Texting | 03:00

6.1

Bölüme başladığınız tarihi ve saati buraya yorum olarak bırakabilirsiniz!

Bölüm Şarkısı: Eskitilmiş Yaz - Geceler Şimdi

***

#Esin6

Kalbim yerinden çıkacakmış gibi atarken ardına saklandığım ağacın kenarından başımı uzatıp Ufuk'un oturduğu banka baktım. Başını kaldırıp, boşluğu gördüğünde yüzündeki rahatlayan ifade içimde tuhaf bir his yaratmıştı.

Sevinmiştim.

Oysaki böyle bir şeyin üzmesi gerekirdi öyle değil mi? Sonuç olarak, beni görmediğine rahatlıyordu ama olay bu değildi. Rahatladı çünkü kimseye bir cevap vermek zorunda olmayacaktı.

Eğer onu neden sevdiğimi söylemişken karşısına çıkmış olsaydım, biraz önce ona mesajlarda söylediğim şeyler gerçek olacaktı. Ondan bir cevap bekliyorum sanacaktı, oysaki ondan bir cevap istemiyordum ben. Sadece... Sadece ne olursa olsun yanımda olsun istiyordum.

Beni yalnız bırakan insanların arasına katılsın istemiyordum.

"Açelya?" diye seslenen Kaan ile başımı hızla önüme çevirip karşımda dikilen arkadaşıma irileşmiş gözlerle baktım ve "Sessiz ol!" diye fısıldadım. Ufuk'tan uzak olsak da, biraz önceki olayların üstüne burada karşılaşmamız benden şüphelenmesine neden olurdu.

Kaan durumu hemen anlayarak elini bana uzattı ve "Hadi gidelim," dedi.

Son kez ağacın kenarından Ufuk'a baktığımda banktan kalkıp evine doğru gitmeye başladığını görerek rahatladım. Gülümseyerek Kaan'ın elini tuttuktan sonra, "Bugün... Neredeyse o gülümseyişi tekrardan görecektim Kaan!" dedim.

Kaan'ın elini sıkarken boşta sallanan elimi göğsüme koydum ve hızla çarpan kalbimin ritmini dinledim. Kaan'ın yüzünde muzip bir gülümseme büyürken, "Vay canına... O kadar yaklaştın ha? Bu mutluluğun oradan geliyor olmalı?" dedi tek kaşını kaldırmıştı.

Başımı onaylarcasına salladım ve "Eğer ona olan aşkımı itiraf etmeseydim şu an Ufuk'un karşısında onun gözlerine bakıyor olurdum," dedim. Bunun üzerine Kaan elini elimden kurtararak, kolunu omuzuma attı ve beni kendine çekerken, "Ne yazık sana ki, şu an benim yanımdasın!" derken saçımı karıştırmıştı.

"Aman be Kaan!" diyerek Kaan'ın karnını dürttüm ve "Onun karşısında dikildiğimi bugüne kadar hiç hayal edememiştim..." dedim.

Kaan saçımı karıştırmayı bıraktı ve ciddi bir şekilde, "Ama artık hayal etmeyi bırakıp karşısına çıkmalısın. Bu şekilde daha ne kadar devam edeceksin?" diye sordu.

"Bilmiyorum..." dedim, hemen sonrasında ekledim. "Böyle mutluyum aslında. Biliyorsun, bugüne dek ondan hiç karşılık beklemedim. Hep karşılıksız sevdim bu yüzden, karşılığından korkuyorum. Ya beni bırakırsa diğerleri gibi?"

"Ben seni bıraktım mı?" diye sordu Kaan.

Başımı iki yana salladım ve "Hayır ama sen benim arkadaşımsın," dedim.

"O zaman Ufuk da bırakmayabilir ve arkadaşın olarak devam edebilir demektir bu. Seni bırakıp bırakmama olasılığı yüzde elli, denemekten zarar gelmez. Bıraksa bile, platonik sevmeye devam edebilirsin ki," karşılığını verdiğinde derin bir nefes alarak başımı kaldırıp Kaan'a baktım. Çok büyük zarar gelir demek istesem de diyemedim.

Kaan'a bile anlatamadığım problemlerim vardı benim.

Öz ailem tarafından sevgiyle sarmalanmamış bir çocuğum ben, sevdiğim tarafından karşılık alamazsam neler hissedeceğimden emin değildim.

Hele ki onu her şeyden, kendimden bile çok severken...

~~

Bölüm hakkındaki düşüncelerinizi ve yorumlarınızı buraya bırakabilirsiniz!

Bana ulaşmak için:

Instagram: semihaakaya

Instagram: semihakayahikayeleri

Twitter: semihaakaya

Tekrar görüşmek üzere! Sizleri seviyorum, beklediğiniz için hepinize teşekkürler...