Adopted by One Direction

part 24

POV SKY:

Ik word wakker en open mijn ogen, maar zie niets. Ik knipper een paar keer. Wanneer mijn ogen gewent zijn aan het donker, zoek ik naar mijn gsm, dieik uiteindelijk naast me vind. Ik druk op de home-knop en word door het licht verblind. Ik zie dat het 05:20u is. Ik oor mijn maag rommelen. Waarom heb ik steeds honger in het midden van de nacht? Damn. Ik kruip uit mijn bunk en wandel op mijn sokken naar het voorste gedeelte van de bus, waar onze valiezen liggen. Ik neem mijn valies en haal er een groot shirt uit. In het badkamertje omkleed ik me, zodat ik enkel nog mijn bh, onderbroek, het shirt en mijn sokken aan heb. Het shirt is te groot, maar als ik mijn armen omhoog zou doen, zie je mijn onderbroek een beetje. Voorzichtig zijn dus!

Op mijn sokken wandel ik zo stil mogelijk naar het keukentje. Ik steek een klein lichtje aan. Wanneer mijn ogen ook gewend zijn aan dat licht, zoek ik in de kastjes waar de koekjes staan. Maar ik vind ze niet. Een glas water dan maar. Ik zoek waar de glazen staan en uiteindelijk vind ik ze. Ik ga op mijn tippen staan, maar ben nog te klein. Ik doe mijn armen omhoog en kan net niet aan een glas, aangezien ze ver achterin het kastje staan. "Hulp nodig?" Ik schrik, draai me snel om en nog voor ik een gilletje kan slaan, zit Nialls hand al voor m'n mond. Hij staat voor me, nog geen 10 centimeter van me vandaan. Ik kan zijn adem op me voelen. Voorzichtig haalt hij zijn hand van m'n mond. "Ik wou je niet laten schrikken." Zegt hij.

Ik ben te geschokt om iets te zeggen. Hij neemt zonder moeite een glas uit het kastje en geeft het aan mij. Hij is dan ook een beetje groter dan ik. Hij zet een klein stapje achteruit. "S-Stond je daar al lang?" Vraag ik stotterend, bang dat hij mij in mijn onderbroek gezien zou hebben. Niet dat dat zo erg is, ik bedoel, het is net als in bikini, maar toch. "Nog maar net." Zegt hij, maar ik geloof hem niet helemaal. Ik vul het glas met water en wandel naar de lounge. Niall en ik ploffen er tegelijk in. "Waarom ben je nu nog wakker?" Vraagt hij, met de nadruk op 'nu'. Ik haal mijn schouders op. "Geen idee, ik werd wakker en had honger. Maar er is niet echt veel lekkers." Zeg ik. Hij knikt. "Waarom ben jij nog op?" Vraag ik hem. "Ik heb gister de hele dag geslapen en kon nu gewoon niet meer slapen." Zegt hij. Ik knik en drink van mijn water.

Ik zet het glas op het tafeltje. "Gaan we een film kijken?" Vraagt Niall. Ik knik. "Welke?" Vraag ik. "Titanic?" Stelt hij voor. "Ah dat is echt mijn lievelings film!" Fluisterschreeuw ik. Zijn perfecte glimlach komt weer tevoorschijn. "Dat is ook mijn lievelings film." Zegt hij glimlachend. Door hem ga ik ook glimlachen. Gosh wat doet hij met mij?

Hij zet de film klaar, maar zet hem direct op pauze. "Ik ga wel wat eten." Zegt hij. Ik knik en hij loopt naar de keuken. Al snel loopt hij terug met een grote kom popcorn. "Zeker dat je geen wil?" Vraagt hij grijnzend, de kom naar me toe houdend. Ik neem snel een handje popcorn en prop het in mijn mond. Hij grijnst en zet de film aan. Ik zet de kom popcorn op het tafeltje en schuif wat dichter tegen Niall aan. Ik neem de kom weer en zet het op mijn schoot. Hij gooit zijn arm over mijn schouders en een kriebel gaat door me heen. Ik prop weer wat popcorn in mijn mond zodat het niet opvalt.

*******

De film is gedaan en tranen rollen over mijn ogen. Niall wrijft over mijn arm, in poging me rustig te maken. Ik kijk op naar Niall en zie dat er ook bij hem tranen over zijn wangen rollen. Ik glimlach door de tranen heen. Hij kijkt me aan. Zijn ogen zijn helemaal glossy en een beetje rood. Ik veeg mijn tranen een beetje weg, maar zonder nut want ze blijven maar over mijn wangen stromen. Ik kijk diep in zijn ogen. Hij legt zijn hand voorzichtig op mijn wang en veegt de laatste tranen met zijn duim weg. Ik glimlach klein. Hij laat me los, maar gooit zijn arm over mijn schouders. "Ik wil ook een liefde als die van Jack en Rose." Zucht hij. Ik frons. "Dus je wilt verliefd worden op iemand die verloofd is, die je eerst van zelfmoord moet redden, op een zinkent schip zitten en uiteindelijk doodgaan?" Vraag ik lachend.

Hij schud zijn hoofd. "Nee, maar als ik echt van haar hou, zou ik er wel alles voor doen." Zegt hij, in mijn ogen starend. Ik glimlach klein. "Dat wil ik ook." Fluister ik. Hij glimlacht. "Laten we gaan slapen." Zegt hij. Ik knik. We doen alle lichten uit en wandelen naar het slaapgedeelte. We knuffelen nog snel en gaan elk in ons bunk liggen.

Ik lig al 20 minuten naar boven te staren, maar ik word gewoon niet moe. Ik draai me op mijn zij en kijk naar de bunks. Bij iedereen is het gordijntje dicht, behalve bij Niall.

"Niall?" Fluister ik. "Ben je nog wakker?" Fluister ik. Hij maakt een goedkeurend geluid. "Ik kan niet slapen." Fluister ik. Hij springt voorzichtig uit zijn bunk. "Schuif 's op." Zegt hij zachtjes. Ik schuif naar achteren, zodat ik bijna tegen de 'muur' lig. Hij komt naast me liggen. Hij neemt mijn heupen vast en trekt me dichterbij. Ik verstop mijn hoofd in zijn nek en neem hem aan zijn torso vast. "Thanks." Zeg ik zachtjes. "No problem." Fluistert hij. "Goodnight." Zeg ik nog, voor ik gaap. "G'night." Mompelt hij. Ik ruik de zachte geur van zijn parfum en glimlach klein. Hij kust me zachtjes op mijn wang en legt dan zijn hoofd weer op het kussen. Ik kus hem zachtjes op zijn neus en sluit mijn ogen, om dan in een droomloze slaap te vallen.