Alone II

3.1

"Cipsleri masaya koydum. Başka?"

Elime saçma sapan abur cuburları tutuşturup beni muftaktan kovunca gözlerimi devirip oturma odasına geçtim.

Crystal'ın evindeydik ve diğer çocukları film izlemeye davet etmişti. Asıl maksadının beni Dylan ile barıştırmak olduğunu bilsem de konunun fazla üstünde durmadım.

Zil çaldığında masadaki krakerlerden birkaçını ağzıma atıp kapıya ilerledim.

Kapıyı açmamla beraber krakerler yüzünden boğulmam bir olmuştu. Çünkü kapıdaki kişi Dylan ve uzun zamandır göremediğim gülüşüydü...

Benim hayvan gibi öksürdüğüm için nefes alamadığımı fark ettiğinde yüzündeki gülüş yerini endişeye bırakıp arkama yavaşça vurmaya başladı.

"Kuzen acil su getir!"

Öksürüklerim yavaşlarken, Dylan, Crystal'ın elinden kaptığı suyu bana içirmeye çalışıyordu.

"Daha iyi misin?" diye sordu endişeli ses tonuyla bana bakarken.

Öksürmekten dolan gözlerimi kırpıştırıp başımı olumlu anlamında salladım.
Tebessüm edip hiçbir şey olmamış gibi oturma odasına gitti.

Crystal sinsice gülümseyerek açık kalan kapıyı kapatacakken bir el buna engel oldu.
Gelen Tyler'dı!

Crystal'ın yüzündeki heyecan ve sevgi tohumları gülümsememe neden olurken yanlarından ayrıldım.
Biraz başbaşa kalsınlar bari!

Oturma odasına geçip Dylan'ın beni zorlukla görebileceği bir yere oturdum.
Tabii ben onu rahatça izleyebiliyordum, ehe.

Ben onun yan profiline hayranlıkla bakarken birden başını bana çevirdi ve göz kırptı.

Göz mü kırptı?!

OHA!

Ölüyorum şu an.
Cenaze namazım yarın, zaman-mekân söylerim, gelirsiniz artık.

-

Benim okulum baya erken başlamıştı. Sizinkiler büyük ihtimal bugün başlayacak. Hepinize çook güzel 'okulun ilk günü' ler dileriiim ajfnajfjajjdk.