Alone II

2.7

"Amir amcacığım ben bir şey yapmadım ya!"
Dylan yanımda kıs kıs gülerken ben haklı olduğumu açıklamak için bir yerlerimi yırtıyordum.

"Sen almadıysan bu şal çantana nasıl girmiş olabilir?"

"Bilmiyorum, ama yemin ederim ben almadım onu!"

Biraz durdu ve ikimize göz gezdirdi. Canım amcacım n'olur ya!

"Kamera kayıtları birkaç saate elimizde olacak gençler. Kayıtlar gelene kadar burada beklemeniz gerek."

Onaylayıp oflayarak odadan çıktım ve odanın önündeki sandalyelerin birine kendimi bıraktım. Dylan gelip yanıma oturduğunda kollarımı göğsümde bağladım.
"Hayır yani bir insan nasıl bu kadar rahat olabilir ki arkadaş? Otoban gibi geniş, koala!"
Başını beni daha iyi görebilmek için öne uzattı.

"O ne biçim bir tasvirdir ya? Yemin ediyorum kendimden tiksindim şu an."
Gözlerimi devirdim, "Alışırsın ya, ben de seni gördüğümde öyle oluyorum genelde."

Güldü ve alaylı bir şekilde, "Valla, benim gördüğüm kadarıyla beni görünce heyecandan kekeleyip ellerini nereye koyacağını şaşırıyorsun da neyse."

"Yalancı."

"Sensin yalancı."
Küçük bir çocuk gibi omuzlarımı birkaç kez silkerken iki saat boyunca durmadan atışacağımızı tahmin bile edemiyordum...

-
Yarın okulumun ilk günü dırırımm.