My May, My Enemy (Completed)

Chapter 33

***Edward's POV***

I decided to have a talk with Marco. I know he understands my situation and he's the only one who can help me now...

I went to his office the next day...

I was about to enter the lift when Lizzy saw me....

"Edward!"

"Eyyy Lizzy. I'm visiting Marco. Is he around?"

"Yeah.. sabay na tayo paakyat. Doon din ang office ko..."

"Ah, okay..."

The lift opened when it reached the fifth floor where Marco's office is located.

We're about to enter the door when May and Marco came out together...

I was stunned..... and I didn't expect the reactions from both of them...

May suddenly gave me and Lizzy an indignant look....

I couldn't understand her... She looked at Marco as well.

But to my surprise... Marco's reaction was the same... and he looked angrily at Lizzy...

I'm wondering what's happening.... I know I surprised them but I'm not expecting this kind...

May give me a death glare and she suddenly leave us. I follow her as she runs through a fire exit when she failed to catch the lift.

***May's POV***

"May!"

Alam kong hinabol ako ni Edward.

Hindi ko alam kung anong klaseng sakit ang nararamdaman ko ngayong nakita ko ulit siya at si Lizzy na magkasama...

Sila na naman... sila na nagdulot ng sakit sa buhay ko...

At ngayon naman pati kay Marco...

Ni sa hinagap ay hindi ko inakala na si Edward pala ang tinutukoy ni Marco na ex ni Lizzy... dahil alam kong nasa Gemany ito...

"May... Please.... let's talk once and for all..."

Nilingon ko siya....

"Hangang kailan niyo ba kami sasaktan, ha? Dati ako lang eh... Pero pati ba naman si Marco? Ano bang kasalanan namin sainyo, ha?'"

"What are you talking about?"

"Playing innocent, Edward?"

"I can't understand you May.."

"Nagkabalikan kayo ni Lizzy!"  sumisigaw na ako. Di ko na mapigilan ang galit ko.

"Ngayon si Marco ang sinasaktan niyo... at sinasaktan niyo na rin ako... Sinasaktan niyo ulit ako!... Bakit ba kailangan niyo pang mandamay ng ibang tao?... Ba't kailangan niyo pang manakit ng iba?.... Hindi pa ba sapat iyong ginawa mo sa akin, Edward? Ha?! ANO PA BA ANG GUSTO MO?!!"

Hindi ko na kinakaya ang nangyayari... Nanlalabo na ang mata ko sa luha... Ang sakit sa dibdib.

"May! Listen! It's not what you think! I don't have any idea of what you're talking about lalo na yang tungkol kay Marco..." he's trying to calm me down.

"I came here because of you.... I came here all the way from Germany to try to fix things with you..." patuloy niya.

"Kailan ka ba talaga titigil, Edward?"

"I don't have plan of doing so.. May! Not until you forgive me... Not until I have you back!"

Nilapitan niya ako at pilit na niyayakap...

"Don't touch me! Don't you dare touch me! Lumayo ka!" Parang nanunumbalik ang ginawa niya sa akin noon.

"May? I'm sorry... I'm sorry.. oh God! I didn't mean to scare you.."

"Umalis ka na..." wala na akong nagawa kung hindi ang umiyak. Napaupo na lang ako sa gilid ng pader.

Lumapit siyang muli at lumuhod sa harapan ko sabay kinuha ang aking mga kamay...

"May... Please.. I no longer know what to do... Hirap na hirap na din ako... I know you suffered a lot! Pero ako din naman... Hindi ako pinatahimik ng konsyensya ko sa mahabang panahon... Tell me now, May.... Pano mo ba ako gustong pagbayarin sa nagawa ko para matapos na ito? Do you want to see me rot in jail? Or you probably want me dead? I'll accept whatever it is..... As long as I know that you forgive me..."

Iyak na lang ako ng iyak... Yun na lang ang tanging nagawa ko... Naroon pa rin ang sakit.... Pero sa kabilang banda ay parang may nagsasabing tutol ako sa gusto niyang mangyari.... makukulong siya? NO!... mamamatay siya? NO! .... yun ang isinisigaw ng puso ko?

Ano nga ba ang gusto kong mangyari?Para saan pa nga ba ang pagmamatigas ko? Maibabalik pa nga ba nito ang dati? Magiging buo pa ba ulit ako? Nalilito na ako...

"May... I'm really sorry... Sorry sa nagawa ko saiyo noon..." Hinahawakan niya na ngayon ang aking mukha... Hindi ko na magawang tumutol...

Sa nanlalabo kong mga mata ay nakikita ko ang paghihirap niya or better to say nararamdaman ko ito... Lumuluha din siya... Sa pagkakalapit ng aming mga katawan ay tila bumibilis ang tibok ng puso ko...

Hindi ko na namalayang lumapat na ang kanyang mga labi sa labi ko... Napapikit na lang ako nang dahan dahan niya akong halikan... Napaka-pamilyar ng halik na ito... The same kiss that I've been longing for... I responded to his kisses...

Teka! Bigla ko siyang itinulak... Siya ba ang nagpapadala sa akin ng mga bulaklak? Siya ba ang lalaki sa bar?

"Ikaw ang lalaki sa bar?"