UNEXPECTED SECRETARY

Chapter 22

CHRIS POV

Kinaumagahan, maaga akong nagising, namiss ko agad si boss. Iba na talaga to ehh! 

Aaminin ko mahal na mahal ko na talaga si boss. Sagad na sa buto ang pagmamahal ko sa kanya.

Pagkarating ko sa building umakyat na ako sa floor namin. Marami rin akong kasabay at ngumingiti pa talaga sila sa akin at nginitian ko naman sila pabalik .

Pagdating ko sa floor, pansin ko wala pa si boss. Tumingin ako sa relo ko 7:15 pa ng umaga ang aga ko halatang excited makita si bayo ko hehe.

Naalala ko naman ang sinabi ni manoy ko kagabi.

 Sweet jesus what should i do? Should I tell him? or not? nakakalungkot lang isipin na iiwan ko siya. Parang di ko kaya ehh ang sakit lang.

Susulitin ko nalang ang mga natitirang buwan na makasama siya.

Please don't do this to me. I don't want to choose anyone of them. Kung pwede lang na dito nalang ako magtrabaho ehh.. pero hindi ehh nakapirma na ako ng contrata don sa dubai na pagtratrabahoan ko, dalawang taon ang kontrata ko.

Hindi naman pwede na hindi ako tutuloy. I don't want to breach the contract I signed in the restaurant, it can give me a bad record. Isa pa  uunahin ko muna ang pamilya ko bago ang sarili ko at  tutuparin ko rin ang pangarap kong magkaroon ng negosyo.

Napaiyak nalang ako. Ano ang gagawin ko? I don't want to choose, ako nalang ang inaasahan ng pamilya ko ayaw ko silang biguin pero ayaw ko ring iwan  si boss. 

Ngayon ko nga lang na experience na magkaroon ng kasintahan na totoong mahal ako may sabit naman. Hayys!

Alam ko kasi na hindi papayag si boss na aalis ako alam ko rin na pipilitin niya akong siya nalang ang gumastos sa akin at sa pamilya ko.  Ayoko ng ganon. Ano siya baka? gatasan ko ng pera.

Gusto ko  kasi na ako mismo ang kakayod sa mga pinaghirapan ko hindi lang kay galing sa iba. At kapag  malaman rin nila mama na may boyfriend ako hindi talaga sila magdadalawang isip na paalisin ako kaagad papuntang dubai, yan ang hindi ko kakayanin.

Napatingin ako sa  harapan ko nang maramdaman kung may nakatayo. Si my love ko pala, ngumiti ako sa kanya.

"Love why are you crying?" tanong niya sabay upo sa harapan ko.

"Oh love nandito kana pala, di ko namalayan ha, kanina kapa love?" sabay punas ko sa  mga luha ko.

"No, kararating ko lang. Why love? Tell me, what's the problem?"

"Wala love, na miss lang kita sobra, pa hug nga" sabay yakap  sa kanya. Napaiyak na naman ako.

He hug me back.

"Love?"

"Hmm?"

"Tell me love? I know you  have a problem"

"Wala love miss lang kita. Sobra, promise"

"Tsk are you sure?"

"Sureness love"

"ALright, I love you so much"

"I love you too so much love. Lagi mong tatandaan ikaw lang ang lalaking pwede kong mahalin ng ganito ikaw lang love, wala ng iba"

" You too my love, ikaw lang ang babaeng mamahalin ko ng ganito. You are my first love and become my infinity love. I love you so much. I can't live my life without you love I just can't"