The NERDY Boy

chapter30: the past(3)

Napatulala ako. Anong ibig nilang sabihin? Niloloko ba nila ako? Tsaka bakit hindi ako maaalala ni Jojo eh kalaro ko sya! Tsaka sabi nya hindi nya ako kakalimutan. Pinatago pa nga nya sakin yung pictures namin eh.

"Ano pong ibig nyong sabihin?"

"Hindi ka na nya kilala anak..."

"Pero pano?!" Naiiyak na sabi ko! Hindi! Sabi nya hindi nya ako kakalimutan eh!

"Naaksidente sya anak..."

O_____O!!

"At nagka amnesia..."

O_____O!!

Hindi ko alam pero kusang tumulo ang luha ko. Hindi. Hindi ako maniniwala hanggang walang patunay!

Tumayo ako.

"Anak!"

Tumakbo ako at biglang may sumakit sa kamay ko kaya tiningnan ko ito. Natagtag ang swero ko. Pero wala akong pakielam. Hanggang sa may bumuhat sakin.

"Bitawan mo ko papa!" Iyak ko. "Hahanapin ko si Jojo! Alam kong binibiro nyo lang ako!" Iyak ako ng iyaj habang sinasabi yan. Niyakap ako ni papa. Bumuntong hininga si mama bago mag salita.

"Sige... Dadalhin ka namin sa kanya tahan na..." Ngumiti naman ako at tumango.

Naglakad kami at ng marating namin ang isang pinto ay pumasok si mama dun. Sumunod si papa kaya bumaba ako sa pagkakarga ni papa at sumumod kay papa

"Jojo!" Nakangiting tawag ko. Humarap ito sakin.

"Kamusta ka na?? Okay ka lang ba? Alam mo ba ang nangyari nung makidnap tayo? Nakatulog kasi ako. Tapos nagising ako nandito na ako sa hospital. Pagkagising ko ikaw ang una kong hinanap kasi ikaw ang huli kong kasama. Kaya kahit ayaw nina mama at papa eh pumunta parin ako..."

Nakangiti pa ako habang nag sasalita. Pero nakatingin lang sya sakin. Tingin na blanko. Tingin na parang hindi sya interesado sa kwento ko. Tingin na parang hindi ako kilala...

"May problema ba?" Medyo nangilid na ang luha ko.

"Who are you?"

O______O!!

O______O!!

Hindi ko alam pero parang nanlumo ako. Tumulo na ng tuluyan ang luha ko. Anong ibig sabihin nya? Hindi nya na ako kilala?

Napatitig ako sa kanya. Totoo ba ang sinasabi ni mama at papa? Ngumiti ako sa kanya. Hindi Viv. Hindi totoo yun. Baka naalog lang ang utak nya pero maaalala ka nya.

"Hahaha. Ikaw talaga palabiro! Ako to! Si yenyen! Yung kalaro mo!" Masayang sabi ko ngunit sa loob loob ko ay naiiyak ako. Hindi nya ako pwedeng kalimutan dahil sabi nya ay hindi nya ako kakalimutan.

"I dont remember you! Go away!"

O______O!!

Napaatras ako sa pag sigaw nya.

"Josh!" Sawat ni tito sa kanya.

"Dad! I dont want to see that girl! She's annoying!"

O_____O!

Napaiyak ako ng todo.

"Tsk! Shes your friend!" Inis na sabi ni tita at niyakap ako. Hindi sya pinansin ni Jojo at humiga lang ito.

Pumunta si tita kena mama at papa at parang nag uusap sila

"Jojo..." Tawag ko.

"Go away!"

"Hindi... Alam kong naaalala mo ako..." Naiiyak na sabi ko.

"No! I dont remember you so please shut up!" Hindi ko alam pero napatras ako.

Umiyak ako ng umiyak. Lumapit ako sa may bag nya at may kinuha sa bulsa ko. Box. Dito nakalagay lahat ng picture namin... Nilagay ko yon sa bag nya.

Hindi ako mawawalan ng pag asa. Alam kong maaalala nya ako kapag nakita nya yung mga picture na yon.

"Tara na anak..."

Napatingin ako kay Dad. Tumango ako.

"Bye Jojo..." Ngumiti ako ng pilit.

"Go now!" Parang galit na sabi nya kaya hindi na ako nakapag paalam kena tita at tito at basta nalang ako lumabas ng room nya.

After a week...

"Ma!!"

"Oh? Bakit anak?"

"Tatawag ako kena Jojo!" Nakabgiting sabi ko. Nagkatinginan sila ni papa at napabuntong hininga. Lumapit ako sa telepono at pumindot ng number

[Hello?] Sabi sa kabilang linya.

"Hi po tito! Kakausapin ko po ulit si Jojo!" Nakangiting sabi ko.

Nung mga nakaraang araw eh umuwi na sina Jojo sa bahay nila. Palagi ko silang tinatawagan sa telepono. Hindi ko tinitigilan si Jojo kahit tinataboy nya ako. Alam kong maaalala nya ako.

[What is it again!!] Nasanay na ako na sigaw ang pambungad nya sakin

"Good morning Jojo!"

[I said stop calling me right?! Dont you get it?!]

Napatungo naman ako.

"Kakamus--"

[Palagi mo nalang akong kinakamusta!! Hindi naman kita kilala!]

This time parang nakaramdam na ako ng inis.

"Joj--"

[Dont call me Jojo! Only the people I knwo can call me that! So dont you dare call me Jojo because I dont even Know you! Stop calling me!! I dont remember anything, memories with you! So stop saying that I know you in my past cause your just a stranger! Dont Fvckin call me anymore!]

*tututut*

He ended the call. Nag tatakbo ako sa kwarto at umiyak. Halos araw araw akong umiiyak dahil sa kanya. Halos araw araw nya akong sinasabihan ng masasakit na salita. Pero sobra na sya! Sobrang sakit na ng sinabi nya!

Hindi nya ba alam na may puso rin naman ako?! Araw araw nalang akong napapahiya kapag tinatawagan ko sya dahil lagi nya akong binabara.

Hindi ko na alam ang gagawin ko. Pero aaminin kong nakaramdam na ako ng galit sa kanya! I just care for him!

Pinahid ko ang luha ko

Simula ngayon hindi na ako iiyak sa kanya. Simula ngayon hindi ko na sya tatawagan. Simula ngayon at sisumulan ko na syang kalimutan. Simula ngayon galit nalang ang mararamdaman ko sya kanya. Simula ngayon walang Jojo sa buhay ko. Simula na ngayon ng bagong buhay ko ng walang Jojo

Nakakalungkot dahil sa isang aksidente ay nawala ang pagkakaibigan namin. Sa isang iglap eh hindi na nya ako kilala, hindi na nya ako kikausap, kinakausap ako pero lagi syang galit. Sa isang iglap eh tinayaboy na nya ang taong pinangakuan nya na hinding hindi nya kakalimutan. Sa isang iglap ay nawalan ako ng kalaro. Sa isang iglap eh nawalan ako ng lalaking kaibigan na lagi akong pinapasaya, pinapatawa. Sa isang iglap eh nawala si Jojo sa buhay ko.

Sana dumating yung araw na maaalala mo ako. At sa araw na yun ikaw naman ang mag hahabol sakin. Sa araw na yun ikaw naman ang mangangamusta sa akin. Sa araw na yun ako naman ang manunumbat na kinalimutan mo ako noon. Sa araw na yun eh hindi na ako ang yenyen na kilala mo. Dahil pagdating ng araw na yun, wala ng IKAW sa BUHAY ko