Adopted by One Direction

Part 37

POV SKY:

Ik open mijn ogen en een fel licht schijnt er in. Ik frons mijn wenkbrauwen. Ik voel me alsof ik m'n been niet kan bewegen. M'n armen voelen zwaar aan, en een deken is strak rond mijn lichaam gespannen. ik heb het gevoel dat ik dit al eens heb meegemaakt.

"Is ze wakker?"

Ik duw mezelf recht, en bevind mezelf in een ziekenhuiskamer. Wat doe ik hier? Wat is er gebeurd? Ik kijk naar links en zie Niall in een stoel zitten. "Sky?" Vraagt hij verrast, hij schuift direct zijn stoel dichter.

"Naill? Wat doe ik hier? Wat doe ik in het ziekenhuis?" Vraag ik verwart. "Herinner je het je niet meer?" Vraagt Harry, die aan de rechter kant van mijn bed zit. Ik frons voor de derde keer vandaag. "Neen, wat moet ik mij herinneren?" Vraag ik.

"Sky, je werd aangereden. Je viel in een coma. Herinner je het je echt niet meer?" Vraagt Niall me met een frons. Ik schud mijn hoofd, "natuurlijk wel, maar was dat niet al een paar maand geleden?" Vraag ik. Ik snap dit allemaal niet. Waarom ben ik weer in het ziekenhuis? Wat is er gebeurt waardoor ik in het ziekenhuis lig? Ik dacht dat ik gewoon mee op tour was met de jongens?

"Ja, Sky, Zes maand in totaal." Ik frons dieper. "Wat is er in die zes maand gebeurt dan?" Roep ik uit. "Waren we niet op tour? Waren we niet. . ." Ik voelde me hopeloos. Niall en Harry herinneren zich niks meer. Beweren ze dan dat alles wat de laatste maanden gebeurt is, nooit gebeurt is? Dat ik al die tijd in coma lag?

"Niall, jij herinnert je het toch nog? Je herinnert je ons toch nog?"

Hij fronst. "Sky, ik heb geen idee waar je het over hebt. We zijn nooit op tour gegaan, door je ongeluk wouden we thuis blijven voor het geval dat je wakker werd." "Wa- dat kan niet, we. . . We gingen op tour en, en met 5sos! En the vamps! Bel hun, bel Ashton en James, zij moeten zich het nog herinneren." Harry had nu ook een frons op zijn gezicht geplamuurd, net als Niall.

"Kom op, James herinnert het zich vast nog wel! Ik heb hem alles verteld, mijn nachtmerries, Logan, alles!" Ik keek de twee hopeloos aan. Harry vroeg me hoe ik van Logan af wist en wat de nachtmerries te betekenen hadden. Ik zucht diep en haal gefrustreerd een hand door m'n haren. "Ik werd geraakt door een truck toen ik de straat over liep, en toen raakte ik in een coma." Zeg ik, waarop de jongens knikken. "Dat is juist." Zegt Niall.

"En dan, zijn we naar de Britt Awards gegaan, en op tour vertrokken!" Zeg ik. Harry schud zijn hoofd. "Neen Sky, we zijn nooit naar de Britts geweest, en nooit op tour geweest, omdat je in coma lag." Legt hij uit. Ik frons. "Neen, da's niet waar!" Roep ik uit. "We gingen op tour met 5sos en the vamps! Ik herinner me dat Ashton en ik een hotel kamer moesten delen, dat James me wekte die ochtend en ik vertelde hem alles over mijn nachtmerries, over Logan en- en-" ik haal scherp adem.

"Jullie wisten van mijn familie! Jullie wisten dat mijn moeder dood was en mijn vader zelfmoord pleegde! Waarom zeiden jullie niks?" Vraag ik hun. Naill antwoord dat ze niks zeiden omdat ik pas sinds vandaag wakker ben.

"Hoe- hoe bedoel je, ik ben net wakker?"

"Was alles een droom?"

Ik kijk hopeloos van Niall naar Harry. Ze knikken. "Sorry Sky." Ik heb het gevoel dat mijn leven uiteen valt. Dit kan niet aan het gebeuren zijn. "Maar- Maar alles wat gebeurde. . ." Ik stammer en wat niet wat ik zeggen moet.

Een eenzame traan rolt over mijn wang. Harry verplaatst zich en komt op m'n bed zitten. Hij streelt mijn haar en geeft me een glimlach die me zegt dat het hem spijt. "Dus alles was. . . Een droom?"

Ze knikten traag. "Dus. . . Wij waren niet echt?" Ik zeg het eerder tegen mezelf dan tegen Niall, maar hij knikte. Ik barst in huilen uit. Harry en Niall doen hun uiterste best om me te kalmeren, maar niks helpt echt. Dus nooit heb ik Niall verteld hoe ik me voelde tegenover hem. Mijn leven is voor de tweede keer, uiteen gevallen. Uitvinden dat ik in het weeshuis ben terecht gekomen omdat mijn ouders me niet wouden was één ding, maar nu dit? Toch wel het toppunt.

Het moraal van dit verhaal is dat, niet alle sprookjes eindigen met een happy end.