Karanlıktan gelen aşk !

Karanlığa giden yol !

Yeni bir güne kuşların cıvıltısıyla uyanan ilkim çok huzurlu hissediyordu.

Dün geceden sonra yeni bir karara varmıştı genç kız .. artık üzülmeyecek her şeyi zamanla yoluna koyacaktı.

Yeni bir gün yeni bir hayattı çünkü  ..
Yatağından neşeyle ayağa kalkan ilkim ıslıklar eşliğin de banyoya ilerlerken .. yan evde ilkimin tersine her an daha da sinirlenen ateş patlama noktasına gelmiş sinirini kimden çıkaracağını bilemiyordu.

Ateşin ne kadar sinirli olduğunu bilmeyen zavallı bulut ise .. neşeyle ateşin odasına daldığında ateş haince sırıtmış ölüm çemberine bulutu hapsetmişti.

Arkadaşını çocukluğundan beri en az kendisini tanıdığı kadar tanıyan bulut daha ateşi ilk gördüğü an ürpermeden edememişti.

İlkim neşeyle uzun bir banyodan sonra nihayet kendi odasına döndüğün de tazelenmiş bir bahar esintisi gibiyken .. ateşse bütün gece uyuyamadığı yatağında dönüp durdukça daha da huzursuzlanıp huysuz bir keçi gibi bir sağa bir sola dönmüş sabahı sabah etmişti.  

Uzun bir süre keyifle kurulanan ilkim gardolabını açtığı an kıkırdamadan edememişti.

Gardolabındaki tüm giysiler o kadar güzel o kadar kusursuzdu ki .. o an kendini çok şanslı hissetmiş hayata döne bildiği için yaşlı doktoruna bir kez daha şükretmişti.

Bir kaç dakika boyunca tüm giysilerini gözden geçiren ilkim en sonunda gül rengi bisiklet yaka ve

dantellerden oluşan dizlerinin hemen üstünde biten çok güzel bir elbise seçmiş ve kombinini tamamlamak için beyaz babetlerini giymişti. 

Yanına babetlerinin renginde beyaz mini bir çantayla kendisini tamamladığın da kulaklarına taktığı beyaz gülleri andıran küpeleriyle adeta bir şahesere dönmüştü genç kız.

Aynadaki görüntüsüne son bir kez bakan ilkim kendisine bakan kızdan son derece memnundu.

Yavaş adımlarla aşağıya indiğin de elifi kahvaltı masasının başında gören ilkim ablasına sevgiyle gülümsemiş ve en güzel öpücüklerinden birini elife hediye etmişti.

Neşe içerisinde bir çok konuda konuşan ikili sanki dün geceyi asla konuşmamak üzere sözsüz bir anlaşma yapmış gibiydiler.

_ bu gün neler yapacaksın bakalım minik kelebeğim ?
Bilmem belki biraz dışarı da dolaşır ya da sinemaya gide bilirim ..

_ peki sen abla ?
İlkim aslında bunu sana dün anlatmam gerekirdi canım.
Elif dün geceden bahsetmeye başladığında ilkimin tüm keyfi aniden kaçmış ağzındaki küçük parça peyniri zorlanarak yutmuştu.

Dün geceyi hatırlamak demek o öküzle olan kavgalarını hatırlamak demekti .. Dün geceyi hatırlamak demek o adamı kazayla öptüğü anı anımsamak demekti. Ve ilkim buna hiç bir zaman hazır olmayacaktı.

ilkimin suratının donuklaşmaya başladığını fark eden elif bir an kardeşi için deli gibi endişelense de onu fazla sıkmak ve boğmak istemediğinden şimdilik konuyu ertelemeye karar vermişti.

_ her neyse ilkimim o zaman şöyle yapalım .. bu gün ikimiz de gezelim eğlenelim ve akşama evimize döndüğümüzde yarıda kalan konuşmamızı tamamlayalım olur mu ?

İlkim içinden binlerce kez hayır dese de biliyordu ki elif bir şeye karar verdiği an o enin de sonun da olurdu ...
Bunu çok kısa bir zaman da öğrenen ilkim elife karşı bile çıkmamış kısaca peki ablacım diyerek konuyu kapatmıştı.

Ondan sonrasıysa yarım saate kadar neşeyle geçen kahvaltılarının yerine ölüm sessizliği yerleşmişti sanki.

Ablasına sımsıkı sarılan ilkim yaşlı doktoru onu aramadan kısa da olsa etrafı gezmek istediğin de elifle sevgiyle vedalaşmış ve yavaşça masalları anımsatan evinden uzaklaşmaya başlamıştı.