Adopted by One Direction

Part 17

POV NIALL:

Sky ligt al 3 weken in coma. Vandaag zijn we dus maandag. Vanavond is het weer mijn beurt om bij haar te blijven, maar ik ga wat vroeger, zodat ik met haar kan praten. Ik sluit mezelf nogsteeds elke dag op in mijn kamer, ik eet wel al een beetje maar nog lang niet zoals normaal. Ik heb het elke dag moeilijker en moeilijker. Ik neem mijn gsm en doe de oordopjes in. Ik zet Sky's favoriete artiesten aan. Jack en Jack. Nu ik nog thuis ben, ga ik Sky's kamer binnen. Niemand is hier nog binnen geweest sinds het ongeval. Ik ga op het einde van haar bed zitten en kijk de kamer rond. Er valt me een blauw notitieboekje op, dat op haar bureau ligt en me nog nooit eerder is opgevallen. Ik ga recht staan en wandel ernaartoe. Ik neem het voorzichtig vast en open het. Er staan verschillende quotes in, maar ze zijn allemaal zo... Anders. Ze zijn verschillend van hoe Sky is. Sky lijkt zo gelukkig, maar hierin is ze zo anders. Ik lees verschillende quotes, tot ik bij een bepaalde kom.

'Sometimes I want to be in a coma. Not dead, just.... gone.'

Wow. Ik sluit het boekje en steek het in mijn rugzak. Ik wandel naar beneden en loop de deur uit, recht naar de auto, die mij naar het ziekenhuis brengt. Al snel ben ik er en ga ik Sky's kamer binnen. Er is een arts bij haar. Ik zie dat Sky niet meer aan de hartmonitor hangt. Ik krijg tranen in mijn ogen. "Bent u familie van Sky Tomlinson?" Vraagt de man. Ik knik en stap wat dichterbij. "Ik moet u mededelen dat-" "Is ze.." Onderbreek ik hem. "Nee, nee." Zegt hij direct. Ik zucht opgelucht. "Ze is vanmorgen wakker geworden." Zegt hij. Ik glimlach direct. "Echt?" Vraag ik ongelovig. Hij knikt. "Nu slaapt ze gewoon." Zegt hij. Ik knik. "Hoe is haar toestand?" Vraag ik. "Ze lijd aan geheugenverlies en zal u waarschijnlijk ook niet herkennen. Ze denkt dat ze nog in het weeshuis zit. Het spijt me heel erg." Daar sta ik dan, sprakeloos. "Excuseer mij." Zegt de man. Hij loopt de kamer uit. Er rolt een traan over mijn wang. Ze herinnert me niet meer? Ik zet me op de stoel die naast haar bed staat. Ik kijk haar aan. Ze is wel minder bleek. Haar been zit nogsteeds in het gips tot haar lies, en er zit nog verband rond haar armen. Maar de infusen zijn al uit haar arm. Ik zucht.

POV SKY:

Ik open langzaamaan mijn ogen en kijk recht op het plafond. Ik knipper een paar keer, en haal het slaap uit mijn ogen. Ik duw mezelf recht. Ik kijk links van me en zie een jonge met blond haar in de stoel zitten. Zijn ogen zijn dicht, hij slaapt denk ik. Hij komt me bekend voor, maar ik weet niet wie hij is. De dokter zei dat ik geheugenverlies heb, dus dat helpt ook. Hoor het sarcasme. Ik kijk hem een tijdje aan. Hij is best wel schattig als hij slaapt. Zou hij familie van me zijn? Of een goede vriend ofzo? Voorzichtig neem ik mijn gsm, die naast me ligt. Ik typ de code in en hij ontgrendeld. Ik steek de oordopjes in en zet Jack en Jack aan. Ik kijk de kamer rond en mijn blik blijft op de jongen hangen. Opeens opent hij zijn ogen en wrijft het slaap uit zijn ogen. Ik zet de muziek snel op stop en leg mijn gsm op het kastje. Hij kijkt me aan en een glimlach vormt zich rond zijn lippen. "Sky?" Alles wat ik kan doen is knikken. "E-en jij bent?" Vraag ik hees. Daar gaat zijn glimlach. Hij krijgt tranen in zijn ogen. "Niall." Zegt hij. Ik krijg ook tranen in mijn ogen. "Ik wou dat ik kon zeggen dat ik het weet.. Maar dat doe ik niet." Zeg ik. Er rolt een traan over mijn wang. Ik zwier mijn benen over de bedrand. Ik open mijn armen een beetje. Hij gaat rechtstaan en neemt me in een knuffel. Het voelt zo.. vertrouwd. Na een tijdje laten we elkaar los. Ik ga terug liggen en kijk hem aan. "De dokter zei dat ik mijn herinneringen sneller terug zou krijgen als je me verteld wie je bent en wie je voor mij bent." Zeg ik. Hij knikt. "Wel, euhm.... Wij hebben je geadopteerd." Zegt hij. "Wij?" Vraag ik. Hij knikt. "Ik en mijn vier idiote vrienden." Zegt hij. Ik schiet in de lach, voor het eerst sinds ik wakker ben. "Louis, Harry, Zayn, Liam en ik." Zegt hij. Ik knik. "We hebben je dus geadopteerd. En we zijn eigelijk best goeie vrienden. Je was eigelijk beste vrienden met Louis. Jullie samen in één kamer zetten is het slechtste wat je kan doen." Lacht hij. Ook ik schiet in de lach. "Jullie hadden ook een shipname samen." Zegt hij. "En wat was die dan?" Vraag ik lachend. "Skouis." Zegt hij met een grijns. Ik glimlach.

Ik gaap. "Slaap wat." Zegt hij. Ik knik en gooi het deken over mijn benen. Niall staat recht en geeft me een zacht kusje op mijn voorhoofd. Opeens komt alles terug. De adoptie, de jongens, het interview, 5sos en de vamps, het bal, het ongeluk. "Niall." Zeg ik. Hij kijkt me aan. "Ik weet het." Zeg ik. "Je-je weet het weer? Je weet alles weer?" Vraagt hij ongelovig. Ik knik en krijg tranen in mijn ogen. Ik gooi het deken van mijn benen en ga recht staan, voor zover dat kan met mijn been. Ik vlieg Niall om de nek. Ik voel mijn schouder nat worden, en ook ik begin te huilen. Hij heeft me stevig vast. Ik verberg mijn hoofd in zijn nekholte. Zijn warme adem raakt mijn huid aan, en er gaat een tinteling door mijn lichaam. Een fijn gevoel. Ik laat hem voorzichtig los. Ik kijk hem met betraande ogen aan en glimlach klein. Ook hij glimlacht. Langzaamaan komt zijn hoofd dichterbij. Ik verdrink in zijn diepblauwe ogen. Onze lippen zijn millimeters van elkaar, ik voel zijn adem op mijn lippen. Opeens vliegt de kamerdeur open en laten we elkaar direct los. "Liam." Zeg ik opgelucht, blij om hem te zien. "Ze is wakker?" Vraagt hij ongelovig aan Niall. Hij knikt. "Weet ze alles nog?" Vraagt hij weer. Weer knikt Niall. Hij loopt naar me toe en vliegt me om de nek. Met een glimlach op zijn gezicht, laat hij me na een tijdje weer los. Ik glimlach en ga op het bed liggen. "Morgen mag ik al naar huis." Zeg ik. "Zo snel al?" Vraagt Niall. Ik knik. "Hoe is het thuis eigelijk?" Vraag ik. Ze kijken elkaar even aan. Dat betekent niets goed. "Euhm..." Zegt Niall ongemakkelijk. "Harry en Zayn zijn oke... Maar Louis..."  Begint Liam. "Wat is er met Louis?" Vraag ik. "Hij uh.. Hij denkt dat het zijn schuld is dat je het ongeval had, en dat je in coma lag. Hij is echt boos op zichzelf, hij sluit zichzelf op in zijn kamer en eet met moeite. Ook doucht hij met moeite. En ik moet zeggen, niemand eigelijk. Het huis ligt er vuil bij." Zegt Liam. "Wow." Zeg ik. Ze knikken. Ik zucht. "Euhm, het bezoekuur is bijna gedaan, maar ik wou je toch nog even zien." Zegt Liam. Ik knik en glimlach. "Euhm... Normaal bleef telkens iemand slapen en vandaag was het mijn beurt. Wil je dat ik blijf of is het oké als ik ga?" Vraagt Niall ongemakkelijk. "Maakt niet uit." Zeg ik terwijl ik mijn schouders ophaal. "Blijf bij Sky. Dan kan ze morgenochtend direct mee met jou naar huis." Zegt Liam. Ik knik. "Oké." Zegt hij. Ik glimlach. "Liam?" Vraag ik, terwijl hij naar de deur wandelt. Hij kijkt me aan. "Zorg dat de jongens douchen. En ruim alsjeblieft een klein beetje op." Zeg ik. Hij knikt en glimlacht. "Bye." Zegt hij. "Bye." Zeggen we terug. Hij sluit de deur.

"Heb je een stift?" Vraagt Niall opeens. Ik knik, neem een zwarte stift van mijn nachtkastje en geeft hem aan hem. "Mag je hierop schrijven?" Vraagt hij, wijzend naar mijn gips. Ik knik. Hij schrijft zijn naam en een smiley op mijn gips. Ik glimlach. Weer gaap ik. "Niall?" Vraag ik slaperig. "Ja?" Vraagt hij lief. "You wanna cuddle with me?" Vraag ik terwijl ik in mijn ogen wrijf. Hij glimlacht klein. Ik schuif een beetje op en hij komt naast me liggen. Hij gaat op zijn rechterzij liggen, zodat hij me aankijkt. Ik schuif een klein beetje dichter tegen hem aan. Hij gooit zijn arm over me heen en houd me dichtbij. Ik laat mijn hoofd tegen zijn borstkas leunen en hij rust zijn hoofd op de mijne. Ik zucht opgelucht. Hij kust zachtjes mijn voorhoofd. Ik glimlach, sluit mijn ogen, en val in een droomloze slaap.

A/N HEY HEYYYY
Hier is weer een hoofdstuk! Ik hoop dat je het leuk vond! Ik heb niet zoveel te zeggen op het moment dusssss... jah, nee, dat was het lol