[#Wattys2018] Rebel Love (BoyxBoy)

○Chapter 18●

We headed out at namalayan ko nalang na andito na kami sa garden. Tinignan ko siya at hindi ako nag-tangkang mag-salita pa. Sa isa't kalahating araw na hindi ko siya nakita, namiss ko talaga siya ng sobra. Nakasanayan ko na rin kasi na lagi siyang nasa tabi ko.

I can feel my heart beating so fast.

"Uhm... hi?" Bati niya at halos tumiklop siya na parang isang makahiya. Hindi ko maiwasang matawa dahil sa kilos niya. Nung kinakausap niya sila Flame kanina ay ang daldal nito, samantalang ako na ang kausap niya halos di na siya makapag-salita. There's this faint red tint on his chesks and he is fiddling on his fingers as if a child.

"Hindi ka galit?" I frowned,

"No, why would I?" Balik kong tanong. Kung ang 'galit' na tinutukoy niya ay ang pag-sama niya kay Jairus sa supposedly lunch namin, Oo. But other than that, wala naman na.

"Me.. being.. gay.." tumahimik ako sa sinabi niya. I can see the uneasiness on his face nung matagalan akong sumagot.

"It's okay---" he was cutted off from his words when my phone suddenly rang. Tinignan ko siya at nakita ko ang pag-tango niya bilang pahintulot na sagutin ko ang tawag. Lumayo ako sa kanya at tinignan kung sino yung tumatawag sa akin pero unregistered number ito pero sinagot ko pa'rin,

"Hello?"

"Damn it, Desmond! Send some back ups! Paano kung may mangyari sa mga bata?! *other voice* S-senator, on the w-way--- On the way?! I told you dapat lahat ng back ups malapit lang sa venue ng subastahan"

The call was cut off after that. Nanlalaki ang mga mata kong napatitig sa kawalan. Kilala ko kung sino ang tumawag at iyon ang papa ni Natsumi but what made me stunned in shock is that... did I just heard what is currently happening on an operation right now?

Subastahan... I know what it is. Isa itong term for an underground auction. Mga rare items ang ibinibida dito at halos mga matitinik na bilyonaryong drug dealers at kriminal ang sangkot dito. What's worse ay involve ang pagsusubasta ng mga tao, mostly kids for slavery.

"Zeke! Are you okay? Sinong tumawag?" I snapped from my thoughts. Tinanggal ko ang tila naka-bara sa lalamunan ko. Tinanggal rin ang takot na namumutawi sa mga mata ko before breathing a lungful of air and pasting a half-assed smile.

"I'm okay. Tumawag kasi ang daddy mo kaya nagulat lang ako." His face lit up upon the mention of his father, dahil rin siguro sa sinabi ko na tumawag sa akin ang papa niya. Gumaan naman kahit papaano ang pakiramdam ko nung makita ko kung pano pumaskil ang malaking ngiti sa kanyang maliit na mukha. He's really completely enough to calm me.

"Talaga? Oh look! Tumatawag ata uli si Daddy sayo!" Mabilis ang pananalog at pagsasalita niya na halos mabulol siya kaya hindi ko maiwasang tumawa ng mahina. Huminga ako ng malalim bago sabihin sa kanya na umupo at antayin na lang niya ako sa isang bench doon. Tumalima naman siya kaagad at saka ko sinagot ang tawag,

"Zeke! Hijo, alam kong may mga narinig ka kanina. Inihihingi ko ng tawad sa iyo yon at sana kalimutan mo nalang."

Bungad sa akin at kahit na hindi ako nakita ay tumango ako.

"Nako, okay lang po, Sir. Wag po kayong mag-alala. Ano po palang naitawag niyo? Kasama ko po si Natsumi ngayon."

"Oh really? Good to hear that. Yan rin kasi ang itinawag ko. You see, kasalukuyan akong nasa isang entrapment operation. Can you do me a favor? Can you please look after Natsumi? Baka kasi hindi muna ako makakauwi ng bahay. Wala din ang tita Aquila niya dahil parte siya ng HR ng DSWD"

I looked at Natsumi na mukhang may pinapanood sa telepono niya dahil tumatawa ito. Hindi ko maiwasang malungkot. No matter how rich you are, kung bihira mo rin naman makasama ang parents mo. Parang wala rin. Mabuti na nga lang at sa kabila ng kakulangan ng panahon at oras ng parents niya sa kanya, masiyahin pa'rin ito at hindi gaya ng ibang bata na nagbubulakbol.