My May, My Enemy (Completed)

Chapter 15

***May's POV***

Time has flown so fast. Nasa ika-limang taon na ako ngayon ng kursong Architecture dito sa university.

I'm proud of myself na nakaya kong malagpasan ang mga pagsubok sa buhay ko...

Mama recovered from that psychological disorder... sa tulong syempre ni Tita. Lalo din akong napalapit sa pamilya ni Marco at ganoon din ito kay Mama.

Si Mama ay hindi na bumalik pa ng munisipyo... May savings naman pala sila ni Papa kaya nagsimula na lang siya ng maliit na negosyo.... At dito na tuluyang nadivert ang pangungulila niya kay Papa...

Ako naman ay naging working student... Sa araw ay nag-aaral until 6pm at sa gabi ay nagtatrabaho hangang 12am. So far okay naman lalo na't pinsan naman ni Marco ang may-ari ng bar na pinagta-trabahuhan ko bilang waitress... Ayaw sana nitong waitress lang ang maging posisyon ko pero ako ang nagpumilit. Madami na siyang naitulong sa akin kaya dapat pagsikapan ko rin ang iba.

Full scholarship pa rin naman ang nakuha ko sa eskwelahan dahil nga sa pagiging valedictorian ko sa Green Valley High. Kailangan ko lang kasing magtrabaho para sa mga gamit ko sa archi... medyo may kamahalan din ang mga ito...

"Ang sipag!" si Marco. Nakatambay na naman ito sa bar.

"Dati pa naman." biro ko sa kanya.

"What's your order, Sir?"

"Pwede bang ikaw? Tsarot!"

"Sir, pasensiya na hindi po ako naka-lista sa menu.. O tignan mo..." sabay abot ko ng menu sa kanya.

At nagsimula na ang tawanan namin..

Ganoon kami kasaya ni Marco... Nakaka-tangal ng stress. Kahit anong pagod ang nararamdaman ko sa trabaho at pag-aaral ay nawawala ito dahil bigla na lang siyang susulpot....

Wala pa rin itong girlfriend hangang sa ngayon pero madaming babae naman ang nagkakandarapa dito...

We go to the same University. Civil Engineering naman ang course na kinuha nito... Di nagkakalayo sa course ko. Kaya kapag may problema kami sa subjects ay nagtutulungan kami...

This year ay sabay kaming ga-graduate. Balak nitong mag-take agad ng board exam pagkatapos para makapasok na siya sa construction firm ng daddy niya.

Ako naman ay kailangan munang magtrabaho ng 2 years sa architectural o construction firm din bago ako makapag-exam... Okay lang naman. At least mahahasa na ako sa trabaho bago pa man ako maging isang licensed Architect.

Hindi rin ako nag-entertain ng suitors.. Oo madami din sila pero wala akong time... At wala din naman akong maramdaman para sa kanila... Dagdag pa ang laging presensya ni Marco na minsan ay akala mo nambabakod na... Hindi na makalapit ang ibang nanliligaw sa akin..

***Marco's POV***

Itong maganda kong bestfriend ay napaka-sipag pa rin... Wala yata sa vocabulary nito ang salitang pagod... Well she really knows how to manage her time... Buti nga may time pa ito para sa akin...

I'm happy being with her. Happy pill ko nga siya sabi ni mommy. Kapag may problema ako siya agad ang nandiyan to cheer me up... Pag may sakit ako lagi din siyang present.

Naging masayahin na rin naman si May after ng mga pinagdaanan niya sa pamilya. Good thing that Tita recovered.

But deep within her ay may itinatago pa itong kalungkutan. I know for a fact na hindi lang sina Tita ang naging problema niya..

I accidentally heard her last conversation with Edward years ago...I know something happened between them but I'm not exactly sure what it is... Pero loud and clear na narinig kong si Edward ang kanyang lihim na minahal... I was hurt then pero tinangap ko. I love her more than a bestfriend but I know where I should stand.... Pinili ko na lang din na gawin ang ginawa niya.... Ang lihim na magmahal...

Masaya na rin naman ako dahil naipaparamdam ko ang pagmamahal ko sa kanya ng mag-isa.... Wala akong kalaban... Takot yata sa akin ang mga suitors nito o ayaw niya lang i-entertain.

***Edward's POV***

It's almost five years since I left the Philippines.

It took me years to let go of my guilt.... on what I did to May. I know I was not the victim but I suffered the same agony... I couldn't forgive myself then... I know everyone else makes mistakes but mine was just unforgivable. I isolated myself from others. I became irritable, and angry most of the time. The feeling of anxiety was worse then.

My parents noticed my strange behavior and have me consulted a professional. I got treated... and so far, I'm living a normal life again.

I'm now co-managing my Dad's business after I have graduated from college.

I have my own office and I built an extension adjacent to it and made it as a gallery.

For some odd reason, the gallery had been a big part of my recovery. It contains all of her works from her sketchpad. I have them made on large prints and displayed orderly inside. But my favorite, the one with the caption, is visibly hanging in my main office's wall. Day by day, it reminds me of its artist, my May.

The gallery accidentally and eventually became our business' attraction. A lot of our clients and even professional artists would come and visit and asked me to sell the images. But I strongly refused....'coz they all belong to her..

I realized that I have fallen in love with May as I went through the recovery process... There were no days that I didn't think of her. How I wish that I could go home and see her. I know she wouldn't forgive me but I'm praying that someday she would...