Στα Ίχνη του Φοίνικα: Πορφυρό Κόκκινο [1 Βιβλίο]

°° 2 °°

~ Πάιντερ και Ανώνυμος ~

Οι ιπποτικοί αγώνες  όπως ανέφερε άλλοτε κι ο βασιλιάς Φοινίκ προηγούμενος- ήταν το στιλ μου. Έλα που όμως ο σύντροφός μου σήμερα είχε ξυπνήσει άσχημα! Με τίποτα δεν έλεγε να αφήσει τον στάβλο. Δώσ' του μία σπρωξιά Δώσ' του δυο, στο τέλος με λίγη δωροδοκία βγήκε.
-Τι να κάνω εγώ με σένα;! Συνέχισε έτσι και μια μέρα θα καταλήξεις στο σφαγείο! Τον απείλησα. Η απάντηση που έλαβα ήταν μία πανέμορφη γκριμάτσα και ένα αυστηρό χλιμίντρισμα. Το άλογο μου ώρες ώρες δεν παιζόταν. Τέρας!
Και τότε που μιλούσα για τέρατα ένα ακόμα πετάχτηκε μπροστά μου.
-Σερ Πάιντερ! Φώναξε αυστηρά ποιός άλλος παρά ο στρειμένος πρίγκιπας.
Αμέσως γύρισα την πλάτη και τον είδα να στέκεται ακριβώς από πίσω μου. Ξαφνιάστηκα, το ίδιο και ο επιβήτορας μου. Και δεν αστεύομαι, παραλίγο να πάθω συγκοπή από την έκπληξη που πήρα.
-Αχ με τρομάξετε! Απάντησα με ένα χαμόγελο από άκρη ως άκρη στο πρόσωπο μου αφού βέβαια αναπίδησα από την τρομάρα μου.
-Ο βασιλιάς Φοινίκ ζητά να εκπροσωπήσεις το βασίλειο των Λυμνοφίδιων στους ιπποτικούς αγώνες, πάλι. Την τελευταία λέξη την είπε μέσα από τα δόντια του. Δεν με χώνευε, το καταλάβαινες και με κλειστά μάταια. Μπορεί να μην ξέρω τον λόγο, αλλά ήταν γεγονός...
-Με τα χαράς! Ανταποκρίθηκα με ζωντάνια παρά την στάση του.
+Υπέροχα ένας ακόμα αγώνας!
Μου άρεσε να συμμετέχω σε διοργανώνεις -και φυσικά να νικάω κι ας μην ήταν ο πρωταρχικός μου σκοπός. Ήμουν υπερόπτης το αναγνωρίζω -μα τι να κάνω;
Το άλογο μου εξέφρασε την χαρά του με ένα ακόμα έντονο χλιμίντρισμα. Ο πρίγκιπας το παρακολουθούσε από απόσταση ασφαλείας και ας το κρατούσα. Του είχε επιτεθεί καμία δύο φορές στον παρελθον και τώρα προσεχε.
-Αυτό το άλογο ποτέ δεν το συμπάθησα. Μου είπε κοιτόντας  το με αηδία. Ο σύντροφός μου μόλις άκουσε τα προσβλητικά λόγια εναντίον του του γύρισε την πλάτη.
+Αμοιβαίο συναίσθημα.
-Εμ... Είπα θυγμένος από την συζήτηση. Μην ανησυχείτε, εγώ κι ο Ανώνυμος θα είμαστε εκεί. Άλλαξα θέμα. Δεν μου άρεσε να τσακώνομαι με κόσμο -ειδικά με βασιλείς δεν βγάζεις άκρη. Βέβαια να λέμε και του στραβού το δίκιο ο πατέρας του φερόταν πολύ καλά.
Ο Πέτρος απόρησε με το όνομα.
-Ανώνυμος; Επανέλαβε με ειρωνία.
-Ναι τον ξέρω. Αλλά τι να κάνω, δεν άκουγε σε κανένα άλλο όνομα οπότε... Καταλήξαμε εδώ που καταλήξαμε. Είπα ενώ πέρασα τα χέρια μου ανάμεσα στα μαλλιά μου από αμηχανία.
-Δεν απορώ γιατί. Σχολίασε και αποχώρησε. Με τα βίας συγκράτησα τον Ανώνυμο να μην του χημήξει.
-Αα για να σου πω! Παραπονέθηκα στο ξέσπασμα του Ανώνυμου. Άλογο είσαι εσύ ή οξύθυμος ταύρος! Επέλεξε και φέρσου ανάλογα! Αν θες να σου κολλήσω κανένα δύο κέρατα πες το μου!
+Οφφ... Πάει και αυτό. Τώρα δουλειά!
-Πάμε για την νίκη! Του ανέφερα και επιτέλους συμφωνήσαμε σε κάτι. Ανέβηκα στην σέλα. Όταν βρισκόμουν εκεί κάνεις δεν μπορούσε να με ρίξει -εξαίρεση οι γκαριζοφωνάρες του πρίγκιπα Πέτρου.