~ Τα Δύο Αδέλφια ~Η ώρα κυλούσε. Είχαμε πλέον και ετοιμαστεί και εξοπλιστεί κατάλληλα ώστε να μπορούμε -μεταμφιεσμένοι- να κυκλοφορούμε άνετα στο παλάτι. Η Ηλιάνα και η Κάθριν φορούσαν κράνος και έτσι δεν διακρίνονταν τα χαρακτηριστικά του προσώπου τους.
Ο Πέτρος πάντα ήταν ένας πολυμήχανος άνθρωπος αλλά αυτή την φορά είχε ξεπεράσει τον εαυτό του.
-Πώς είπε ότι θα τον αναγνωρίσουμε αυτόν τον Έντγουιν; Απόρησα. Η Κάθριν μου απάντησε:
-Η Άλισον μας είπε ότι πάντα φοράει μια πανοπλια με ένα χρυσοκιτρινο μανδύα. Πάνω στο μανδυα υπαρχει για καρφίτσα με ένα σφαλισμενο ξύλινο αστέρι, την οποία την είχε κάνει δώρο ο βασιλιάς Ντικίλ.
Η Ηλιάνα είχε μείνει σιωπηλή από την ώρα που μπήκαμε στο κάστρο. Είχε εντυπωσιαστεί από τις επιδόσεις του Πέτρου όπως και η υπόλοιπη ομάδα αλλά κάτι έτρεχε, κάτι την "έτρωγε" που λέει ο λόγος. Ο Πέτρος ήταν εκείνος που το πρόσεξε πρώτος και την ρώτησε:
-Πριγκίπισσα τι σας συμβαίνει; Δεν πήρα απάντηση. Η Ηλιάνα συνέχισε να παρακολουθεί το χώρο γύρω της.
-Παίρνουν το μέταλλο. Έφερε ως συμπέρασμα δείχνοντας ένα τραπέζι χωρίς βίδες. Οι παρατηρητικοί της μάτια είχε Πράγματι μία αλλόκοτη λογική.
-Γιατί χρειάζονται τόσο πολύ για φτηνό μέταλλο; Αποχώρησε η Κάθριν.
-Χρυσό ναι, μα μέταλλο; Πρώτη φορά ακούω... Πρόσθεσα.
-Το χρειάζονται. Ανέφερε ο Πέτρος απολύτως. Το αναμειγνύουν με το δικό τους και φτιάχνουν όπλα ακόμα πιο δυνατά. Το "Βόρειο μέταλλο" αντέχει στην υψηλή θερμοκρασία και είναι πιο ανθεκτικό αλλά έχει και αυτό τις αδυναμίες του. Είναι πολύ πιο βαρύ από το Καρλιανό και ιδού το πρόβλημα και η λύση του: Ένα σπαθί που θα έχει και τις δύο ιδιότητες είναι περιζήτητος στην αγορά.
-Απίστευτο! Ανέφερε έκπληκτος.
+Κι όμως αληθινό...
-Ποιοί είστε εσείς! Μας μίλησε ένας άνθρωπος με αυστηρότητα που πιθανόν του είχαμε τραβήξει την προσοχή. Ευτυχώς μα τους θεούς ήταν ο Έντγουιν Ίρτον με το χαρακτηριστικό αστέρι στη στολή του. Η Ηλιάνα έβγαλε πρώτη το κράνος της και ο φρουρός συνειδητοποίησε το τι συνέβαινε: Μπροστά του στεκόταν η πριγκίπισσα του τόπου του. Υποκλίθηκε.(Μετά από λίγο)
***
Ο Έντγουιν έκλεισε την πόρτα πίσω του λέγοντας:
-Εδώ δεν θα μας ακούσει κανείς. Βγάλαμε όλοι τα κράνη μας μαζί κι εκείνος. Ο Έντουιν Ίρτον ήταν ένας ψηλός νεαρός γύρω στα είκοσι εισοκιπέντε με μαλλιά κοντά καστανά και μάτια σκούρο καφετί χρώματος.
-Πριγκίπισσα μου με όλο το σεβασμό θα έπρεπε να είχατε φύγει, ο τόπος μας...
-Επέστρεψα για να σώσω τον τόπο μας κύριε Ίρτον και σας παρακαλώ δεν έχουμε χρόνο για φλυαρίες. Πείτε μας τι συνέβη από τη στιγμή που εγώ και η Κάθριν φύγαμε από εδώ. Ο νεαρός μάσησε για μια στιγμή τα λόγια του και αφού προσαρμόστηκε στις νέες πληροφορίες είπε:
-Οο πριγκίπισσα μου έχουν γίνει πολλά. Κλέβουν το μέταλλο, το χρυσό, τα τρόφιμα, τα όπλα, τα πάντα!
-Το παρατηρήσαμε. Πρόσθεσα προχωρώντας προς το μέρος του. Εκείνος κούνησε θετικά το κεφάλι του υποψιασμένος για το τι πρόκειται να είχαμε δει.
-Υπάρχει όμως και κάτι πολύ χειρότερο. Ανέφερε με βαριά καρδιά.
Οι πάντες μείναμε με κομμένη την ανάσα εκτός... Από τον Πέτρο.
Ο νεαρός πρίγκιπας απλά βλεφάρισε συνεπαρμένος.
-Έμαθα από τις συζήτησεις τους ότι μεθαύριο το βράδυ ένα εμπόρευμα ή όπως το αποκαλούν: "Το Λάφυρο" θα πλεύσει μακριά και αυτό που με τρομάζει περισσότερο είναι οι υποψίες μου ότι δεν θα περιέχει μόνο τρόφιμα και τον χρυσό... Ανησυχώ πάρα πολύ τον τελευταίο καιρό. Δεν έχω βγει από αυτό το κτίριο εβδομάδες τώρα και η καλή μου... Ω καλή μου... Δεν ξέρω πως είναι, τι κάνει αν ζει ή πέθανε! Τα μάτια του βούρκωσαν στη θύμηση της.
-Μην ταράζεται το μυαλό σας με άσχημες σκέψεις. Θα πάω η ίδια να την βρω. Πώς τη λένε;
-Έμελιν Μεγαλειοτάτη, αλλά καλύτερα πηγαίνετε στον αδελφό μου που είναι σταβλήτης. Το σπίτι της αρραβωνιαστικιάς μου είναι αρκετά μακριά και στο κέντρο της πόλης θα είναι πιο επικίνδυνη η πρόσβαση παρά στον αχυρώνα ενός κοινού φροντιστή αλόγων. Σας ικετεύω ενημερώστε αν είναι δυνατόν τον Άλομιρ και εκείνος, ε κάποια δικαιολογία θα βρει για να έρθει σε εμένα.
+Που να σου τύχει αρραβόνας τέτοιο καιρό! Πολύ κακότυχος ο τύπος...
Σκέφτηκα και συλλογίστηκα παράλληλα την πρότασή του. Ηταν αρκετά λογικό το επιχείρημα του.
VOCÊ ESTÁ LENDO
Στα Ίχνη του Φοίνικα: Πορφυρό Κόκκινο [1 Βιβλίο]
AçãoΗ Κάρλια εδώ και χρόνια βιώνει την χρυσή της εποχή. Τα Τέσσερα Βασιλεία του νησιού συνυπάρχουν ειρηνικά, δίχως εντάσεις, όμως τα ΠΑΝΤΑ κρέμονται από μια λεπτή κλωστή. Ένα ον -μεν αθάνατο αλλά όχι άτρωτο- προφυλάσσει τον τόπο απ' όλη καταστροφή. Κανέ...