"Ya hayır doydum artık yemek istemiyorum!" Ellerini ellerimle tutup benden uzaklaştırdım.
"Güzelim ama bunları yemen gerek. Eğer bunları yemezsen vitamin alamazsın. Vitamin alamazsan biz evlendiğimizde, boy boy ponçik çocuklarımız olduğunda gerizekalı doğarlar sonra!"
"Çocuklarıma gerizekalı deme! Hem, ben yeterince yedim bile." Omuzlarımı silktim.
Durdu ve beni uzun süre süzdü. Kaşlarımı çattım, "Boş zamanlarında süzgeçlik mi yapıyorsun ya?"
Cıkladı, "Sen çok zayıflamışsın."
"E ne güzel işte. Bin kilo falan mı olsaydım?" Bana tekrar baktı ve gülümsedi,
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
"Bi'düşündüm de, bin kilo da olsan, şimdiki halinden daha zayıf da olsan," sağ elimi tutup kalbin üzerine yerleştirdi. Kalbi yine çok hızlı atıyordu... "Bu kalp, her zaman senin için çarpacak."
