Στα Ίχνη του Φοίνικα: Πορφυρό Κόκκινο [1 Βιβλίο]

°° 30 °°

   
~ Μια Μεγάλη Αποκάλυψη ~

     Ο στρατηγός Βίτμον μας οδήγησε ως τους πρόποδες του ορεινού όγκου όπου απο εκεί και μετά μας περίμενε ένα μακρύ φιδίσιο μονοπάτι. Ήταν καλός άνθρωπος τελικά παρόλο την λανθασμένη εντύπωση που μας είχε δώσει εξαρχής. Όλη αυτή την ώρα όμως άνθρωποι που περνούσαν ανάμεσά μας δεν ήταν το ίδιο φιλόξενοι όπως θα περίμενε κάποιος πώς θα φαινόντουσαν οι άνθρωποι στην συνοδείας της πριγκίπισσας. Μας άγριο κοιτούσαν με ένα βλοσυρό βλέμμα θα παρομοίαζα όταν με εκείνο τον λύκων πριν καταβροθήσουν ένα κατατρομαγμένο αφελές μοσχαράκι.
-Γιατί μας κοιτάνε έτσι, λες και έχουμε διαπράξει κάποιον φόνο;
-Χάρης την Βασίλισσα Ελεωνόρα και τον Βασιλιά Ντικίλ η σχέση μας μεταξύ των ξένων είχε βελτιωθεί τα τελευταία χρόνια. Μου εξήγησε ο Βίτμον ενώ προχωρούσαμε πλάι πλάι.
-Γιατί παλιά τι τους κάνατε;!
-Εμμ... Τους σκότωναμε. Δεν είμαστε και ο πιο φιλόξενος λαός. Μου εξήγησε και παραλίγο να μείνω στον τόπο.
+Τι καλά;! Σε αυτό το μέρος βρίκαμε να μείνουμε!
      Η είσοδος μας στο Κάλβερ. Ηταν απερίγραπτη. Ότι και να κοιτούσες έπιπλο ή άγαλμα ήταν στολισμένο είτε στο χρώμα του χρυσού ή του κόκκινου, ένδειξη δύναμης και αρχοντιάς που ποθούσαν ο λαός των Ορεινών. Ήταν υπερύφανοι, σκληροί, γενναίοι πολεμιστές και άλλοτε ξεροκέφαλοι όσο δεν έχει άλλο. Αν και όπως είπε ο Βίτμον δεν τα πήγαιναν καλά με τους ξένους δικαιολογούνταν σε ένα βαθμό λόγο των χαρακτηριστικών τους.
       Όταν μπήκαμε στο παλάτι συναντήσαμε τους φρουρούς οι οποίοι (συγνώμη για την έκφραση) ήταν σκέτα χοντρόπετσα γαϊδούρια.
+Και πίστευα ότι ο Πέτρος είναι αρκετά μεγαλόσωμος...
Ψηλοί ξανθοί Μ άγριο βλέμμα στέκονταν προσοχή δίχως να αποσπάται από τίποτα η προσοχή τους. Εμμ ίσως σχεδόν από τίποτα.
     Η Υβόννη κι αυτή την φορά δεν πέρασε απαρατήρητη. Αν και στο πλευρό της πριγκίπισσας καθώς της εξηγούσε περί της αρχιτεκτονικής του χώρου οι φρουροί προσπαθούσαν όσο μπορούσαν να αποφύγουν απο τον πειρασμό να κοιτάξουν κατά το... το παρουσιαστικό της.
      Η ξανθιά βασίλισσα Ελεωνόρα με λαμπερά κατακόκκινα κοσμήματα να κρέμονται στο λαιμό της δεν μπορούσε να μην ακουστεί ενώ τα ψηλοτάκουνα της χτυπούσαν στα σκαλοπάτια του παλατιού (που και αυτά τονιζόντουσαν με ένα χαλί έντονου κόκκινου χρώματος).
+Έλα τώρα. Είπαμε κόκκινο αλλά όχι και τόσο!
       Παραμελείστε το σχόλιο μου και προχωράμε στην αφήγηση. Η βασίλισσα δεν έτρεξε να την αγκαλιάσει, να την φιλήσει ή να πει το παραδοσιακό: «Αχ κόρη μου, πόσο μου έλειψες!» Ο όχι η βασίλισσα Ελεωνόρα ήθελε να δώσει ένα μάθημα στην κορούλα της. Την χαστούκισε σας λέω χώρις πολλά πολλά.
-Δεν ντρέπεσαι να εκμεταλλεύσε την αδυναμία του πατέρα σου για να βάλεις σε κίνδυνο την ζωή σου! Σε ευχαριστώ αγόρι μου που την συνόδευσες, θα την συμμαζέψω έχε μου εμπιστοσύνη. Ακόμα κι ο Πέτρος για πρώτη φορά πιάστηκε στην φάκα έκπληκτος σαν εμάς.
-Μα_μα πως ενημερθήκατε για... Η φωνή του είχε κι αυτή κολλήσει.
-Η Υβόννη ενημέρωσε τον Βίτμον και 'κείνος  εμένα.
-ΠΩΣ! Αναφώνησαμε όλη η παρέα μένοντας με το στόμα ορθάνοιχτο.