Forgive Me

Bölüm 31

Yorum yapın lütfeeeen

Boş evimize son kez baktım. Buradaki anılarımız unutulmazdı ve şimdi burayı terk ediyorduk basit bir olay için. Yeni bir hayata başlıyorduk ve bunun için değişiklik yapmaya ihtiyacımız vardı. Üçümüz için de bu değişiklik şarttı.

Taylor'ın pusetle kapıma bırakılışını, bebeğin kimin olduğunu sorgulayıp bana ait olduğunu öğrendiğimdeki duygularım hala aklımdaydı ve buraya bakınca anılarım canlanıyordu. Sevgilim beni bu yüzden terk etmişti. Zaten sonra Taylor sürekli ağladığı için durmadan bakıcılar bizi terk ediyordu ve benim bakıcı arama sürecim hiç bitmiyordu. Bakıcıların kaçışı hala komikti.

Taylor ilk defa emeklemeye başladığında ilk yaramazlığı koltuktan düşmek olmuştu. Yürüyüşü ise daha kötüydü. Şömineye doğru yürüyüp dikkatsizliğim sonucu az daha yanacaktı. Bunlar güzel anılarımızdı. O bu evde büyümüştü 1 yaşına kadar. Bu güzel anıların olduğu kadar da birçok kötü anımız vardı. Hatta kötü anılar daha ağır basıyordu. Onlar hatırlanmaya değmeyen şeylerdi.

Taylor ile ikinci tanışmamız daha sarsıntılıydı. Harry ile bu eve adımızı attığımızda işe ihtiyacımız vardı ve baba olmaya dair en ufak bir fikrim dahi yoktu. Nasıl davranacağımı, ne diyeceğimi bilmiyordum. Hala da alışmış sayılmazdım. Bu evde Harry ile pek anımızın olmaması üzücüydü. Şimdi burayı terk ediyorduk. Yeni evimizde kötü anılara asla yer vermeyi düşünmüyordum. Herkes mutlu olacaktı. Taylor annesi için üzülmeyecekti. Bir sürü arkadaşı olacaktı. Yaramazlık yaparsa eğer bağırmayı dahi düşünmüyordum. Yeter ki anne saçmalığı bitsin.

Eve dikkatle bakarken Harry arkamdan gelip belime sarılmıştı. Yanağımdan öptü. " Eve veda edemiyor musun yoksa?"

" O kadar fazla anı var ki burada hepsini unutmaktan korkuyorum." Bu sefer dudağımın kenarından öptü. " Ah hadi gidelim artık aşkım. Yoksa çıkamayacağız." Ellerimi cebimden çıkarıp elini tuttum.

Çıkışa ilerledik. Kapıyı kapatıp kilitledim. Arabamıza sonunda binmiştik. İkinci katın büyük balkonunda asılı olan satılık yazısı üzülmeme sebep olmuştu.

Arabayla yavaş yavaş çıkarken bu evi son görüşüm oluyordu. Bir daha  buraya, çevresine asla gelmeyecektim. Bahçeden çıktıktan sonra son hız ilerledim. " Taylor'ı okuldan baban alacakmış. Çünkü evde durumlar iyi değilmiş. Oyalanmamamız gerektiğini söyledi." Dediğine kahkaha attım. Evde annem, Harry'nin annesi ve Amy vardı. Durumun ne kadar sıkıcı, kavgalı geçeceğini az çok tahmin edebiliyordum. Babam asla üçünün arasına girmezdi. Onları yalnız bir şekilde evde bırakmak gerçekten iyi bir fikir değildi. Babamın kaçmak için zaman kolladığına emindim.

" Durum sence ne kadar kötüdür?" Diye sordum. " Eminim ki Jay, Amy'nin saçlarını yolmak üzeredir. Annemi ise hiç hayal edemiyorum. Tanrım... Keşke evimizi ikimizi yerleştiriyor olsaydık. Kavgayla uğraşmak istemiyorum." O da güldü. Her şey tam dediği gibidir.

" O zaman ikimiz ofise geçeriz. Babam,  Taylor ile takılır ve üçünün kavgasını görmemiş oluruz?" Babam eğer şimdi evden çıkarsa o da kurtulurdu.

" Ah bu o kadar iyi bir fikir ki... tanrım sana yeniden aşık oldum." Yanağımdan aniden öptü. " Ama imkansız Tommo. Çünkü durum fazla kritik. Yarın umarım gelmezler." Harry'den dahi bu cümleyi duyuyorsam olay gerçekten çok sıkıcıydı. O genelde tüm aile birlikte olmaktan keyif alan birisiydi. " Eğer Lou beni orada yalnız bırakıp kavganın ortasında bırakırsan emin ol seni yatak odasına asla almam." Bu tehdit gerçekten ürkütücüydü. Kanepede yatmayı sevmiyordum.

" Anlaştık patron." Diyerek göz kırptım.

Eve gelebileceğimiz en hızlı şekilde geldik. Garaja arabamı park ettim. Eve girmek beni korkutuyordu. Bagajdan kutuyu aldım. Eve zaten bunları almak için gitmiştik. Garajda Taylor'ın siyah akülü arabası da vardı. Babam ona eğlenmesi birçok oyuncak almıştı. Arka bahçe dahi şimdiden oyuncak ile kaplıydı. Onun için bir park alanı kurmuştuk. Bisikleti, scooterı her şeyi vardı. Oyun odası bile önceki evimize göre daha geniş ve daha çok çeşit oyuncak vardı. Eğer Taylor hala mutsuz olmaya devam ederse yapabileceğim bir şey kalmıyordu elimde. Annesinin yokluğu nedeniyle üzülüp, yalnızlığı seçmesini istemiyordum. Onun için ne yapabilirdim aklım almıyordu. Evin arkasına lunapark falan kursak bile mutlu olacağına dair şüphem vardı.