Στα Ίχνη του Φοίνικα: Πορφυρό Κόκκινο [1 Βιβλίο]

°° 20 °°

~ Θυσία ~

Ο Άλομιρ δεν μπορούσε να κρύψει το περήφανο χαμόγελο του. Μας είχε κοροϊδεύσει όλους για τα καλά. Καλά όλους εκτός από τον Πέτρο...
Δύο άνδρες στάθηκαν στο πλάι του προδότη μαζί με άλλους δώδεκα να ακολουθούν από πίσω τους.
-Αχ... Ξεφύσησε ο προδότης Ίρτον. Το κατάλαβα από την πρώτη στιγμή πως ήσουν έξυπνος Λιμνοφιδίων. Μίλησε στον Πέτρο ενώ παράλληλα έπαιζε στα δάκτυλα το ατσαλένιο τπυ σπαθί.
-Κι εγώ αντιλήφθηκα πόσο ύπουλο φίδι ήσουν Άλομιρ. Απάντησε ο Πέτρος με ψυχραιμία να ραγίζει και τα πιο σκληρά κόκαλα. Έβγαλα το σπαθί μου και στάθηκα μπροστά απ' την νεαρή κοπέλα η οποία μάλιστα είχε ξανά τα φόρτε της...
-Βρωμόψαρο να σου φάνε τα σωθικά τα τέρατα της θάλασσας! Ο Άλομιρ φάνηκε να ικανοποιείται από την αντίδραση της.
-Οο γλυκεά μου, μην σπαταλάς το σάλιο σου. Θα με παντρευτείς θες δεν θες. Εξάλλου... Ας πούμε ότι τον αδελφό μου δεν πρόκειται να το ξαναδείς. Η Έμελιν έχασε το χρώμα της.
-Τι_τι σχεδιάζεις;!
Με ένα πλουσιοπάροχο χαμόγελο ο Αλομίρ πρόσθεσε μνησίκακα.
-Εγώ αγαπητή μου; Τίποτα. Αυτήν την στιγμή που μιλάμε άλλος τον κανονίζει. Θέλεις μήπως να μάθεις τι του ζήτησα; Το κεφάλι του στα πόδια μου.  Ευχαρίστως θα στο κάνω και γαμήλιο δώρο. Της Έμελιν της κόπηκε η φωνή. Μόνο ότι κινδύνευε σοβαρά ο αγαπημένος της την λύγισε.
-Πως μπόρεσες! Φώναξα μην αντέχοντας -και πιστεύοντας- στα όσα άκουσα.
-Χα! Νομίζεις ότι θα άφηνα τον αδελφό μου να τη χαίρεται; Την ήθελα πρώτος και καλύτερος κι εκείνος... Οοο εκείνος ο 'καλός αδελφός' πήγε και την ζήτησε σε γάμο!
-Επείδη με αγαπούσε και έτρεφα τα ίδια συναισθήματα για εκείνον! Κι εσύ τι έκανες; Μην αντέχοντας την απόρυψη πήγες και συνεργάστηκες με τον Ντράγο για να πάρεις την εκδίκησή σου!
-Και το κορίτσι. Πρόσθεσε ο Πέτρος. Είναι παντελώς ξεκάθαρο στα αυτιά μου. Όταν έμαθες ότι η πριγκίπισσα το 'σπασε σε προβλημάτισε και φυσικά το να την δεις ένα βράδυ ολοζώντανη μπροστά σου ήταν γιορτινό δώρο.
-Πόσο έξυπνος... Τόσο δεν το περίμενα. Σχολίασε ο Άλομιρ χτυπώντας άκεφα παλαμάκια. Ποιος είσαι λοιπόν ξένε; Τον ρώτησε ντόμπρα και ο Πέτρος του πρόσθεσε ένα δυσεύρετο χαμόγελο.
-Νομίζεις ότι θα σου κάνω τέτοια χάρη να σου απαντήσω; Μάθε πώς δε.
-Οοο μην ανησυχείς. Θα μάθουμε ποιος είσαι ακόμα κι αν χρειαστεί να σου κόψω το χέρι για να δω το σημάδι απ' τον ώμο σου! Η πανουργία σου σε προστάτευσε τότε αλλά όχι και τώρα.
-Περίμενε μιλούσες για... Τα νέα ήρθαν και με βομβάρδιζαν δίχως έλεος.
-Ναι Πάιντερ, θυμάσε που έδωσες το χέρι σου, ε αυτό ζητούσε να μάθει! Την καταγωγή σου είχε σκοπό να επιβεβαιώσει μέσο το σημαδιού, όχι να σε χαιρετήσει! Είπε ο Πέτρος ενώ κλότσησε έναν άνδρα που του επιτέθηκε.
+Πρέπει να κόψω τις χειραψίες...
Με το σπαθί μου κάρφωσα έναν άνδρα στο στήθος. Αν βλέπατε σε αυτήν την κατάσταση την έκφραση μου δικαιολογημένα θα γελούσατε.
-Πόσο θύμα, πόσο ανόητος... Μουρμούριζα συνεσταλμένος.
Ξάφνου μπρος μου στάθηκε ο Άλομιρ.