İlkimin patlattığı bombadan sonra hermes' in oturma odasına geçen üçlüden dakikalardır hiç bir ses çıkmıyordu.
Başka bir zaman olsa ortam trajikomik bir şekilde kahkahalarla sonuçlanırdı belki .. ama bu sefer kimse çıt bile çıkaramıyordu.
Sonunda az da olsa şaşkınlığını üstünden ata bilen hermes konuşmaya başladığında ilkim tuttuğunu bilmediği nefesini sala bilmiş ve derin bir nefes ala bilmişti.
_ evet küçük hanım seni dinliyoruz !
İlkim bir an gözlerini kapatmış ve konuya nereden başlaması gerektiğini düşünmüştü.
En sonunda tüm hikayeyi en başından ayrıntısız bir şekilde anlatmaya karar verdiğin de farkında olmadan yavaş, yavaş gerilmeye başlamış .. küçük ellerini birer yumruk haline getirmişti.
Hatırlarsanız bu eve ilk geldiğim de geceleri gördüğüm korku dolu kabuslardan bahsetmiş bana yardım ede bilmeniz için size yalvarmıştım.
Hermes anlayışlı bir şekilde başını salladığı an ilkim kaldığı yerden tüm olanları anlatmaya başlamıştı.
Bu evden hayal kırıklığı içerisin de ayrıldığım da ayakta neredeyse yürüyemez haldeydim.
Bir kaç gündür uyuyamamama rağmen bana yardım ede bileceğinizin umuduyla vücuduma güç kırıntıları eklemiş ve o kırıntılar sayesin de ayakta dura bilmiştim.
Ama doktorum beni evime kadar bıraktığı an artık o kırıntılar bile beni terk etmiş adım atamaz hale gelmiştim.
İlkimin anlattığı şeyleri dinleyen yaşlı doktor o an en az genç kız kadar acı çekiyordu.
O gün kendi iç hesaplarıyla o kadar doluydu ki .. zavallı ilkimin ne halde olduğunu fark edememişti bile.
Şimdiyse genç kız anlattıkça sanki kalbine binlerce kıymık batıyor yaşlı adam daha da kederleniyordu.
Bir kaç adım attığımı hatırlıyorum hatta belki de bir kaç adımdan fazladır .. o ana dair hala pek bir bilgim yok .. sadece vücudumu artık taşıyamaz hale gelmiştim ve uzun geceler boyunca uyuya mamamın sonucunda yere yığıldığımda .........
Şeref bey heyecanla yere yığıldığın da dediğin de ilkim yaşlı doktoruna içten bir gülümseme armağan etmiş ve hermes'e olanları anlatmaya devam etmeye başlamıştı.
Kendimi bir anda yine aynı yerde bulmuştum.
O an kalbim korkudan neredeyse yerinden çıkmak üzereydi. Ben uzun bir süre sırf o yere tekrar gitmemek o korkunç varlıkları tekrar görmemek için kendime işkence bile yapmışken bilincimi kaybettiğim an yine kendimi o korkunç diyarda bulmuştum.
İlk bir kaç saniye korkudan neredeyse ölmek üzereydim .. Ama sizin sözleriniz aklıma geldiğin de kendimi sakinleştire bilmiş .. ve etrafıma daha da dikkatli bakınmaya başlamıştım .. sonralarıysa bir şeylerin değişmeye başladığını fark etmiş ve çok şaşırmıştım.
Daha önceleri duyduğum korkunç sesler şu an çıt çıkarmıyor adeta beni korkutmamak için uğraşıyor gibiydiler çünkü.
Sonralarıysa yavaş, yavaşta olsa bir gölge belirmeye başlamıştı karşımda.
Geri, geri gitmemek kaçmamak için kendimi çok fazla zorlasam da korkudan durmak üzere olan kalbim için yapa bileceğim hiç bir şeyim yoktu maalesef.
Sonra yine o tanıdık sima belirdi karşımda .. işte o an bir adım gerilemiş büyümüş gözlerimle yüzündeki yaralarıyla daha ilk gördüğüm an aklımı başımdan alan liseli kıza bakıyordum. Bu kızı rüyamda gördüğüm ilk gece o kadar çok korkmuştum ki ....
ŞİMDİ OKUDUĞUN
Karanlıktan gelen aşk !
Ciencia FicciónBundan sadece bir yıl önce biri bana diğer insanların asla göremeyeceği varlıkları göre bileceğimi söyleseydi o kişiye popomla gülerdim. çocukluğumdan beri en çok korktuğum varlık hayaletlerken ki onların var olduğunu asla düşünmememe rağmen deli gi...
