Meğer huzur bir anda terk ede bilirmiş bir insanı ..
Her şey güzel gidiyordu derin ve huzurlu bir uykunun kollarındayken bir anda yine kendime çekmiştim tüm karanlık ruhları. Daha ne olduğunu bile anlayamamıştım üstelik .. o huzur bulduğum tarçın kokusu bir anda terk etmişti tüm benliğimi .. deli gibi çığlık atmak yardım istemek geliyordu içimden .. ama nasıl yardım isteye bilirdim ki ? Kim kurtara bilirdi beni bu lanetten.
O an deli gibi korksam da aklımda sadece hermes' in sözleri yankılanır olmuştu.
Üstelik bir tuhaflık vardı bu defa ....
Daha önceleri duyduğum korkunç sesler şu an çıt çıkarmıyor adeta beni korkutmamak için uğraşıyor gibiydiler.
Yavaş, yavaş bir gölge belirmeye başladı karşımda. Geri, geri gitmemek kaçmamak için kendimi çok fazla zorlasam da korkudan durmak üzere olan kalbim için yapa bileceğim hiç bir şeyim yoktu maalesef.
Sonra yine o tanıdık sima belirdi karşımda .. işte o an bir adım gerilemiş büyümüş gözlerimle yüzündeki yaralarıyla daha ilk gördüğüm an aklımı başımdan alan liseli kıza bakıyordum.
Bu kızı rüyamda gördüğüm ilk gece o kadar çok korkmuştum ki ....
Sonraları sırf tekrar onu görmekten korktuğum ve bir daha o tuhaf yere gitmemek uğruna uzun bir süre uyumamak için elimden geleni yapmış bilincimi kaybedesiye kadar da direnmiştim .. Ama sonuç koskoca bir hüsrandı.
Buğulu ve ürpertici sesiyle öz, özür dilerim seni korkutmak istemedim dediğin de sanki o da en az benim kadar korkuyor gibiydi. Üstelik konuşmak da o kadar zorlanıyordu ki sanki kurduğu her cümle onun için ayrı bir acı çekiş nedeniydi.
_ neden sürekli karşıma çıkıyorsun ?
Yemin ederim isteyerek olmuyor seni korkutmayı asla istemiyorum ...
_ o zaman derdin ne ?
Sorduğum soruyla zaten yeterince yaralı ve solgun olan bedeni daha da solgunlaşmış dibsiz kuyuları andıran gözleri titreşir olmuştu.
Bütün gücünü toplayan küçük kız kurtarıcısına umut dolu gözlerle bakıyor adeta ona yardım etmesi için yalvarıyor gibiydi hiç bir kelime söylemeden.
Biliyordu ki başka bir şansı da yoktu üstelik. Çünkü ne kadar acı verici olsa da görüyordu işte kurtarıcısı ondan korkuyordu.
Lütfen .... bana yardım et kurtarıcım dediğin de ilkim ilk defa bu kıza bakarken korku yerine hüzün duygusunu yaşıyordu.
Günlerce sırf tekrar bu kızı kabuslarında görmemek için kendine işkence çektirmişti belki de.
Şimdi daha da dikkatle bakar olmuştu küçük liseli kıza.
Simsiyah dalgalı ve uzun saçlarıyla yaralarla dolu yüzünde bile sevimli görünüyordu.
Ve ilk kez dikkatli baktığı için o an fark ede bilmişti ilkim .. bu küçük kız da ilkimden korkuyordu ona yardım etmek istememesinden çekiniyordu.
_ sana nasıl yardım ede bilirim dediğin de belki de ilk kez korku yerine şevkat vardı yeşil gözlerinde.
İlkimin sözlerini duyan küçük kız hala hayatta olsaydı eğer derin bir nefes alır neşeyle ilkime sarılır ve kahkahalara boğulurdu.
Ama şimdi ne acıdır ki sevincini bile belli edemiyor sadece sevgiyle güzel kurtarıcısına baka biliyordu.
Annem dedi zorlanarak küçük kız.
ŞİMDİ OKUDUĞUN
Karanlıktan gelen aşk !
FantascienzaBundan sadece bir yıl önce biri bana diğer insanların asla göremeyeceği varlıkları göre bileceğimi söyleseydi o kişiye popomla gülerdim. çocukluğumdan beri en çok korktuğum varlık hayaletlerken ki onların var olduğunu asla düşünmememe rağmen deli gi...
