Forgive Me

Bölüm 33

Bu bölümü çoook fazla geç yükledim biliyorum, affedinnn

Derin uykumdan Taylor'ın çığlığı ile uyanmıştım. İlk başta sıçrayarak gözlerimi açtım ve etrafıma baktım. Odamızda olmamasına rağmen ağlama sesi buraya kadar geliyordu.

Odamızda olmadığını idrak ettiğimde ise örtüyü üzerimden itip kalktım. Bu ağlama sesini duymak fazla korkutucuydu. Cidden endişeli hissediyordum. Koşar adımlarla sese doğru gittim. Zayn'in odasına girdiğimde Taylor yatağın ortasında oturmuş bir şekilde ağlıyordu. Zayn onu sakinleştirmeye çalışıyordu ama görünen o ki faydası olmuyordu. Yatağa oturduğumda ona sıkıca sarıldım. Çığlık sesini duyunca gerçekten korkmuştum ve bu şekilde uyanmak dengemi alt üst etmişti. Taylor hıçkırarak boynumda ağlarken bana sıkıca sarılmayı ihmal etmiyordu. Rüyasında gördüğü her neyse onu gerçekten korkutmuş olmalıydı. Bu çığlık sadece buna işaretti. Daha önceden bu çığlığı duymamıştım. Yeni uyandığım için afallamış durumdaydım. Harry de yanımıza gelmişti. Bize endişeyle bakıyordu. Hepimizin yüzünde yeni uyanmış olmanın verdiği sersemlik vardı.

" Louis gerçekten olanları anlamadım. Biz uyuyorduk ve o son ses çığlık attı. Yemin ederim ki eve yabancı birisi girdi ve ona zarar veriyor sandım." Zayn elini Taylor'ın saçlarına götürüp okşadı.

" Ah yapma Zayn beni endişelendirme bu konuda." Derken Harry dolapların içini kontrol ediyordu. Harry zaten bir şeyi fazla kafaya takan birisiydi eğer bunu da takarsa evimizde sıkı bir güvenlik olurdu. Taylor boynumda hala ağlarken bana daha sıkı sarılıyordu. Harry ile birleştiğimizden beri kötü rüyaları hep görüyordu ve her sabah etkisinden çıkamadığı için uzun bir ağlama seansımız oluyordu bu yüzden. Neredeyse her sabah bu şekilde uyanırdı ve sanırım bu en kötü çığlığı ve ağlamasıydı.

" Bebeğim ben yanındayım. Ah şimdi hava almaya çıkalım mı?" Dedim yanağından öperken.

" Tanrım Taylor'ın ağlaması beni çok üzüyor." Dediğinde Zayn de ağlamaya başlamıştı. Harry'ye tereddütle baktım. Birisini susturamamışken diğeri de başlamıştı ve korkarım ki bu sabah aklımı kaybedecektim.

Ayağa kalktım , Harry'ye de Zayn'i işaret ettim teselli olması için. Tek balkon bizim odamızda olduğu için Taylor ile bizim odamıza girdik. Bacaklarını belime dolamıştı. Kapıyı zor da olsa açmayı başardım ve gördüğüm ilk sandalyeye kendimi attım. " Hadi bebeğim şimdi bana neler olduğunu anlat." Başını boynumdan kaldırıp elinin tersiyle gözyaşlarını sildi. Hala içini çekiyordu.

" Baba, çok kötü şeyler gördüm ve ben annemi istiyorum. Sana söz vermiştim ama ona sarılmak istiyorum." Hala ağlıyordu. Konuşurken çaresizliğini hissetmiştim ve üzülmüştüm. Annesine ihtiyacı olduğunu açıkça görüyordum. Bu daha önceki olduğu gibi Harry'yi evden göndermek için yaptığı şımarıklıklar değildi. Sahiden de istiyordu. Ellerimi yanaklarına yerleştirdim ve öpücük bıraktım. Mavi gözleri kıpkırmızı olmuştu ağlamaktan. " Sadece onu arayabilir miyiz? İyi olduğunu bilmek istiyorum." Başımı salladım. Bunu da ondan saklayamazdım. Bu şekilde ağlamasının sebebi Alexandra'yla ilgiliydi ve sadece o sakinleştirebilirdi. Bu yola başvurmayı istmesem bile yapmalıydım en azından iyiliği için. Onun yerine kendimi koydum. Eğer annemin sesini duymasam ya da sarılamasam kendimi berbat hissederdim. Bu yaşıma rağmen ona ihtiyacım vardı ve Taylor sadece 7 yaşındaydı. Bazen bencilce davrandığımı düşünüyordum.

Taylor'ı kesinlikle Alexandra ile yüz yüze görüştürmezdim ama telefonla bazen görüşmelerinde sorun yoktu. Bunu Harry de sorun etmezdi." Rüyanda ne gördün?" Önce bunu bilmem gerekiyordu, bundan sonra daha kesin bir karar verirdim.