park jimin | close your eyes

XXIII | 23

Evdeki her oda kilitliydi. Yatak odası olduğunu düşündüğüm, bir oda daha ve bir oda daha. Anlaşılan kilitlemediği bir tek yer banyo ve mutfaktı.

En azından işimi görürdü fakat neydi bu odaları bu kadar önemli kılan?

Düşünme...

Pekala.

Fake hesabıma yolladığı videoyu izledim.

Çok farklı, eşsiz ve güçlü dans ediyordu. Dans figürleri sanki bir başkasının onun yaptığı gibi yapamayacağı yalnızca ona özgüymüş gibiydi. Onu dans ederken görmek... sizi doyuruyordu. Sanata ve yaratıcılığa karşı. Bazen çok sert, özgüvenine yenik düşmemek için hırsla dans ederdi. Bunu hissedebiliyor, konserlerinden ve dans pratik videolarından anlayabiliyordum.

Bunu ona söylemeyecektim. Henüz değil.

bae hei: evine birini almışsın

bae hei: üstelik bu bir kız

bae hei: bu kadar çapkın olduğunu bilmiyordum

pjm: ileri gitmiyor musun

pjm: beni takip mi ediyorsun gerçekten?

pjm: seni girdiğin fare deliğinden çıkartabilirim

bae hei: yavaş gel, Park Jimin

bae hei: beni bulamazsın

pjm: nasıl bu kadar emin olabiliyorsun?

pjm: IP adresi diye bir şey var, güzelim

bae hei: böyle bir şeyi yapmayacaksın

bae hei: sana güveniyorum

pjm: karşıma çık

bae hei: henüz değil, Park Jimin

bae hei: daha çok erken

pjm: daha öncesinde beni ve bizi takip edenler hemen bulunmuştu

pjm: böyle bir şey söz konusu bile değildi

pjm: sen bunu nasıl başarıyorsun?

pjm: neden peşimdesin?

bae hei: sana yardım etmek istiyorum

bae hei: bana yardım et istiyorum

pjm: kimsin sen?

bae hei: belki daha öncesinde tanışmışızdır

bae hei: belki sen beni önemsememişsindir

bae hei: belki sen beni hiç görmemişsindir

bae hei: geçenlerde bir kız sana yaklaştığında ve sen ona küçük düşürücü bir şekilde baktığında, kalbini kırarak kendinden uzaklaştırdığındaki gibi

pjm: o olay öyle değildi

pjm: tehdit ediyordu

pjm: beni ve arkadaşlarımı

bae hei: bu olaydan önce

bae hei: bir çiftin ayrılmalarına sebep olman?

pjm: bunların hepsini sana açıklamayacağım

pjm: herkesin kendi doğruları vardır

pjm: benim doğrularımı doğruların yapmak istiyorsan

pjm: çık karşıma

bae hei: sabırsız olma

bae hei: daha oyun oynayacağız.

pjm: kimsin bilmiyorum ama

pjm: seni sobeleyeceğim

bae hei: neden bu saatte dışarıdasın?

Onu görüyordum. Dışarıdaydı, arkadaşlarından bir tanesi yanındaydı fakat arkaları dönük olduğu için seçemiyordum.

pjm: neredesin?

Park Jimin, attığım mesaj yüzünden afallamış bir şekilde etrafında bakınmaya başlamıştı. Bu yüzümdeki gülümsemenin sebebiydi.

bae hei: beni göremeyeceksin

pjm: sinirleniyorum

bae hei: sinirli anlarına şahit oldum

bae hei: zararın kendine ama kendine zarar verme

Jimin hala etrafa bakınmaya devam ederken arkadaşı ona doğru döndü. Elindeki telefonun ışığı yüzüne vuruyorken o kişinin Jungkook olduğunu anladım. Araları iyi olmalıydı.

pjm: bana aşık olmadığını söylemiştin

bae hei: aşık değilim çünkü

bae hei: seninle eğlendiğimi söylemiştim ama o öyle değildi

bae hei: beni tanıyorsun

bae hei: hemde çok yakından

pjm: saplantılı bir hayran mısın yoksa?

pjm: oppacı mısın?

bae hei: saçmalama!

bae hei: oppacı olmadığımı söylemiştim

Pencereye biraz daha yaklaşıp onları izlemeye başladım. Jungkook tahmin ettiğim gibi Jimin'e neler olduğunu soruyordu, Jimin ise telefonunu hızla cebine atmış bir şeyler söylüyordu. Jungkook gülerek elini Jimin'in omzuna attı, Jimin gözleri kısılıncaya kadar gülümsedi.

Ve ben, artık ne olacaksa razıydım.

Bana buradan, bu evinden kimsenin haberi olmadığını söylemişti. Öyleyse Jungkook'un burada ne işi vardı? Burası şehirin göbeğinden biraz uzaktı. Seoul'un en ücra, çalışmaz sokaklarından biriydi ki karşımızda bir orman vardı.

bae hei: oyunumuz başlıyor

bae hei: doğruluk mu, cesaretlik mi?

Oylarınızı bekliyorum. 🖤