Στα Ίχνη του Φοίνικα: Πορφυρό Κόκκινο [1 Βιβλίο]

°° 10 °°

~ Το Σπιτικό της Άλισον ~

Πανοπλία με σπαθί και τσαμπουκά. Η Άλισον Μόργκαν ήταν μία γενναία γυναίκα, σμιλεμένη για μάχη και πόλεμο. Γαλάζια μάτια ακαταμάχητα έκλεβαν τα βλέμματα. Η προσωπικότητά της όμως  την έκανε να ξεχωρίζει με τεράστια διαφορά.
      Η Άλισον δεν πείστηκε. Ζήτησε να δει τα τατουάζ μας. Ο Πέτρος ήταν ο πρώτος και ο καλύτερος που ξεροκάταπιε. Εάν έδειχνε το σημάδι του δαπέδων όταν και η θέση του στο παλάτι. Πριν προλάβει όμως παρενέβη η Κάθριν:
-Δεν μπορώ να πιστέψω ότι η σύζυγος του αντιβασιλέα δεν πιστεύει την ίδια την πριγκίπισσα του τόπου της! Τι ρεζιλίκι είναι αυτό;! Ηλιάνα έθαψε το πρόσωπο μέσα στις παλάμες της γνωρίζοντας ότι το γλέντι μόλις ξεκίνησε:
-Δεν δίνω λογαριασμό σε κανέναν! Άκου 'κεί που θα δώσω εγώ κατάθεση σε μία τυχαία που έτυχε να έχει βασιλικό αίμα!
-Ιιιι! Πως τολμάς και μιλάς με τόσο αυθάδεια μπροστά στην εξουσία;! Η οργή της Άλισον ήταν αναπόφευκτη. Πρόλαβα ευτυχώς και να τις χωρίσω πριν πιαστούν στα χέρια και αρχίσει το ξεμάλλιασμα.
    Ο Πέτρος με αυτήν φωνή διέκοψε τον καυγά λέγοντας:
-Δεσποινίς Κάθριν μαζέψτε το στόμα σας. Η Άλισον Μόργκαν θέλετε δεν θέλετε είναι η μόνη που μπορεί να μας βοηθήσει. Τα λόγια του ήταν αρκετά και αφού ηρέμησαν τα πνεύματα η Άλισον είπε ψυχρά:
-Τι θέλετε από μένα; Έχω και δικά μου προβλήματα να λύσω! Ξέσπασε για ακόμα μία φορά.
-Έχουμε την άνεση να σας ακούσουμε. οιο είναι το πρόβλημά σας; Ο Πέτρος είχε το τρόπο να λύνει διαφωνίες και της αυταρχικής κοκκινομάλλας δεν της πολυάρεσε τούτο το προσόν... Η Άλισον δεν θα μιλούσε για το ζητάει που την απασχολούσε. Ο πρίγκιπα το γνώριζε. Ευτυχώς είπε μόνο:
-Έχε χάρη που δεν μπορούν να σε διώξω. Θα ακούσω το κήρυγμα της ζωής μου από τον πατέρα σου και βαριέμαι. Με αυτά τα... "Καλοσυνάτα" λόγια του απάντησε.
      Χωρίς να σπαταλά άλλο το χρόνο μας οδήγησε ως το σπιτικό της. Μας είπε ότι είχε βγει για κυνήγι και έπεσε κατά τύχη πάνω στον Πέτρο μα εγώ δεν την πιστεύω. Το πολύ πολύ να είχε βγει για κυνήγι και να εντόπισε τα ίχνη μας. Θα ήθελε να μας σκοτώσει που παραβίασαν τον προσωπικό της χώρο. Βέβαια τη γλιτώσαμε γιατί η Άλισον γνώριζε τον Πέτρο παρόλο που δεν το παραδεχόταν.
      Ο Πέτρος πάντως είχε πράγματι δίκιο. Υπήρχαν δέντρα και μάλιστα έλατα σε όλη την περιοχή στην οποία διανύαμε. Λίγο πιο κάτω είδαμε και το σπίτι. Κοντά στην περίφραξη ήταν δύο παιδιά να αυτοαπασχολούνται το καθένα με τον τρόπο του. Ένα επτάχρονο αγοράκι πρόσεξα πως έπαιζε με ένα ξύλο. Υποτίθεται ότι ήταν ένα το σπαθί ενώ η μεγαλύτερη αδελφή του διάβαζε κάτω από ένα δέντρο ένα χειρόγραφο βιβλίο. Μόλις είδαν τη μητέρα τους έτρεξαν προς το μέρος μας για να την καλωσορίσουν.     Ο μικρός μπόμπιρας δεν σταματούσε να κάνει ερωτήσεις σε αντίθεση με την μεγαλύτερη κόρη που παρέμεινε σιωπηλή και απόμακρή με μία δόση περιέργειας. Σε ένα όμως συμφώνησαν:
-Μαμά ποιοι είναι αυτοί; Ρώτησαν και τα δύο παιδιά με μία φωνή. Η μητέρα τους χαμογελώντας πλατιά τους απάντησε:
-Τίποτα χρυσά μου, παίξτε εσείς κι εγώ θα τους πάω στον μπαμπά. Είναι φίλοι του.
-Όχι δικοί σου; Έκανε αυτή την ερώτηση η πανέξυπνη κόρη της. Ίδια να μου πεις και όχι μόνο από τα εξωτερικά χαρακτηριστικά. Εκτός ότι είχε καστανόξανθα μαλλιά και γαλάζια μάτια διέθετε και την περιέργεια και τον αυθορμητισμό της μητέρας της.
     Τελικά η Άλισον απάντησε στην ερώτηση τους σαν να μην συμβαίνει τίποτα:
-Θα δείξει... Μην ανησυχείτε όμως, η μαμά θα φροντίσει για όλα. Φίλησε στο κούτελο και τα δύο της παιδια. Πρώτο την κόρη και υστερα τον γιο. Ούγος της Άλισον είχε επισης κοκκινόξανθα ενώ τα πράσινα μαλλια και δυο μάτια δέκα φορές πιο περίεργα και αδιάκριτα από της μάνα του και την αδελφής του μαζί.
     Η Άλισον αμέσως μόλις σκούπισε τα πόδια της στο χαλάκι της εξώπορτας κατέβασε το πόμολο της πόρτα προς τα κάτω και την άνοιξε. Με τη σειρά εισχωρήσουμε και εμείς μέσα στο σπίτι. Τα παιδιά από την άλλη -μετά από τα "φιλικά" λόγια της μητέρας τους- μας αγριοκοιτούσαν παράξενα ή έτσι τουλάχιστον μου φάνηκε.
     Το σπίτι του ήταν αρκετά μεγάλο αλλά όχι και γιγάντιο. Η λέξη που θα το χαρακτήριζε κατά πάσα πιθανότητα θα ήταν βολικό. Και έτσι ακριβώς ήταν. Αποτελούνταν κυρίως από μία κουζίνα, δύο υπνοδωμάτια και ένα μικρό καθιστικό. Αυτό ήταν όλο κι όλο εξωτική κατοικία του αντιβασιλέα και της συζύγου του. Από τα λεγόμενα της Άλισον που προηγουμένως υποθέσαμε ότι ο Ραούλ θα βρισκόταν και αυτός στο σπίτι αλλά δεν τον είδαμε πουθενά. Απρόβλεπτα το βλέμμα μου στάθηκε πάνω σε κάτι άλλο. Δύο κλαδιά ήταν καρφωμένα στον τοίχο του σπιτιού αντικριστά και το παράθυρο ανάμεσά τους ήταν ανοιχτό.
+Προεξέχουν δύο κλαδιά στον τοίχο;
      Δεν θα έβγαζα άκρη εάν δεν σφύριζε η Άλισον. Βλέποντας πως τα παρατηρούσα έβαλε στόχο να με τρομάξει, όπως και άλλοτε της άρεσε να κάνει με τους ανθρώπους. Δύο πουλιά σβέλτα μπήκαν με φόρα στο σπίτι και κάνοντας ένα κύκλο στο δωμάτιο τελικά σταθεροποιήθηκαν το καθένα στο κλαδί του.
-Από εδώ ο Άρειων ο Β' και ο Άρειων Γ'. Μου ανέφερε ενώ τους πέταξε ένα κομμάτι κρέας στο καθένα. Τα δυο γεράκια απόλαυσαν το γεύμα.
-Ο Άρειον Α' πού είναι; Ρώτησα στα αστεία και η Άλισον χαμογέλασε πλατιά με σατανικό τρόπο. Μου έδειξε με το δάχτυλο της. Μόλις ανακάλυψα το τι μου έδειξε μου κόπηκε το γέλιο μαχαίρι. Ενα υπερήλικο ζώο κοιμόταν ξέγνοιαστο μέσα σε ένα κλουβι και φυσικά ειχε ιδιαίτερη μεταχείριση. Φαΐ σε μπολ, καθαρό νερό και οπωσδήποτε κουβερτούλα.
       Τα κορίτσια και ο Πέτρος έδειξαν ενδιαφέρον για το γέρικο πλάσμα. Η ιδιοκτήτρια του έκρυψε ελαφρά το λαιμουράκι του με το φτηνό έδειξε να ευχαριστιέται τούτη την κίνηση. Την ιστορική στιγμή διέκοψε ο Πέτρος.
-Ακόμα ζει αυτό;! Εξέφρασε άκομψα.
-Ναι και αν το ξαναναφέρεις με αυτόν τον χαρακτηρισμό επρόκειτο να σε θάψει κιόλας! Η φωνή της ιδιοκτήτριας δεν σηκώνει κουβέντα.
Για πρώτη φορά είδα τον Πέτρο να μαζεύεται σαν φοβισμένο παιδάκι σε μία γωνία.
+Βρήκες επιτέλους τον δάσκαλό σου πρίγκιπά μου...
-Εδώ μένω, λοιπόν τι θέλετε από εμένα; Επανέφερε το αρχικό θέμα συζήτησης. Τα γαλάζια εκρηκτικά μάτια της ήταν καρφωμένα πάνω στον Πέτρο.
-Θέλουμε να... Πήγε να πει ο ο πρίγκιπας αλλά τον διέκοψε η Ηλιάνα:
-Θέλουμε να δούμε τον Ραούλ. Για όνομα του θεού που είναι ότι Αντιβασιλέας! Πιστέψαμε πως...
    Η Άλισον ξέσπασε σε αυθόρμητο γέλιο.
-Νομίζεις πως πέθανε; Ότι τον πιάσανε; Ρητορικά ερωτήματα μπέρδεψαν πιο πολύ το ήδη μπερδεμένο μυαλό της πριγκίπισσας.
-Χαχα όχι... Εγώ και ο Ραούλ δεν πιανόμαστε ζωντανοί, ποτέ. Της απάντησε και συνέχισε:
-Βέβαια να λέγεται ότι αν δεν ήμουν εγώ να τον περιμαζέψω από το χρέος του και να έρθουμε εδώ - δική μου πρόταση και αυτό!- ο Ραούλ σίγουρα θα είχε την παραπάνω κατάληξη.
    Η Άλισον άνοιξε απότομα την πόρτα του υπνοδωματίου και βρεθήκαμε πάνω σε ένα ανησυχητικό θέαμα.
-Ραούλ, έχουμε επισκέψεις. Είπε ξερά η Άλισον και ο Αντιβασιλέας της Χρυσής Ακτής ανακάθησε στο κρεβάτι από όπου ήταν ξαπλωμένος. Ο ώμος του ήταν τραυματισμένος και δεμένος με πανί και χωρίς αμφιβολία βρισκόταν σε χειρότερη κατάσταση από ότι ο δικός μου. Μόλις μας είδε την Ηλιάνα με γουρλωμένα τα μάτια πρόσφερε αυθόρμητα:
-Πριγκίπισσα είστε ζωντανή!