Bölüme başladığınız tarihi ve saati buraya yorum olarak bırakabilirsiniz!
Bölüm Şarkısı: Teoman - 03.00
***
#Anlatıcı5
Açelya parkın girişine indiğinde telefonunu cebine atarak, hızla parkı taradı ve ağacın altında bağdaş kurmuş oturan Ufuk'u görmesiyle birlikte, "Ufuk!" diye seslendi.
Gerçekten de Ufuk'a söylediği gibi, ne hazırlanmıştı ne de saçını başını düzeltmişti. Sadece pijama altını pantolonda değiştirmiş, üstüne ince bir kapüşonlu alarak pijama üstünün görünmesini engellemek adına önünü kapatmıştı.
Saçları yataktan kalktığı gibi darmadağınıktı. Zaten kuaförde yaşadığı o kısacık kalmasına neden olan macerasından sonra saçına olan ilgisini kaybetmişti, taramak bile gelmiyordu içinden.
"Ah, hızlı geldin. Koşmadın değil mi?" diye sordu Ufuk. Açelya'nın yüzünde gözlerinin içini güldüren bir gülümseme belirirken, "Sen ne diyorsun? Usain Bolt'la yarışıp ona tozumu bile yutturdum!" dedi.
Ufuk hafifçe gülümseyip çimene elini vurarak, "Gel hadi, orada dikilme," dedi.
Açelya Ufuk'un söylediklerini ikiletmeksizin yanına geçip, ağacın dibine oturduğunda, kapüşonlusunun kapüşonunu kafasına geçirerek sırtını ve başını ağaca yasladı.
"Ee, ne vereceksin bana?"
"Bunu... Dedim ya sana, dün akşamdan beri gözümde geçmişimiz canlanıyor diye... Bunun bende kaldığını hatırladım, sana vermek istedim," dediğinde, Açelya ona uzatılan pakete baktı. Hafifçe kaşları çatılırken, "Ne?" diye sordu ve paketi eline alarak yavaşça açmaya koyuldu.
"Ansızın lise değiştirince bunu sana geri verememiştim, seni sinirlendirmek için almıştım ama senin sinirlendiğini göremeden gidişini gördüm..." dedi Ufuk yavaşça.
Açelya paketi açtığında, birinci sınıftan beri kullandığı kahverengi köpekcikli kalemliğini görünce şaşkınlıkla gözleri irileşti ve büyük bir duygusallıkla gözleri doldu. Bu ona, ailesinden gelen ilk hediyeydi.
Yani gerçek anlamda, hediye olarak aldığı ilk gerçek şeydi.
"Bu... Yıllardır sende miydi?" Açelya'nın şaşkınlık dolu sesi Ufuk'un kulaklarını doldururken, "Maymuncuk dediğim şey aslında bu kalem kutuydu. Kalemlerine bile dokunmadım, her şey lise birde bıraktığın gibi içinde..." karşılığını verdi Ufuk.
Açelya şaşkınlıkla kalemliğin içini açtığında, içinde sararmış bir kâğıt parçası bulmuştu. Katlanmıştı ve belli ki yıllardır da açılmamıştı.
Kâğıdı hızla açıp da içinde yazanları okumaya başladı.
"Senden nefret ettiğimi söylerken yanılmışım. İnsan nefret ettiğine bakarken heyecanlanmaz. Merak ediyorum da, sen bana bakarken heyecanlanıyor musun Ufuk Sarsılmaz?"
Açelya, kâğıtta yazanları sesli bir şekilde dile getirdiğinde, Ufuk Açelya'ya döndü ve Açelya'nın bakmakta olduğu kâğıda kaşları çatık bir şekilde baktı.
"Bu ne?" diye sorarken, Ufuk şaşkınlığını sürdürüyordu. Açelya hafifçe gülümserken başını kaldırdı ve Ufuk'a bakarak, "Sanırım eskiden seni kaybetmekten korkmuyor muşum... İnsan çaldığı kalemliğin içini kurcalamaz mı?" diye sordu.
"Çalmadım! Sadece saklamıştım, tekrar okula uğrasaydın verecektim sana!"
"Ya takıldığın kısım orası mı? Sana ta lise birde aşkımı itiraf etmişim, sen bunu yıllarca saklamışsın!" dedi Açelya, sesi mutluluk doluydu. Sırtını tekrardan ağaca yaslarken gökyüzüne baktı ve gülümseyerek konuştu.
"Hayatımda bir şeyler gerçekten güzelleşti..." dedi.
"Daha da güzelleşmeye devam edecek..." diyerek karşılık verdi Ufuk da.
"Öyle mi dersin Ufuk Sarsılmaz?"
"Öyle olacağını umuyorum Açelya Esin."
"Teşekkür ederim..."
Ufuk "Ne için?" diye sorarken hafifçe yana kaymış ve Açelya ile omuzlarını birleştirmişti.
"Yıllarca kalbimi güzelleştirdiğin için... İlk defa birini sevmek, karşılığını almasam bile beni mutlu ediyor."
"Daha da mutlu olacaksın."
"Öyle mi dersin Ufuk Sarsılmaz?"
"Öyle olacağını umuyorum Açelya Esin."
"Bu daha ne kadar devam edecek?" diye sordu Açelya.
"Bilemiyorum..." karşılığını verdi Ufuk ve ardından da ekledi. "Sanırım hiç bitmeyecek, ben sana hep 'Daha da...' diye hatırlatacağım."
"Hep?"
"Evet, hep, her zaman..."
"Yani yanımda olmayadevam edeceksin?" Açelya bu soruyu sorarken sesi titremişti ve başını hafifçeUfuk'un omuzuna yaslamıştı. Ufuk gülümseyerek, başını Açelya'nın başının üstünekoyarken, "Devam edeceğim..." dedi.
~~
Eveet, sonunda final bölümüyle karşınızdayım :')
Aslında bölümlerin düzenini önceden ayarlamıştım fakat araya giren şeylerden dolayı, yayınlamaya vaktim olmamıştı ben de dedim ki finale kadar olan bölümlerin hepsini bir anda atayım gitsin. Attım da!
Şimdi ilk texting denemem olduğu için, muhtemelen wattydeki milyonlarca textingle benzer sahneleri bol bol olmuştur. Özellikle de şu birbirlerini engelledikleri (2.0-3.0 arasındaki bölümlerde olmuştu) birbirlerine mesaj atıp, en olmadık yerde engelin kalktığı sahneler ehehe
Onun dışında, karakterleri sevdim ve iç dünyalarını tam olarak yansıtamamak beni birazcık üzdü ama onları mutlu bıraktım. Sonlara doğru bölümleri epey savsaklamış olsam da, benimle buraya kadar herkese teşekkür ederim!
Umarım finali beğenmişsiniz, çünkü beni biliyorsunuz ben mutlu ya da mutsuz sonlar yerine ne olduğu belli olmayan sonlar yazmaya bayılıyorum. Devamını size bırakmak istiyorum, siz aklınızda devam ettirin.
Birlikte mi olacaklar, yoksa ayrı mı?
Kim bilir?
Umarım bir başka hikâyemde tekrar görüşürüz, herkese sevgilerle!
*Başka bir texting hikâyesi yazmamı ister misiniz?*
Bölüm hakkındaki düşüncelerinizi ve yorumlarınızı buraya bırakabilirsiniz!
Bana ulaşmak için:
Instagram: semihaakaya
Instagram: semihakayahikayeleri
Twitter: semihaakaya
Blog: efsunlublog.com
Tekrar görüşmek üzere! Sizleri seviyorum, beklediğiniz için hepinize teşekkürler...
ŞİMDİ OKUDUĞUN
Texting | 03:00
Krótkie Opowiadania"Saat, 03.00'ü gösterdiğinde derin bir nefes aldım ve yavaşça gözlerimi kapattım, yine onun hayali süslemişti zihnimi. Ona karşı takıntılı bir sevgim vardı... Çoğu zaman ona ulaşabilecek olmama rağmen kendimi ondan uzak tutardım ama ona yaklaşmadan...
