, gün içerisinde birçok kere değişik süslü kıyafetler giydirmek için istiyordu. Bunları Taylor'a yapamadığı için sıkılıyordu. Bakımı konusunda bir fikri olmadığı için de bakmanın kolay olacağını sanıyordu. Bu aptallıktı. Ben gecenin bir yarısı gazı olduğu için uyanmak istemiyordum

Taylor da bazen gece uyanıyordu ve uykumu yarıda kestiği için çıldırıyordum. Üstelik Taylor benim çocuğumken bazı şeylere tahammül edemiyorsam başka birisinin bebeğine tahammülüm kesinlikle olmazdı. Harry'yi dinlemeden merdivenleri indim. Bugün yorgundum. Onunla da uğraşamazdım. Kendimi televizyonun karşısında olan geniş koltuğa attım. O da büyük bir yavaşlıkla gelmişti. Somurttuğu için kaşları çatıktı. Bu yüz ifadesi kararımı değiştirmezdi.

Kumandaya uzandım. " Ciddi misin Louis? Seninle konuşmaya çalışıyorum." Bu tepkiden sonra kumandayı mecbur olarak bıraktım. Çünkü sert bir tepkiydi. " Pekala seni dinliyorum." Bu sırada zile basılmıştı.

" Ben bakarım." Yanağıma hızlı bir öpücük bırakıp gitmişti. Başımı arkaya attım. Sadece Taylor gibi uyumak istiyordum. Eğer o gelene kadar uyursam bebek hakkındaki yorumlarını duymazdım. Hemen yastığa başımı koydum ve gözlerimi kapattım.

Tabi buna itici bir ses duyana kadar devam etmiştim. Tanıdık bir sesti ve tahmin ettiğim kişiyse uykum şimdiden açılmıştı. Ses kulaklarımı tırmalamaya devam ederken yavaşça yattığım yerden doğruldum.  İçeriye Nick girdiğinde yüzümü buruşturdum. Bunun burada ne işi vardı? Harry'nin peşini bırakmamakta ısrarlı olması onun yüzüne yumruk atma isteğimi cazip hale getiriyordu. Kıskançlık tüm bedenimi ele geçirmişti. Harry'ye yakın olan insanlardan nefret ediyordum. Ona kimse yaklaşamazdı.

" Aşkım misafirimiz var. Nick bizi ziyarete gelmiş." Harry ona gülümsediğinde daha fazla kıskanmıştım. Sadece bana gülümseyebilirdi. Kıskançlığım kontrolsüz şekilde büyüyordu ve bu sağlıklı değildi. Şimdiki hissettiğim kıskançlık sadece ilişkimize zarar verirdi. Kavga ederek Nick'i mutlu edemezdim.

" Merhaba Louis." Bana elini uzattığında uzun süre baktım. Sonra tek kaşımı kaldırıp Nick'e döndüm. Düşmanımın elini sıkmazdım. " Merhaba Nick. " Dedim basitçe ve ellerimi göğsümde birleştirdim.

Nick karşıma otururken Harry bana kaşlarını çatmıştı. Omuz silktim. Bu yüzden kavga çıkaramazdı ya. Harry başka yere oturduğu için ayağa kalkıp onun yanına oturdum. Nick'in kolunu sıvazladığı elini sıkıca tuttum. " Bizde Louis ile bebekler hakkında sohbet ediyorduk. Ona ne kadar fazla bebek istediğimi anlatıyordum." Elini dudaklarıma yaklaştırıp öpücük bıraktım. Şuan Nick'e inat Harry'ye sayısız öpücük bırakabilirdim.

" Ah bir bebek evlatlık edinmek çok şirin Louis. Bu düşüncenizden dolayı sizi tebrik ederim."

" Evlatlık edinmeyeceğiz." Diye homurdandım. " Taşıyıcı anne mi düşünüyorsunuz?"