Στα Ίχνη του Φοίνικα: Πορφυρό Κόκκινο [1 Βιβλίο]

°° 29 °°

~ Θερμές Πηγές ~

-Άρα για να καταλάβω μου λες πως δεν κρυώνεις ποτε γιατί μοιράζεσαι τη μυστηριώδη δύναμή με ένα φλεγόμενο πουλί;
Υβόννη κοιτούσε τον Πέτρο καλά-καλά λες και μόλις τις είχες πει πως ξαναζωντάνεψαν οι Καρλιανοί Δράκοι!
    Δεν μπορούσαμε να κρύψουμε άλλο υην αλήθεια -ειδικά μετά τα γεγονότα στη σπηλιά.
+Αμφιβάλλω μάλιστα αν θα την πιστέψει κιόλας.
-Ξέχασες να προσθέσεις ότι είναι άφλεκτος, α και αθάνατος από οποιοδήποτε χτύπημα ενώ γιατρεύεται η πιο σοβαρή πληγή στο σώμα του μέσα σε λίγα λεπτά.
   Η Υβόννη πνίγηκε στο ίδιο της το σάλιο. Αφου συνήθλε από τον επίμονο λόξυγκα διαμαρτυρήθηκε.
-Πώς τα πετάς έτσι Πάι! Θα με πνίξεις!
-Λοιπόν αφού μάθετε περί των δυνατοτήτων μου ας συντομεύουμε. Είπε ο Πέτρος και κατέβηκε από το άλογο. Τον αντιγράψαμε ακολουθώντας τον πίστα. Το παράξενο δεν βλέπαμε πυτε η Υβόννη ουτε εγώ σταγόνα νερό.
-Που είναι αυτές οι περιζήτητες θερμές πηγές; Ανέφερε Υβόννη νιώθοντας την ανάγκη να ρωτήσει.
-Το νερό δεν είναι εμφανές καθώς αναδίεται μέσα από το βράχο εκεί πιο κάτω. Παρατήρησε τους ατμούς και θα βρεις την είσοδο. Χωράει να περάσει μόνο ένας άνθρωπος τη φορά
Αλλά εσωτερικά το άνοιγμα ανοίγει και ακολουθεί ένας ολόκληρος ανοιχτός χώρος με θόλο -εκεί βρίσκονται οι πηγές που αναζητάμε. Της εξήγησε.
-Ωραία, Θα την πάω εγώ προθυμοποιήθηκε η Υβόννη αλλά ο Πέτρος κούνησε αρνητικά το κεφάλι του.
-Αυτό είναι και το κυρίως πρόβλημα. Για να βρεθεί κάποιος σε εκείνο το σημείο θα πρέπει να περάσει πρώτα πάνω από έναν βράχο ψιλό σαν τοίχος, ύψους περίπου δύο μέτρα και χωρίς να θέλω να σε προσβάλλω Υβόννη αμφιβάλλω αν θα μπορέσεις να τη σηκώσεις. Είπε μεταφέροντας τα μάτια του στην Ηλιάνα. Σκεπασμένη την είχαμε αφήσει να κοιμάται κοντά στον κόσμο ενός ξεραμένου πλάτανο που αληθεύει την άποψη του Πέτρου περί της ύπαρξης κάποιας πηγής στην περιοχή.
   Ο πρίγκιπας κοντοστάθηκε και τελικά πήρε την απόφαση:
-Υβόννη κάνε μου την χάρη και γδύσ' την και σκέπασε την με μια χοντρή κουβέρτα για να μην κρυώνει. Θα την πάω εγώ. Εκείνη στην αρχή σάστισε αλλά μετέπειτα καταλαβαίνοντας που δεν υπήρχε άλλη λύση έφυγε δίχως να μιλήσει για να παει να κάνει ότι της είπε.
-Άντε είναι έτσι τότε προθυμοποιούμαι και εγώ! έκανα χιουμοράκι και ο Ανώνυμος πλησίασε και αυτός δίπλα μου χλιμιντρίζοντας.
-Α και ο Ανώνυμος.
-Σιωπή εσείς οι δύο. είπε με αυστηρό ύφος η Υβόννη που είχε λάβει πολύ σοβαρά το θέμα (όπως θα πρέπει και εγώ τέλος πάντων...)
-Ο Πέτρος θα την πάρει. Τα λόγια της δεν αμφισβητούνταν -εκτός και αν ήθελες βέβαια να βρεθείς νεκρός σε κάποιο βαθυ χαντάκι.
     Όταν τελικά η Ηλιάνα ετοιμάστηκε ο Πέτρος την σήκωσε για να την μεταφέρει. Πέρνοντας προσεκτικά ανάμεσα στον βράχο ώσπου χάθηκε απ' το οπτικό μας πεδίο. Χωρις ειδικότερη δυσκολία έφτασε στον μεγάλο βράχο όπου είχε περιγράψει νωρίτερα και αφού πάτησε στις μύτες των ποδιών του σηκώνοντας όσο τον δυνατόν πιο ψηλά την Ηλιάνα την τοποθέτησε στην κορφή του βράχου η οποία ήταν σαν μια λεία σαν σανίδα. Έπειτα σκαρφάλωσε κι εκείνος με την σειρά του έχοντας συνεχώς τον νου στην Ηλιάνα που εντωμεταξεί δεν είχε καταλάβει το παραμικρό.
      Μέσα στην κουβέρτα της η Υβόννη είχε αφήσει μια καινούργια αλλαξιά ρούχα. Θα τα φορέσουσε η Ηλιάνα μόλις ξυπνήσει. Αν ξυπνήσει.
     Οι ατμοί του περιορισμένου χώρου δημιουργούσαν μια ατμόσφαιρα ζεστή στα πρόθυρα του καλοκαιριού μεσημεριανού κι αν υπολογίσουμε πως έξω έκανε ψωφόκρυο, έκανε υπερβολική ζέστη.
      Το ζεστό νερό μετακινόταν άγρα ανάμεσα στα βράχια. Ο πρίγκιπας επέλεξε το σημείο όπου στην συνέχεια θα άφηνε την κοιμωμένη μέχρι να ξυπνήσει απ' την λήθαργο της. Υπήρχε ένα σημείο σαν γούρνα που βάθαινε απότομα δημιουργόντας ένα βαθούλωμα καταμήκος της λιμνούλας. Ήταν το κατάλληλο σημείο για την περίσταση. Αφαίρεσε την πετσέτα προσεκτικά χώρις να την βρέξει και απελευθέρωσε τον σώμα της Ηλιάνας να διαβεί στον ζεστό νερό της πηγής ενώ πρόσεξε το πρόσωπο της να βρίσκεται πάνω απ' τον νερό και σαν να ακουμπά σε κάποιο μαξιλάρι ανασήκωσε ελαφρός το κεφάλι της πέρνοντας κάτω του την κουβέρτα για να έχει ένα μαλακό στήρηγμα για το σβέρκο της. Ολοκληρώντας την προσπάθεια του και πλέον ανακουφισμένος αποσύρθηκε σε ένα πιο στεγνό σημείο (υπερυψωμένο) όπου από εκεί θα την παρατηρούσε. Κάθησε και ανέμελος περίμενε το πότε θα ξυπνήσει.