Στα Ίχνη του Φοίνικα: Πορφυρό Κόκκινο [1 Βιβλίο]

°° 1 °°

  ~  Νέα Εποχή ~

      Ο Νότος από την άλλη ζούσε σε ένα χαρμόσυνο κλίμα. Ιπποτικοί αγώνες είχαν διοργανωθεί για τα γενέθλια της πριγκίπισσας Ισημέριας, κι όσο ο λαός χαιρόταν αλλά τόσο έτρεχε και δεν έφτανε ο βασιλιάς Φοίνικ. Όλα τα βάρη είχαν πέσει πάνω στους ώμους του. Ποτέ δεν του άρεσε η ιδέα κάποιος τρίτος να ετοιμάζει τη γιορτή για τα γενέθλια της μοναχοκόρης του. Βέβαια ο Πέτρος έχει διαφορετική άποψη περί του θέματος.
-Μεγαλειότατε πιστεύω πως αρκετά βαρύνεται το νου σας, αφήστε τουλάχιστον κάτι να το κανονίσει ο Μέιτζερ που τον εμπιστεύεστε. Παρακάλεσε τον βασιλιάς Φοίνικ ή αλλιώς Φοινίκ όπως τον αποκαλούσαν πολλοί κοντινοί άνθρωποι.
-"Μεγαλειότατε", άκου εκεί! Που πήγε τον μπαμπάκα; Η αδερφη σου με αποκαλεί "πατέρα" αλλά εσύ έχεις ξεπεράσει τα όρια της τυπικότητας γιέ μου. Ο Βασιλιάς ανασήκωσε το πηγούνι του για να το κοιτάξει στα μάτια. Δεν διέκρινε το χαμόγελο που έψαχνε μονάχα ένα σοβαρό βλέμμα. Αναστέναξε.
-Αχ τι θα κάνω με εσένα γιέ μου; Μονολογούσε. Αρχίζει να μου θυμίζεις τον Μέιτζερ.
    Στο άκουσμα την λέξης «Μέιτζερ» ένας νεαρός μπήκε στο δωμάτιο του βασιλιά με μάτια γεμάτα απορία.
-Μην ανησυχείς, καλά είμαι Γουίλι. Του απάντησε και ο νεαρός ξανά έκλεισε την πόρτα. Ο Πέτρος αμέσως απάντησε.
-Μα βασιλιά μου... Εγώ δεν.... Τον σταμάτησε φέρνοντας τα χέρια του στους ώμους του.
-Πόσο έχεις μεγαλώσει... Θυμάμαι που σε βρήκα μια σταλιά και τώρα έχεις γίνει ολόκληρος άντρας! Ψήλωσες αγόρι μου, με πέρασες, ομόρφυνες, δυνάμωσες,  και τώρα σοβαράρεψες κι ολας. Αχ... Πέτρο μου. Είπε με νοσταλγείς τη φωνή του. Τι πρέπει να κάνω για να σε πείσω ότι σε θεωρώ γιο μου; Ότι για μένα είσαι παιδί μου όπως και Ισημέρια και δεν σας ξεχωρίζω; Μην ακούς τι σου λέει ο Γέρο-Βαρώνος πισω απο την πλάτη μου.  Ξεφύσησε ξανά. Ο Πέτρος τον παρακολούθησα αμίλητος.
-Εγώ σε μεγάλωσα, σε φρόντιζα, σε δίδαξα. Εγώ ξενυχτούσα τα βράδια είτε για την Ισημέρια είτε για εσένα. Ακόμα και εκείνη δεν αναγνωρίζει την διαφορά! Για την εκείνη είσαι ο μεγαλύτερος αδελφός της. Για εμένα το καμάρι μου, ο γιος μου. Πες μου που βλέπεις τη διαφορά; Τον ρώτησε. Τα γαλάζια μάτια του βασιλιά γεμάτος σοφία αλλά και κούραση τον κοιτούσαν επίμονα.
     Είχε περάσει πολλά, είχε χάσει πολλά. Ο Πέτρος το γνώριζε πολύ καλά αυτό και ήταν ένας από τους πολλούς λόγους που θαύμαζε τον άνδρα μπροστά του. Επανέφερε την ειρήνη στην Κάρλια, ένωσε τα βασίλεια για πρώτη φορά, εξασφάλισε ασφάλεια και ευημερία στον τόπο του. Μα από την άλλη έχασε άλλα τόσα. Έχασε τον πατέρα του Κάμερον - και σαν να μην έφτανε αυτό- έμαθε ότι ο βιολογικός του πατέρας δεν ήταν εκείνος αλλά ο δολοφόνος του, Λίτσβερ! Ένας σατανικός άνθρωπος τρελός και άκαρδος που σκότωνε ψυχρά όποιον στεκόταν εμπόδιο στα σχέδιά του.
    Ο Λίστβερ μάλιστα προσπάθησε να σκοτώσει τον ίδιο του το γιό. Δεν ήξερε τον δικό του παιδί αλλά κι όταν το έμαθε δεν φάνηκε να πολυενδιαφέρεται. Ευτυχώς ο βασιλιάς -πλέον- Φοίνικ κατάφερε να δώσει το τέλος στο θανατηφόρο μυστικό με βοήθεια μεν του δράκου Οσά-ι και τη συμπαράσταση των υπολοίπων βασιλειάδων και βασιλείων. Όμως με πιο τίμημα...
     Άνθρωποι που αγαπούσε πέθαναν, μαζί και ο πιστός δράκος που τόσο έχει συνεισφέρει στον αγώνα χάθηκε κι αυτός. Το γεγονός βέβαια που δεν ξεπέρασε ποτέ ο Βασιλιά Φοίνικ -και ο Πέτρο το γνώριζε καλά αυτκ- ήταν ο θάνατο της συζύγου του Κριστάλια. Η ψυχή του εκείνη τη μέρα τραυματίστηκε αδιόρθωτα. Στην γέννα της Ισημέριας η βασίλισσα Κριστάλια απεβίωσε, και για αυτό κάθε χρόνο στα γενέθλια της κόρης της είναι γιορτή και πένθος ταυτόχρονα. 
     Ο Πέτρος μη θέλοντας να τον στεναχωρήσει του έκανε το χατίρι, χαμογελάσε. Ο πατέρα του βέβαια δεν ικανοποιήθηκε. Ο Πέτρος γνωρίζοντας καλά του πατέρα του, του εξομολογήθηκε:
-Είναι που... Με όλο το σεβασμό πατέρα δεν έχουμε το ίδιο αίμα και αυτό δεν μπορεί να αλλάξει. Το αίμα νερό δεν γίνεται.
     Ο βασιλιάς τον οδήγησε εγώ στον καθρέφτη. Ο Πέτρος δεν διέκρινε τίποτα το περίεργο. Τα μαλλιά του Φοινίκ είχαν αρχίσει να ασπρίζουν, το ίδιο και κοντό του μούσι πέντε ημερών -είχε κι αυτό λευκές αποχρώσεις ενήμερη. Ρυτίδες  ήταν φανερές στο μέτωπο του και το δέρμα του είχε χάσει και αυτό τη φήμη του μόνο τα μάτια του παρέμειναν ακλόνητα στο πέρασμα του χρόνου.  Και εκείνα όμως ήταν γεμάτα ζωντάνια. Το νεανικό του σώμα τον είχε εγκαταλείψει. Αντίθετα ο Πέτρος -που και τα δικά του μάτια γαλανά σαν τα δικά του γαλανά- έκρυβαν μέσα τους θαμμένα μυστικά. 
-Κοίτα γιε μου, του μίλησε γλυκά ο Φοίνικ.
-Πατέρα, απολογήθηκε. Δεν καταλαβαίνω τι πρέπει να δω. Ο βασιλιάς χαμογέλασε.
-Κοίτα μετά από καιρό και θα βρεις την απάντηση. Του είπε ανακατεύοντας τα ξανθά μαλλιά του γιου του όπως έκανε παλιά σαν ήταν ο Πέτρος παιδί.
-Ο χρόνος θα αλλάξει πολλα αλλά εσυ γιε μου θα είσαι πάντα το προσωπο στον καθρέφτη. Μην αφήσεις κενεναν να σε πείσει ότι είσαι ή υπηρξες κάποιος άλλος. Μην χάσεις τον καθρέφτη σου για μου. Ο Πέτρος εγκατέλειψε τους τύπους και τον αγκάλιασε. Του χάρισε κι ένα ακόμα χαμόγελο. Στα επόμενα όμως λόγια του βασιλιά το χαμόγελο του χάθηκε ξανά...
-Ωραία λοιπόν, τώρα που τα είπαμε, πήγαινε να φωνάξει σε παρακαλώ τον Σερ Πάιντερ για τους αγώνες. Η αποδοκιμασία στο πρόσωπο του Πέτρου δεν μετριόταν με λέξεις. Δεν του άρεσε καθόλου που θα συναντούσε εμένα...
-Γιατι δεν βάζεις καποιον άλλον; Του απάντησε μαζί με μια άσχημη γκριμάτσα.
-Ααα, σε παρακαλώ, σε διατάζω ως Βασιλιάς! Ο Φοίνικ βάρυνε τον τόνο της φωνής του κάνοντας τον ακόμα πιο ειρωνικό.
-Μα γιατί εγώ;!
-Και γιατί όχι;
-Οο πατέρα! Δεν υπάρχει κάποιος άλλος να πάει; Γιατί δεν στέλνεις τον Μέιζερ ή έναν φρουρό;
-Γιατί θα πας εσυ.
Του χαμογέλασε. Ο Πέτρος κατσουφιασε.
-Τον μισώ αυτόν τον τύπο. Πιο πολύ μυαλό έχει το άλογό του παρά αυτός. (Δεν θα σχολιάσω λόγια εναντίον μου όσο κι αν θέλω να απαντήσω.)
-Ναι αλλά είναι ο καλύτερος ιππότης της Κάρλια! Και μην ξεχνάς ότι η Ισημέρια λατρεύει τους αγώνες του. (Ακούς Πέτρο; Μάθε τι σου λέει ο πατερούλης σου).
-Ενωείς τις ανόητες φιγουρες του; Τότε ναι έχει απόλυτο δίκαιο. Τις προάλλες έχασε το σπαθί του πριν βγεί στην μονομαχία!
-Ναι αλλά νίκησε. Πρόσθεσε ο βασιλιάς που φαινόταν να το ευχαριστιέται το σόου που είχε στηθεί.
-Τυχερός. Ψιθύρισε ο Πέτρος.
-Όχι γιέ μου, ικανός. Και για αυτό τον θέλω να υποστηρίξει τους Λιμνοφιδίων όπως και κάθε χρόνο. Οι ιππότες που στέλνει ο αδελφός μου ο Φίλντιξ από τον Βορρά ακόμα δεν έχουν καταφέρει να τον λυγίσουν!
-Καλά... Υποχώρησε ο Πέτρος. Πάω. Είπα μέσα από τα δόντια και αφού αποκλείθηκε σιωπηλά βγήκε από την βασιλική κρεβατοκάμαρα. Μόλις άνοιξε η πόρτα ο βασιλιάς ζήτησε από τον Μέιτζερ να ξαναμπεί στο δωμάτιο. Είχαν πολλά να ετοιμάσουν.