Στα Ίχνη του Φοίνικα: Πορφυρό Κόκκινο [1 Βιβλίο]

°° 23 °°

~ Αλλαγή του Καιρού ~

    Το δάσος όταν τρέλα στο κρύο του αέρα. Η αγκαλιά του δεν ήταν Δυστυχώς συνήθως αυτή τη φορά μας δοκίμαζε. Το κρύο αντικατάστησε το όμορφο τοπίο προκαλώντας εκείνο τις μεταβολές του. Η Ηλιάνα ήταν η πιο τρομακτική της παρέας και η μόνη που ζούσε για πρώτη φορά την παγωνιά ενός απροσδόκητου χειμώνα. Κούνια Σμύρνη μέσα στα ζεστά της ρούχα από γούνα λύκου έδειχνε ακόμα πιο ανάστατη.
-Μρρρ... Κρύο. Από ποτέ κάνει τόσο κρύο; Με ρώτησε και εγώ ανασήκωσε τους ώμους μου. Μετέφερε το βλέμμα της στον Πέτρο. Αμίλητος ο πρίγκιπας καθάρισε το θεόρατο αντί του αφοσιωμένος εξολοκλήρου στο χάρτη. Οι καμήλες και τα μάτια του δεν αναγνώριζα άλλη πορεία.
Κατσούφιασε στην θέα του.
-γιατί δεν μου είπε πως είναι ένας πρίγκιπας; Με ρώτησε και αυθόρμητα χαμογέλασα.
-Δύσκολες ερωτήσεις κάνετε πριγκίπισσα. Ο Πέτρος δεν δίνει λογαριασμό σε κανέναν. Δείτε και εμένα: συνοδοιπόρος του εδώ και τόσα χρόνια και ακόμα και τώρα δεν μπορώ με σαφήνεια να σας δώσω μία απάντηση για το πώς σκέφτεται. Μυστήριος άνθρωπος και όμως ταλαντούχος. «Κάνε ότι σου ζητήσει και μην ξάχνεις απάντηση» μου είχε πει ο βασιλιάς Φοίνικ και από τότε ακολουθώ τη συμβουλή του κατά γράμμα. Σου προτείνουν ενεργήσεις κι εσύ κάθ' αυτού. Της είπα και χτύπησα ελαφρά τα εγκαίνια του Ανώνυμου προχωρώντας μπροστά.
Ο Πέτρος είχε σταματήσει το άλογό του παρατηρώντας την θέα.
-Τι τρέχει; Τον ρώτησα και ο δισταγμός του πρόδιδε αβεβαιότητα.
-Μμμ... Το κλίμα αλλάζει. Εξέφρασε.
-Τι συμβαίνει; Ανέφερε η Ηλιάνα που μόλις μας είχε προφτάσει.
-Έρχεται χειμώνας. Είπε με καθόλου ευχάριστο τόνο.
-Πως; Που; Τι; Δεν γίνεται Είμαστε στα μέσα του καλοκαιριού! Ανέφερε συγχυσμένη και πριγκίπισσα.
Όσο η συζήτηση εξελισσόταν εγώ πρόσεξα κάτι Τι στον βάθος εκείνο του δάσους. Το σκοτάδι με άφησε να διακρίνω μία μικρή λεπτομέρεια που ήταν η απόδειξη στα όσα λέγαμε. Εντάξει ο Ανώνυμος το είδε πρώτα και έσκυψα απότομα για να του δώσω προσοχή... Αλλά το ίδιο πράγμα κάνει.
Μικρές άσπρες κουκίδες ξεπρόβαλαν μέσα από το σκοτεινό φόντο των δέντρων.
-Δείτε! Είπα κι ας μην το πίστευα. Χιόνι!
-Δεν είναι λογικό ψιθύρισε χαμηλόφωνα η Ηλιάνα ενώ τραβούσε την κουκούλα της γούνας της για να σκεπάσει τα παγωμένα της μαλλιά. Ο αέρας δυναμώνει η θερμοκρασία, έπεφτε σταδιακά.
+Κι όμως είναι υπαρκτό...

***

Η πρώτη ανακοίνωση για την ύπαρξη χιονιού με έκανε να χαμογελάσω και τον Ανώνυμο να χλιμιντρίζει χαρούμενα μα τώρα που το ξανασκέφτομαι δεν έχω την ίδια άποψη περί του θέματος... Πλέον μόνο του το άλογό μου διασκέδαζε υπόλοιποι παλεύαμε να επιβιώσουμε. Ευτυχώς καλού-κακού είχα πάρει χειμερινά ρούχα μαζί μου. Ο Πέτρος φορούσε και αυτός στα ζεστά -όχι γιατί κρυώνε- αλλά επειδή ήθελε να φαίνεται φυσιολογικός στα μάτια της Ηλιάνας... Στην πραγματικότητα και γυμνό να τον είχες δεν θα κρύωνε καθόλου.
+Δεν κρυώνει, δεν πεθαίνει τώρα μάλιστα δεν φλέγεται! Αρχίζω να αναρωτιέμαι αν είναι ζωντανός ή νεκρός!
Ο νυχτερινός ουρανός στολίζει τη γη χαρίζοντάς μας μία μαγευτική μα και ταυτόχρονα κρύα νύχτα. Και όταν τελικά κατέβασε το τσουχτερό ξημέρωμα δεν είχαμε άλλη επιλογή από το να ξεκινήσουμε και πάλι το ταξίδι μας. Η Ηλιάνα ήταν αυτή που ενιωθε του κρύου περισσότερο από οποιαδήποτε άλλον. Ο Πέτρος από την άλλη το διασκέδαζε. Ήταν ένα φοβερά αστείο γεγονός το να κρυώνουν δύο υπόλοιποι συνήγοροι του και αυτός -αναίσθητος- και με τους δύο απόψεις να μην νιώθει απολύτως τίποτα.
-Μήπως τώρα πριγκίπισσα μου καταλάβατε το τι θα πει κρύο; Η φωνή του πλημμυρισμένη με ειρωνεία εξέφρασε ένα ακόμα τσουχτερό σχόλιο. η Ηλιάνα τον αγνόησε και γύρισε σπασμωδικά το κεφάλι της προς την αντίθετη κατεύθυνση. Τότε είπε:
-Δεν απορώ πώς δεν αναγνώρισα την Βασιλική σας καταγωγή. Οι τρόποι σας δεν διαφέρουν πιο πολύ από έναν απολίτιστο χωριάτικη. Φοβερή παρατήρηση ήταν δε λέω αλλά ο Πέτρος είχε πρόχειρη την δικαιολογία στα χείλη του.
-Ίσως γιατί δεν είναι πραγματικός πρίγκιπας. Είπε και την αξία τα ηνία με δύναμη για να προχωρήσει μπροστά ώστε να μη χρειαστεί να τις δώσει απάντηση
-Ει! Φωυναξε. Τι εννωεί; Η ερώτηση ήρθε προς το μέρος μου αλλά τα χέρια μου ήταν δεμένα.
-Λυπάμαι, ιπποτικός όρκος. Την ενημέρωσα και εκείνη ξεφυσώντας χτύπησε τα καπούλια του Λούεμο. Το κυνήγι είχε μόλις ξεκινήσει.
Ο πρίγκιπας βλέποντας την Ηλιάνα να τον πλησιάζει γρήγορα επιτάχυνε. Ο πιο επιβήτορας του -ο Φυγάς- με τα μακριά του πόδια είχε πολύ καλές επιδόσεις στον καλπασμό
-κι ας ήταν μία χοντρόπετση αγελάδα. Ο Λούεμο δεν είναι έμεινε πίσω, οι οπλές του πήραν φωτιά και περνούσαν πάνω από κορμούς και θάμνους χωρίς να καθυστερούν ούτε λεπτό την ταχύτητά του.
Ο Ανώνυμος τινάχτηκε νευριασμένος. Το καμάρι μου, ήθελε και εκείνου να συμμετάσχει στον παράδοξο αγώνα ταχύτητας.
-Έλα τώρα αγόρι μου. Δεν χρειάζεται να αποδείξεις τίποτα. Όλοι ξέρουν πως θα τους έτρωγες λάχανο! Και πάλι επέμεινε. Με υπεράνθρωπη προσπάθεια τον συγκράτησα σε ένα χαλαρό τροχάδην.
Για ακόμα μία φορά τα μάτια μου έπιασαν τον επιβήτορα του Πέτρου. Το κλάσμα έκανε φανερή την παρουσία του. Στο χρώμα του άσπρου και του μαύρου ξεχώρισε περισσότερο ανάμεσα στα δέντρα ενώ ο Λούεμο με την κιτρινωπή του απόχρωση πότε τον έβλεπα πότε εξαφανιζόταν.
Ο αγώνας είχε μετατραπεί πλέον στο πατροπαράδοτο παιχνίδι για πεντάχρονα: " Πιάσε με αν μπορείς". Ήταν τόσο ξεκαρδιστικό να βλέπεις τον Πέτρο να παιδιαρίζει.
-Κάτσε ακίνητος! Του φώναξε εκείνη δαγκώνοντας το κάτω χείλος της ενοχλημένη.
-Μπα; Από πότε ζητάτε την άδεια μεγαλειοτάτη. Ήταν από τις λίγες φορές στην ιστορία ο μίζερος Πέτρος είχε βγει εκτός ελέγχου.
Τίναξε τα ινία και ο Φυγάς ξεφεύγοντας για ακόμα μία φορά κατευθύνθηκε προς ένα μικρό ξέφωτο. Ηλιάνα έξω φρενών γρυλίζοντας τον ακολούθησε πιστά από πίσω του όμως αυτό που δεν περίμενε ούτε εκείνη ούτε ο ίππος της ήταν το παχύ στρώμα λάσπης του βάλτου. Μία ακόμα νίκη στην καταληκτική σε κινήσεις του Πέτρου. Ένα ακόμα πανούργο τέχνασμα είχε πετύχει. Το άλογο του ψηλό αντιστεκόταν στο βύθισμα που δεχόταν ευκολότερα ενώ τα πόδια του αλόγου της πριγκίπισσας Ηλιάνα με δυσκολία μετακινούνταν. Ο Πέτρος άφησε πίσω του το βάλτο και πλησίασε προς το μέρος μου. Κατέβηκε από τη σέλα και κοίταξε το μεγαλούργημα του.
-Πλάκα μου κάνεις; Θα την αφήσεις εκεί;! Απόρησα νευρικά.
-Ναι μην ανησυχείς αν σε καμιά ώρα δεν έχει ξεμπλέξει θα την βγάλω εγώ από τον βάλτο.; Μου είπε και κατάλαβα πως δεν ήταν πρόθυμος να επανορθώσει για το κατόρθωμά του ενώ η πριγκίπισσα μέσα από τον βάλτο να τον βρίζει χυδαία. Γέλασα και εγώ, εννοείται...

***

~ Μέσα από τα μάτια του Πέτρου ~

-Θα σε σκοτώσω! Φώναξε η Ηλιάνα βγαίνοντας με τις μπότες τις γεμάτες λάσπες.
-Αποδεδειγμένα βοηθά στην επιδερμίδα. Ανέφερα. Τραβούσε το σκοινί η γεγονός ευχαριστιόμουν κάθε λεπτό. Ηλιάνα νευριασμένη θέλησε να πάρει την εκδίκησή της, με φόρα με πέταξε μέσα στον βάλτο και η πλάτη μου έγινε ένα με το γλυτσιασμένο, υγρό χώμα.
-Όχι! Φώναξε Άμα ήταν ήδη αργά. Αμαν Ηλιάνα! Ο ενικός Μου ξέφυγες πάνω στη σύγχυση Βλέποντας τα αποτελέσματα των πράξεών της. Έβγαλα τον χάρτη από την τσέπη μου, στα μαύρα του χάλια. βρεγμένος και πλέον χωρίς καθαρές εικόνες κόπηκε στα δύο μόλις τον σήκωσα.
-Συγνώμη, είπε δειλά Ηλιάνα. Και ας μην το ήθελες η δουλειά έχει γίνει τώρα δεν είχαμε χαρτί και έπρεπε να κινηθούμε στα τυφλά. Σε συνδυασμό με αυτό τον άσχημο καιρό... Πολύ επικύνδινο.
Δεν την κατηγόρησα Απλώς της κράτησα μούτρα για αρκετή ώρα.
+Δικό μου είναι το λάθος. Οχ τι με έπιασε σήμερα...
με δυσκολία κατάφεραν να διώξω τις αρνητικές σκέψεις από το ήδη πιεσμένο νου μου. Το μόνο παρήγορο σε όλο αυτό ήταν ότι είχα ξανά δείγμα ζωής της Ίας. Μία αίσθηση ελπίδας και δυστυχίας ταυτόχρονα. Με τραβούσε προς το μέρος της, αλλά που; Στο Νότο δεν ήταν ούτε στην κύηση πιθανόν υπέθεσαν ότι κρυβόταν κάπου στα ανατολικά της Νήσου.
+Ελπίζω να μην έχει μπλέξει σε μπελάδες. Ένα γιγάντιο πληγωμένο πουλί δύσκολα περνά απαρατήρητο...
-Πέτρο μου ψιθύρισε η Ηλιάνα. Είχαμε πάρει το μονοπάτι για το Βασίλειο της Πέτρας και μιας και ο δρόμος ήταν ευθύς είχα παρασυρθεί στις σκέψεις μου.
-Τι συμβαίνει; Απόρησα.
-Νομίζω πως...
-Ει τι ψηφίζετε εκεί πέρα;! Καταφωνή η δυνατή και σπαστική φωνή του συντρόφου μου ιππότη.
-Σσςς! Κάνε ησυχία! Του ζήτησε η Ηλιάνα.
-Νομίζω πως, α! Ένα δίχτυ εκτοξεύτηκε προς το μέρος της και την παγίδευσε. Ο μηχανισμος εκείνη του όπλου την πέταξε κάτω από την σέλα τραβώντας την.
-Ηλιάνα! Αναφώνησε O Πάιντερ και αφού κατέβηκε από το Ανώνυμο έτρεξε προς το μέρος της για να τη σώσει. Ούτε τα προειδοποιητικά χλιμιντρίσματα του αλόγου του δεν τον συγκράτησαν.
-Πάιντερ σταματά είναι... Δέχτηκα ένα δυνατό χτύπημα στο κεφάλι. Δεν ξέρω από τι ή από ποιόν πάντως λιποθύμησα.

Συνεχίζεται...