Στα Ίχνη του Φοίνικα: Πορφυρό Κόκκινο [1 Βιβλίο]

°° 27 °°

 
~ Θαμμένοι στον Πάγο ~

  Η Ηλιάνα την επόμενη μέρα μου του 'συμβάντος' κρατούσε μούτρα στον Πέτρο. Θα μου πείτε τώρα πως το έμαθα, ε σας ενημερώνω πως έμαθα για το γεγονός και συμπέρανα απλούστερο: Και οι δύο είναι υπερβολικοί και γεροπαράξενοι. Από τη μία έχω τον Πέτρο με τον 'τυπικό' του χαρακτήρα και στην αντικρουόμενη παρατάξη την Ηλιάνα να τον τσιγκλά πότε πότε εξοργίζοντας τον.
-Αχ δεν μας βλέπω να βγάλουμε την εβδομάδα... Ξεφύσησα πάνω στις μακάβριες σκέψεις μου.
-Μπα έχω δει χειρότερους καυγάδες... Με 'καθυσήχασε' η Υβόννη που πλέον να μας συνόδευε στην διαδρομή ο Πέτρος είχε υποχωρήσει εξάλλου μόνο εκείνη γνώριζε μια παράκαμψη για να γλιτώσουμε από τους απαγωγής, δολοφόνους, δουλεμπόρους και όλων των ειδών καλό κόσμο που τριγύριζε στο κυρίως μονοπάτι.
    Βέβαια έμμεσα υπήρχε κι άλλος λόγος. Ο χιονιάς δεν έλεγε να κοπάσει κι ο καιρός είχε γίνει πολύ ασταθής. Άλλες μέρες έκανε το απόλυτο ψύχος και άλλες είχαμε ηλιοφάνεια. Ήταν ξεκάθαρο πλέον: Το κλίμα άλλαζε και δεν θα επηρεαζόταν μόνο ένα τμήμα της Νήσου.
-Αδιέξοδο, είπε η Ηλιάνα δείχνοντας μία χιονισμένη σπηλιά.
-Όχι αν την διασχίσουμε πρότεινε ο Πέτρος αρπάζοντας τις δύο πέτρες απο το τσαντάκι του και ανάβοντας φωτιά σε μία δάδα (βουτηγμένη προ πολλού σε ρετσίνι πεύκου). Το είχε πάρει απόφαση θα προχωρούσε προς το εσωτερικό του σκοτεινού ανοίγματος.
-Ο πρίγκιπας έχει τσαγανό. Σχολίασε η Υβόννη και αφού κατέβηκε από από τον μαύρο επιβήτορα που είχαμε βρει να τριγυρνά από δω και από 'κει το πρωί (πιθανόν έναν άλογο είχε διαφύγει από τους δουλέμπορους).
+Τι;! Έλα τώρα! Αυτή τη φορά βρήκα να μη φέρουν αντίρρηση ο γυναικείος πληθυσμός της ομάδας!
      Ηλιάνα δεν θα άφηνε τον Πέτρο να νικήσει, έτσι αναπόφευκτο ήταν να ακολουθήσει και εκείνη με τη σειρά της.
-Για πρώτη φορά δεν είμαι εγώ ο παράτολμος. Δεν συμφωνείς; Στράφηκα προς τον Ανώνυμο εκείνος αντίθετα προσπάθησε να μου αρπάξει από την κουκούλα της ενδυμασίας μου πριν κάνω κάποιο βήμα.
-Έι! Αυτή θα διασκεδάσουν και εγώ γιατί όχι; Παραπονέθηκα στο σύντροφό μου. Οι άλλοι έλεγχαν ήδη της σπηλιά όταν εγώ τελικά μπήκα.
-Στο είπα ότι είναι αδιέξοδο. Υπενθύμισε ενοχλητικά Ηλιάνα στον Πέτρο.
-Και πάλι, είπε κείνος σηκώνοντας ψηλά την νταντά για να κοιτάξει το παγωμένο βράχο που σχημάτιζε την οροφή. Μπορούμε να μείνουμε απόψε εδώ. Ανέφερε ως ιδέα παίρνοντας το ύφος του νικητή. Η Υβόννη βλεφάρισμα αποδοκιμασία.
-Τι υπέροχα! Πάντα ήθελα να κοιμηθώ σε μία υγρή σκοτεινή σπηλιά. Η αποδοκιμασία ήταν ολοφάνερη στο βλέμμα του Πέτρου που φυσικά φυσικά και ανταπάντησε στο σχόλιο με παρόμοια καυστικότητα.
-Μήπως επιθυμεί η μεγαλειότητά σας να κοιμηθεί εκτός με όλα αυτά τα πεινασμένα πλάσματα να κυκλοφορούν λόγω του ξαφνικού χιονιά; Η συζήτηση είχε πάρει τέλος.
-Ωραία ποιος θα φέρει ξύλα; Ρώτησα παρατηρώντας τον χώρο για να χτίσουμε μία πιθανή εστία. Όχι και ένα τόσο εύκολο γεγονός, αμα αναλογιστείς ότι ο Ανώνυμος δεν σταματούσε να χλιμιντίζει σαν τρελός απέξω.
-Τι τρέχει με το άλογο σου; Με ρώτησε η Υβόννη με την ίδια περιέργεια.
-Δεν ξέρω... Είπα μην μπορώντας να δώσω κάποια άλλη απάντηση. Το άλογο μου δεν ήταν συνηθισμένο σε τέτοια ξεσπάσματα. Ήταν σαν σαν να ήθελε να μας...
     Δύο μικρά πετραδάκια έπεσαν σαν πεφταστέρια που είχαν χάσει τον ουρανό τους από την κορυφή της σπηλιάς. Έπειτα από τη σιωπή και ένα μεγάλο κρακ ακολούθησαν.
+Ο όχι...
-Βγείτε όλοι ενώ! διέταξε Ο Πέτρος και δεν χρειάστηκε δεύτερη κουβέντα. Ένα μεγαλύτερο κομμάτι από βράχο ξεκόλλησε και μετά κι άλλο κι άλλο. Υβόννη φωνάζοντας βγήκε έξω ενώ μία γιγάντια πέτρα έπεσε σχεδόν μπροστά μου. Το μόνο που άκουσα ήταν μία προειδοποίηση πάνω στον όλο πανικό: «Πρόσεχε!» και παίρνοντας ώθηση Βρέθηκα μπρούμυτα στο έδαφος προσκυνώντας κυριολεκτικά το χώμα της εισόδου της σπηλιάς.
        Έφτυσα λίγο χιόνι και τίναξα τα μαλλιά μου. Είδα την  Υβόννη να έρχεται προς το μέρος μου μαζί με το άλογό μου.
-Είσαι καλά; Ρώτησε ξυπνάει ενώ σηκώθηκα τινάζοντας τα ρούχα μου. Το πιστό μου άλογο με μύρισε εξεταστικά από την κορφή ως τα νύχια.
-Ναι μα... Σκάναρα τον χώρο ψάχνοντας για τους υπόλοιπους. Πίσω μου υπήρχε μόνο χιόνι και πέτρες μπροστά μονάχα μία στρεσαρισμένη Υβόννη. Οι δύο γαλαζοαίματοι έλειπαν!
-Πού είναι ο Πέτρος και η Ηλιάνα;!