Alone II

5.0

"Ne?"

Dylan'ın şaşkınlığı gözlerinden okunurken kıkırdayıp sorumu tekrarladım.
"Bu gece, benimle kalır mısın?"

"Ama annen?"
"Kapıyı kilitledim. Sabah erken uyanır hallederiz."
Bana çekingen bir şekilde bakarken ne kadar kalmak istediği belli oluyordu.

"Kırma beni lütfen. Yatağım zaten çift kişilik. Söz, eğer rahatsız olacaksan aramıza yastık yerleştiririm."
Güldü ve kalmayı kabul etti.
Heyecanla boynuna sarıldım.

"Hadi, ben arkamı çevireceğim sen giyin."
Ayağa kalkıp ceketini çıkardı ve kitaplığımın önüne gidip kitaplara bakınmaya başladı.
"Bakma ama."

Gülüp bana döndü, "Bana güvenmiyor musun cidden?"
Omuzlarımı silktim.
"Holland. Ben seni dış görünüşün için sevmedim. Senin giyinmeni gizli gizli gözetleyecek biri değilim ben."
Bunu öylesine yumuşak bir sesle söylemişti ki bana kızmadığını anlamıştım.

Yine kitaplara dönüp eline bir kitabı alıp sayfalarını karıştırmaya başladı.

Ben de vakit kaybetmeden hızla bebek mavisi rengindeki yarım kollu pijamalarımı giydim.
Giyindiğimi söylediğimde bana dönmeyip kitabın arkasını çevirdi.
Gülüp çıkardığım kıyafetlerimi kalıpladım ve çalışma masamın üzerine bıraktım.

Sehpamın üzerindeki saç fırçamı alıp aynanın karşısına geçtim. Saçlarımı tarayacakken Dylan arkama geçip elimden fırçayı aldı ve saçlarımı nazikçe taramaya başladı.
"Saçların boya mı?" dedi cevabını bilse de.

İkimiz de güldük, "Ay evet canım geçenlerde koaförüme gidip tazelettim boyasını."
Saçlarımı taradıktan sonra açık bırakmamı istedi.

Ayakkabılarını çıkarıp bir yere bıraktı ve yatağın köşesine oturdu.
Ben de diğer köşeye oturup yatağa uzandım. Yanıma uzandığında ikimiz de tavanla bakışmaya başladık.

Kalbim çok hızlı atıyordu. Onunla uyumanın nasıl bir his olduğunu yaşayacaktım!
Başımı ona çevirdiğimde bana baktığını gördüm.
Bir kolu kaldırdığında ikiletmeden başımı omzuna yasladım.
"Kolun acırsa haber ver, tamam mı?"

Cevap vermeden yatakta uyumak için rahat bir pozisyon bulmaya çalıştı. Biraz daha kıpırdandıktan sonra durdu. Galiba uygun yeri bulmuştu.
Kollarımı beline sardığımda bir eliyle saçlarımı okşamaya başladı.

Uzun sessizliğin ardından gülmeye başladı. Başımı kaldırıp yüzüne bakmaya çalıştığımda neden güldüğünü açıkladı.
"Hatırlıyor musun, beni tanımak için bana sorular sorduğun zamanlarda bana en çok merak ettiğim şeyi sormuştun."
Gülmeye başladım.
"Sen de bana okyanusun derinliklerini, uzay boşluğunu ve benimle uyumanın nasıl bir his olduğunu merak ettiğini söylemiştin."

Derin bir nefes aldığında başım göğsüyle beraber havalandı, sonra da göğsüyle beraber indi.
"Seninle uyumak nasık bir his olduğunu bu akşam öğreniyorum sanırım. Ve... Şimdiden kendimi çok huzurlu hissediyorum."

Başımı onun boynuna gömüp kokusunu içime çektim.
"İyi ki varsın, Dylan. Seni çok seviyorum."

"Ben de seni, güzelim. Ben de seni."

Hayatımda yaşadığım en huzurlu anların başındaydu bu an. Ve... Gerçekten de onunla beraber, sarılı halde uyumak inanılmaz güzeldi...