Στα Ίχνη του Φοίνικα: Πορφυρό Κόκκινο [1 Βιβλίο]

°° 13 °°

~ Ένας Πολυμήχανος Πέτρος ~

     Το απόγευμα αφήσαμε το σπίτι της τρελής κοκκινομάλλας και βάση των συμβουλών ταξιδέψαμε προς τον Νότιο πύργο. Πέρα απο εμενα και τον Πέτρο, μαζί μας θα ερχόντουσαν και τα κορίτσια. Παρά τις αντιδράσεις του Πέτρου κανείς μα κανείς δεν θα σταματούσε την πριγκίπισσα και την φίλη της από το να μάθει περισσότερες πληροφορίες για το τι τραβάει ο λαός αυτό το ταραγμένο διάστημα.
    Σύντομα η συντροφιά βάδιζε ως το βασίλειο. Ο Πέτρος επέμεινε να μην πάρουμε τα άλογα μιας και κάνουν πολύ θόρυβο. Εμένα μπορεί να με έθιξε αλλά ο φίλος μου ο Ανώνυμος δεν φάνηκε ενοχλείτε με τούτο το νέο. Είχαμε κάνει ένα μεγάλο ταξίδι και εκείνος νοσταλγούσε ώρες ξεκούρασης. Τελικά αφήσαμε τα άλογα μας στο σταύλο της Άλισον και ήλπιζα πως θα τα προσέχει μέχρι να γυρίσουμε. Μπορεί να ήταν μια σκληρή γυναίκα αλλά στα ζώα της φέρεται με τρυφερότητα.
    Ενώ προχωρούσαμε -παρόλο που δεν υπήρχε κάποιος κίνδυνος- ένιωθα ένα ασήκωτο βάρος στους ώμους μου. Δεν συνήθιζα να ταξιδεύω περπατώντας και -εκτός από τον πόνο στα πόδια μου- αισθανόμουν μισός χωρίς την παρηγοριά του αλόγου μου. Η διαδρομή ήταν ήσυχη χωρίς εντάσεις ή τσακωμούς. Οι παρατάξεις -Πέτρου-Ηλιάνας- είχαν κοπάσει την οργή τους. Όλοι ήταν απασχολημένοι με τις σκέψεις τους και δεν της εξωτερίκευαν. Λίγο πριν μπούμε στην Πόλη η Ηλιάνα και η Κάθριν φόρεσαν κουκούλες για να μην τις αναγνωρίσουν -οι όπως μάθαμε- πειρατές.
    Η ομορφιά της Χρυσής Ακτής ήταν ξακουστή σε όλη την Κάρλια μα όταν τη γνώρισα αυτοπροσώπως εκείνη τη νύχτα δεν ήταν όπως την περίμενα ή όπως είχα ακούσει να την περιγράφουν. Δάδες δεν έλαμπαν στα δρομάκια, το λιμάνι και ο κόλπος δεν φωτιζόταν όπως συνηθιζόταν, γέλια δεν ακούγονται από τα σπίτια... Μια θλιβερή σιωπή είχε αντικαταστήσει τα πάντα. Οι κάτοικοι θρηνούσαν βουβά την υποδούλωσή τους από τους αδίστακτους κατακτητές, αυτό ήταν γεγονός.
    Ο Πέτρος που προχωρούσε μπροστά κάποια στιγμή σταμάτησε και μας έκανε νόημα να τον ακολουθήσουμε. Φτάσαμε Στην θάλασσα. Το παλάτι βρισκόταν σε αρκετή απόσταση από τα δεξιά μας.
-Τυχεροί είστε που έφερα το δίχτυ μαζί μου. Μας ανέφερε. Έγειρε τον ώμο του και άφησε στο έδαφος το σακίδιό που κουβαλούσε κατά όλη την διάρκεια. Τον παρακολουθούσαμε με περιέργεια.
+Τι πάει να κάνει;
-Η Άλισον με ενημέρωσε για την βάρκα του κ. Ούμερ. Πέθανε μετά την επίθεση στο Νότιο Κάστρο και είμαι σίγουρος πως δεν θα του λείψει αν την δανειστούμε απόψε. Μάλιστα από ότι λένε οι πηγές μου βρίσκεται κάπου εδώ τριγύρω... Α να τη!
Ανάμεσα σε δύο δέντρα βρήκε αυτό που έψαχνε. Ήταν σκεπασμένη με ένα πανί. Το τράβηξε και πράγματι υπήρχε από κάτω και μία ξύλινη βάρκα ψαρέματος που μας χωρούσε όλους.
-Και που θα την κρύψουμε εξυπνοπουλί; Απόρησε η Ηλιάνα και ο Πέτρος έβγαλε το "δίχτυ" από το σακίδιό του. Δεν ήταν απλώς ένα δίχτυ ψαρέματος. Πάνω του ήταν δεμένα και γαντζομένα πολλά φύλλα και κλαδιά φυτών. Μία πανέξυπνη πατέντα, τέλεια για κάλυψη...
Το σαγόνι της Ηλιάνα έφτασε μέχρι το πάτωμα ενώ ο Πέτρος της εξηγούσε δείχνοντας της πως θα κάλυπτε μετέπειτα τη βάρκα. Φαινόταν σαν ένας μεγάλος, πυκνός θάμνος!
-Πριγκίπισσα Ηλιάνα πιθανόν θα πρέπει να αλλάξετε συμβουλάτορα. Σχολίασε η Κάθριν εντυπωσιασμένη με τις δυνατότητες του μυαλού του Πέτρου.
-Πάμε. Ο Πέτρος έδωσε το σινιάλο και τραβήξαμε την βάρκα ως το νερό.
Κάνοντας κουπί συστηματικά σε δέκα λεπτά είχαμε βρεθεί σε απόσταση αναπνοής από το παλάτι χωρίς να μας πάρει κανείς είδηση! Το σχέδιο του Πέτρου είχε επιτύχει. Δεν υπήρχε όμως χρόνος για χειροκροτήματα. Αμέσως μόλις πλησιάσαμε τις πύλες του παλατιού - Νότιου Πύργου, πέσαμε πάνω σε μία ομάδα φρούρων. Μπήκαμε μέσα στην βλάστηση για να μη μας δουν.
Περιμέναμε διαταγές του Πέτρου, εκείνος έστρεψε το βλέμμα του προς το μέρος μας και είπε:
-Έχω διαβάσει για την κατασκευή αυτού του παλατιού πάμπολλες φορές. Όταν φύγει η φλόγα ακολουθήστε με πίστα. Θα σας οδηγήσω μέσα.
  Ο πρίγκιπας πετάχτηκε σαν να τον χτυπησε ένα κεραυνός όταν οι φρουροί απομακρύνθηκαν. Τρέξαμε από πίσω του και αφού μπήκαμε στο παλάτι. Μετά από πολλπυς διαδρόμους καταλήξαμε στο τέλος έξω από μία πόρτα.
-Οι κυρίες προηγούνται... Ανέφερε. Δεν του ταίριαζε ούτε τα αστεία ούτε η ειρωνία.
-Χαχα γελάσαμε. Πρόσθεσε η Ηλιάνα και άνοιξε την πόρτα αδιαφορώντας για το κακόγουστο αστείο.
+Σας το' πα... Καμία αίσθηση του χιούμορ.
-Αδύνατον! Ψιθύρισαν τα κορίτσια και ας ήθελαν στην πραγματικότητα να φωνάξουν.
-Φορέστε μία στολή. Θα φυλάμε εμείς απέξω τσίλιες. Είπε ο ξανθός πρίγκιπας χωρίς συναίσθημα και έκλεισε την πόρτα μπροστά στα μούτρα τους. Γύρισε και με κοίταξε.
-Τι συμβαίνει Πάιντερ; Με ρώτησε και φυσικά είχα μία ερώτηση κατά νου.
-Πώς ήξερες ότι εκεί φυλάνε τις στολές τους;! Αναφώνησα έκπληκτος.
-Ηταν ο μόνος χώρος που ταίριαζε στις προδιαγραφές. Το κελάρι με τα κεριά είχε και ράφια και χώρο για να χωρέσουν όλες οι πανοπλίες μαζί με τον βαρύς εξοπλισμός. Τα λόγια του με συγκλόνισαν.
+Ώρες ώρες το μυαλό του με τρομάζει.