Στα Ίχνη του Φοίνικα: Πορφυρό Κόκκινο [1 Βιβλίο]

°° 19 °°

~ Προδοσία ~

Τα μάτια και τα αυτιά μου ήταν συνεχώς κολλημένα πάνω στον πρίγκιπα. Χτες το πρωί είχε στείλει ένα γεράκι στον Έντγουιν ώστε όλοι οι φρουροί να είναι ενήμεροι, μα και πάλι απορούσα: Πώς τον εμπειστεύοταν; Πιθανόν υπολόγιζε παρά πολύ τις "επιλογές" της Άλισον Μόργκαν. Μόνο αυτήν την λογική εξήγηση μπορούσα να βρω -ειδικά μετά από αυτά που άκουσα από τον αδελφό του...
+Μα να θέλει να παντρευτεί κάποια με το ζόρι! Δεν το χοράει ο νους μου.
-Πάιντερ προχωρά! Με διέταξε αυστηρά ο Πέτρος.
-Μάλιστα. Είπα. Πράγματι είχα αφαιρεθεί τελείως...
Ο πρίγκιπας Πέτρος με μια ομάδα από επίλεκτους
-διαλεγμένους έναν προς έναν προσωπικά από τον Αντιβασιλέα Ραούλ- είχε βάλει κατά νου να πάρουμε πίσω τα πλοία των Θαλασσινών.
Αν είχαν πάει όλα καταγράμμα το Νότιο παλάτι θε είχε ήδη καταληφθεί τούτη την στιγμή ενώ η πριγκίπισσα Ηλιάνα, η αθεόφοβη Άλισον με την πίστη Κάθριν θα φυγάδευαν τον βασιλιά Ντικίλ από το Χάλβερ. Ο ρόλος μας όμως ήταν επίσης άκρος σημαντικός. Χωρίς τα πλοία του στόλου στο πλευρό μας η επανάσταση θα καταπνιγόταν στο αίμα. Οι εχθροί κρατούσα ακόμα υπό την κατοχή τους τα πλοία των Θαλασσινών. Κανείς δεν θα μπορέσει να τους αντισταθεί όσο τα είχαν και σε συνδιασμό με τον μεγάλο αριθμό αιχμάλωτων τα πράγματα θα ήταν πολύ πιο ζόρικα... Εκατό πενήντα γυναίκες κρατούνταν εξάλλου.
Ο πρίγκιπας μας έκανε νεύμα με το χέρι του να μείνουμε ακίνητοι και κρυμμένοι. Μια δεκαριά από οπλισμένους άνδρες περνούσαν εκείνη την στιγμή από το στενό δρομάκι ανάμεσα μας. Ο Πέτρος μέτρησε αντίστροφα. Διαβάζαμε τα χείλη του:
"Με το ΈΝΑ, με το ΔΎΟ, με το ΤΡΊΑ... ΤΩΡΑ!!!" Κούνησε κάθετα το χέρι του και ξεχυθήκαμε προετοιμασμένοι για όλα. Θέτοντας το καλύτερα: Για φόνο.
Η σύγκρουση ήταν σφοδρή. Ασπίδες, σπαθιά και κάθε είδους αιχμηρού μετάλου συγκρούστηκαν προκαλόντας ένα ήχο τόσο επίπονο στα αυτιά όσο επικίνδυνο είναι ένα σπαθί στα χέρια ενός τρελού. Η συμπλοκή βάναυση και σκληρή έφερε στην επιφάνεια την αγριότητα. Σκοτώσαμε, άλλοτε φυμώσαμε όποιον βρέθηκε μπροστά μας και δεν φορούσε όμοια λάβαρα.
Κι ενώ η ώρα περνούσε η απορία μου μεγάλωνε. Αυτοί άνδρες δεν ήταν σαν τους άλλους που συναντήσαμε στο δάσος και είχαν σκοτωσεί ο Σερ Τζέιμι Ότμορ. Ήταν... Ένας εκπαιδευμένος και άψογα οργανωμένος στρατός!
+Κάτι δεν μου αρέσει σε αυτήν την ιστορία...
Ο Πέτρος σκοτώνοντας τον τελευταίο -πού ήταν φυμωμένος για να μην φωνάξει-, αφού ελενξέ γύρω του και είδε την νικηφόρα εξέλιξη, στράφηκε προς τους στρατιώτες:
-Προχωράμε. Και Γουέν! Πρόφερε ένα όνομα ψιθυριστά. Ένας καταστανόμαλλης θαλασσινός πλησίασε και γονάτισε δίπλα του. Άκουσα τι του είπε:
-Πάρε τους άνδρες και καταλάβτε τα πλοία. Ξεφορτωθείτε το περιτό βάρος.
Κατάλαβα αμέσως τι εννοούσε... Όποιος θα έφερνε αντίρρηση θα τον έστειλαν για ένα δροσερό μπανάκι.
Ο Πέτρος συνέχισε:
-Δίχως να χάνετε χρόνο βάλτε πλώρη για τον Νότιο Πύργο. Εκεί σας περιμένει μια ναυμαχία με τα εχθρικά πλοία που έχουν ως στόχο να καταρύψουν την εξέγερση μας.
-Εσύ τι θα κάνεις; Απόρησε ο Γουέν. Σε άλλες περιοχές τούτη η ασέβεια ήταν ικανή να σε στείλει απευθείας στον τάφο -όχι όμως για την Χρυσή Ακτή. Οι Θαλασσινοί ήταν πάντα ίσοι μεταξύ τους. Ακόμα και στον βασιλιάς τον αντιμετωπίζαν με την ίδια μεταχείριση και αυτήν ήταν η μαγιά της Δυτικής Κάρλια. Ισότητα που κανείς άλλος τόπος δεν έχει γνωρίσει...
Ο Πέτρος πιθανόν γνωρίζοντας την κουλτούρα του λαού του απάντησε ντόμπρα:
-Εγώ με τον Σερ Πάιντερ θα πάρουμε εκείνα τα δύο πλοία. Είπε και τον κατευθύνε με τα μάτια προς δύο καράβια αραγμένα δίπλα δίπλα στο λιμάνι. Το παράξενο ήταν ότι βρισκόταν σε μεγάλη απόσταση απ' τα άλλα -και το κυριότερο- δεν ήταν των Θαλασσινών.
Ο Γουέν δεν αρνήθηκε τίποτα. Σηκώθηκε και με άδεια απ' τον Πέτρο άρχιζε να μυράζει τις παραπάνω διαταγές. Σαν Πάιντερ, στάθηκα δίπλα στον Πέτρο.
-Τι ελπίζεις να βρούμε στα αμπάρια του;
Και τον δύο μας τα μάτια ήταν αποσβολωμένα στα δύο πλοία.
-Τι θέλω ή τι ελπίζω; Απάντησε αινιγματικά. Η αμήχανη παύση που έκανα τον οδήγησε να μου δώσει την απάντηση στο πιάτο. "Το Λαφυρό τους". Μου αποκρίθηκε και άρχισαν να το σκέφτομαι με άλλο μάτι εκείνο το καράβι.
+Λες να έχει δίκιο;