Bölüme başladığınız tarihi ve saati buraya yorum olarak bırakabilirsiniz!
Bölüm Şarkısı: Mavi Gri - Ben Sende Yandım
***
#Anlatıcı3
Ufuk, Esin'in mesajını okur okumaz farkında olmadan ayaklanırken buldu kendini. Nedensizce, Esin'in üzüntüsü ile dolup taşmıştı içi ve bir miktar da olsa o kızı rahatlatmak istiyordu.
Elini perdeye koydu, perdeyi açmadan önce gözlerini kapatmak ve kapatmamak arasında kaldı. Bu saklanma olayı fazla uzamıştı, fakat bundan keyif de alıyordu bu yüzden gözlerini kapattı ve perdeyi açtı.
Açelya ağacın kenarından başını uzatarak camda duran Ufuk'a baktı. Söylediği gibi gözlerini kapatmış olduğunu görmek, Açelya'nın içinde kıpırdanan hüznü gözlerine vurdu ve Açelya'nın gözyaşları yanaklarından süzülmeye başladı.
Çok seviyordu, fakat karşılıksız kalmaktan korktuğu için karşısına çıkamıyordu.
Bir geçmişleri vardı, Açelya zamanında Ufuk'la çok laf dalaşına girişmişti, şimdiyse Ufuk onun kalp yarası olup dikilmişti karşısına. Ufuk o günleri hatırlarsa, çocukça birbirlerine saydıkları lafları anımsarsa Açelya'yı sever miydi ki?
Ufuk şimdilerde Açelya'yı gördüğünde hatırlamıyor olsa da, uzun uzun konuştuklarında fark ederdi kim olduğunu. Birbirlerine söylediklerini hatırlardı... O zaman da Açelya'nın yüzüne bakmaz, tek bir mesajını dahi okumazdı. Sırf Ufuk, çevresine karşı çok duyarsız olduğu için Ufuk'un karşısına çıkabiliyordu Açelya.
Gözyaşları yanaklarından süzülmeye devam ederken, sırtını ağaca yaslayarak Ufuk'un görüş alanından çıktı ve Ufuk'la mesajlaştığı uygulamaya girerek parmağını ses kayıt işaretinin üstüne yerleştirdi.
Ses kaydı başladığında, hafifçe boğazını temizleyerek, "Teşekkür ederim..." dedi.
Ufuk'un perdeyi tutan eli cebindeki telefona kaydı ve başını öne eğerek gözlerini açtı. Şaşkınlıkla telefonunun ekranına baka kaldı.
Esin ona ses kaydı atmıştı!
Birkaç saniye boyunca şaşkınlığından sıyrılamadan ekranına baktı. Beş saniyede bir kapanan ekranını birkaç defa açmıştı ve ses kaydı bildirimine uzun uzun bakmıştı. Derin bir nefes alarak tuş kilidini açtı ve Esin'in ses kaydına tıkladı.
İki saniyelik sessizliğin ardından neredeyse duyulmayan bir boğaz temizleme sesi yükseldi, o sesi takiben ağlamaklı bir kız sesi, "Teşekkür ederim..." dedi ve Ufuk o anda, yıllar önce unuttuğu bir anıyı hatırlayarak sarsıldı. Bu anıyı takiben, başka anılar da zihninde beliriverdi.
Hafifçe başını kaldırarak büyük ağaca baktı. Ağacın kenarından gözüken kolun kime ait olduğunu biliyordu, aylardır konuştuğu kızın kim olduğunu hiç beklemediği bir anda öğrenmişti.
Şaşkınlıkla geri sendeledi ve telefonunu elinden düşürdü.
Açelya hafifçe gülümseyerek telefonuna bakıyordu, Ufuk'tan daha fazla saklanmamaya böyle bir anda karar vermiş olması tuhaftı. Daha fazla saklanabileceğine inanıyordu ama bu kendini kandırmaktan başka bir şey değildi ve bunu ne kendine ne de Ufuk'a daha fazla yapamazdı.
Açelya saklanmaktan dolayı yorulmuştu, içi alabildiğine dolmuş, artık taşıyordu bile.
Parmağını bir kez daha ses kaydının üstüne bastırdı ve "Saat üç olmuş, resimler buruşmuş... Karlar erirken saçlarımda... Sen hep yakışıklısın, benimse içtiğim... Her bir damla yaralarıma vurmuş..." hıçkırığı şarkıyı bölmüştü, yine de ses kaydını durdurmadan devam etti.
"Koşma yorulduysan, anaforda boğulduysan... Sen de korkuyorsan yalnızlıktan... Bilme istemiyorsan, beni hatırladığında bir an bile gülmüyorsan... Sen de sıkıldıysan... Saklanmamdan..." diye devam ederken şarkının sözlerini değiştirmişti Açelya.
Yanaklarından gözyaşları süzülürken, hıçkırıklarla ağlayarak Ufuk'a şarkıyı söylemeye devam etti.
"Saat üç olmuş, soğuktan kalbim donmuş... Sana olan duygularım taşmış, kıyılara vurmuş... Ben, onca yolu uçup, senin aşkına düşmüşüm..."
Parmağını ses kayıt işaretinden çekerek derin bir nefes aldı Açelya ve yavaşça ayağa kalktı. Ağacın kenarından çıkarak Ufuk'un camına baktı. Ufuk başı öne eğik bir şekilde duruyordu, bir an sonra yere eğildi ve elinde telefonuyla doğruldu.
Telefonunu yerden alan Ufuk, gelen yeni ses kayıtlarına baktı. Tuhaf bir duygu karmaşasıyla sarsılırken oynatmak için ses kaydına dokundu ve Esin'in, daha doğrusu gerçek adıyla Açelya'nın sesi kulaklarını doldurdu.
"Saat üç olmuş, resimler buruşmuş... Karlar erirken saçlarımda... Sen hep yakışıklısın, benimse içtiğim... Her bir damla yaralarıma vurmuş..."
Açelya'nın şarkıyı ağlayarak söylüyor oluşu, Ufuk'un gözlerinin dolmasına neden olmuştu çünkü bu şarkı şimdi ona eskisinden çok daha anlamlı geliyordu.
"Koşma yorulduysan, anaforda boğulduysan... Sen de korkuyorsan yalnızlıktan... Bilme istemiyorsan, beni hatırladığında bir an bile gülmüyorsan... Sen de sıkıldıysan... Saklanmamdan..."
Değişen sözleri fark ettiğinde hafifçe gülümsedi Ufuk fakat çok geçmeden yüzündeki gülümseme kaybolup gitti. Açelya'nın onun hayatında bir zamanlar çok kötü bir yeri vardı fakat onu unuttuysa, bunca zaman boyunca bir an olsun bile onu hatırlamadıysa, şimdi hatırladığı eskiyle, ona nasıl öfkelenebilirdi ki?
Açelya bir zamanlar söylediği sözlerle, Ufuk'un kalbini çok kırmıştı fakat Ufuk da bu acıyı çok geçmeden unutmuştu. Açelya'nın yüzünü bile unutmuştu, çok zor çıkartıyordu yüzünü... Fakat sonra aklındaki görüntüleri birleştirdi. Ağlarken gülen kızı, dayak yediği için hırsından ağlayan kızı... Açelya'yı gördüğü her an aklından geçip gitti ve Ufuk o anda başını şaşkınlıkla kaldırdı.
Açelya, Ufuk'un başını kaldırdığını gördüğünde, kalbi yerinden çıkacakmış gibi atmaya başlamıştı. Nefesini tutmuş, öylece camın diğer tarafında kalan çocuğa bakıyordu.
Ufuk, Açelya'nın kısacık kalmış saçları sayesinde ortaya çıkan yüzüne dikkatle baktı.
Onunla aynı sınıftayken Açelya'nın yüzünü kapatan uzun perçemleri vardı, ayrıca kocaman gözlükler takardı ki gözlüklerinin camları da bir tuhaftı. Karşısındaki kişiye yüzünü yansıtan türdendi. Evrim geçirdiği söylenemezdi ama Açelya'nın değiştiği bir gerçekti.
Hatırladığından çok daha güçlü duruyor, çok daha hüzünlü bakıyordu.
"Saat üç olmuş, soğuktan kalbim donmuş... Sana olan duygularım taşmış, kıyılara vurmuş... Ben, onca yolu uçup, senin aşkına düşmüşüm..."
Ses kaydı son bulduğunda Ufuk cama sırtını döndü.
Açelya, Ufuk'un ona sırtını döndüğünü gördüğünde geriye sendeledi.
Her şey tam da tahmin ettiği gibi bir anda son bulmuştu.
~~
Herkese hayırlı bayramlar! Beklediğiniz uzun bölümlerden biri geliverdi. :') Kendinize iyi bakın 🌸💕
Bölüm hakkındaki düşüncelerinizi ve yorumlarınızı buraya bırakabilirsiniz!
Bana ulaşmak için:
Instagram: semihaakaya
Instagram: semihakayahikayeleri
Twitter: semihaakaya
Tekrar görüşmek üzere! Sizleri seviyorum, beklediğiniz için hepinize teşekkürler...
ŞİMDİ OKUDUĞUN
Texting | 03:00
Short Story"Saat, 03.00'ü gösterdiğinde derin bir nefes aldım ve yavaşça gözlerimi kapattım, yine onun hayali süslemişti zihnimi. Ona karşı takıntılı bir sevgim vardı... Çoğu zaman ona ulaşabilecek olmama rağmen kendimi ondan uzak tutardım ama ona yaklaşmadan...
