Adopted by One Direction

Part 18

POV SKY:

Ik open mijn ogen en kijk recht in de twee ijsblauwe ogen van Niall en glimlach. "Goodmorning." Zegt hij met een ochtendstem. "Goodmorning." Zeg ik. Ik kijk naar hoe we liggen. Op de een of andere manier is mijn arm op zijn middel te komen liggen. Ik kijk weer naar Niall. "Goed geslapen?" Vraagt hij. Ik knik. "Jij?" Vraag ik zachtjes. Hij knikt. Ik glimlach. Hij laat me los en ik draai me op mijn rug. "Zin om naar huis te gaan?" Vraagt hij terwijl hij recht gaat zitten. "Hell yeah." Zeg ik lachend. "Dit ziekenhuisbed ligt lang niet zo goed als mijn eigen bed." Zeg ik. Hij grijnst. Ik kijk hem aan. "Niall je ziet wat bleekjes." Zeg ik. Hij kijkt weg. Hij gaat rechtstaan en neemt zijn spullen bijeen. "Niall, eet je wel genoeg?" Vraag ik. Hij werpt zijn blik op de grond. Ik ga ook rechtzitten. "Niall.." Zucht ik. "Sorry Sky. Het was gewoon te veel. Ik kon je niet kwijtraken, dat wou ik niet. Ik kon aan niets anders denken dan aan jou, ik wou niet eten omdat ik te veel met jou bezig was. Sorry Sky, ik kon het niet." Zegt hij. Ik zwier mijn benen over de rand van het bed. "Niall?" Vraag ik, terwijl ik het teken doe dat hij naar mij moet toekomen. Hij doet zoals gevraagd. Ik hef voorzichtig zijn shirt omhoog. Ik doe mijn hand voor mijn mond. Hij is super mager, dit kan niet gezond zijn. "H-hoelang heb je..." Ik hoef mijn zin niet meer af te maken. "2 weken." Zegt hij beschaamt. Ik laat zijn shirt los en ga, zover als dat kan, recht staan. Ik neem hem in een stevige knuffel. Ik verstop mijn hoofd in zijn nekholte en hij neemt me stevig vast. "Sorry." Herhaalt hij meerdere keren, zacht in mijn oor. Ik zucht. "Als we thuis zijn gaan we eerst eten. Oke?" Vraag ik hem. Hij knikt.

Op dat moment komt er een arts binnen. "Sky Tomlinson?" Vraagt hij beleefd. Ik knik. "Aangezien uw toestand veel verbetert is mag u vandaag naar huis. U krijgt deze krukken mee. Probeer zo weinig mogelijk op uw been te staan en zorg dat uw been goed afgeschermd is met dit plastic wanneer u doucht." Zegt hij terwijl hij mij een soort plastic geeft en de krukken aanwijst. Ik knik. "Aangezien uw been al 3 weken in het gips zit, mag het er dinsdag al af. Dat is gewoon hier in het ziekenhuis." Zegt hij. "Gelieve u af te melden aan de balie bij vertrek." Zegt hij nog, voor hij de kamer uitloopt. Wanneer de man net weg is, komt Liam binnen. "Hey Sky." Zegt hij. Ik glimlach. "Ik kwam je deze kleren nog brengen zodat je niet met zo'n ziekenhuiskleed naar huis hoeft." Lacht hij. Ik lach ook mee. "Ik weet niet veel van je kleding steil, maar ik heb deze kleren uitgekozen. Is dat goed?" Vraagt hij terwijl hij een kledingsetje omhoog houd. Ik knik. "Ik moest wel een short nemen aangezien je been in de plaaster zit." Zegt hij. Weer knik ik. "Euhm.. Ik heb ook vers ondergoed en sokken mee." Zegt hij snel, terwijl hij die in mijn handen duwt. Ik schiet in de lach. De jongens helpen me stappen naar het kleine badkamertje. Ik doe de deur op slot. Ik trek die vreselijke jurk uit en trek mijn kleren aan. Die zitten veel beter. Ik open de deur. Niall geeft me mijn krukken aan. Ik glimlach klein. Ze hebben, de paar spullen die ik hier had, al bijeen geraapt en in een tas gestoken. We wandelen de kamer uit. We melden me af en gaan naar de auto. Het volgende moment staan we al thuis.

Liam helpt me naar de deur terwijl Niall hem opent. We wandelen naar binnen. Ik ga voorzichtig de woonkamer binnen, waar Harry en Zayn zitten. "Hey guys." Zegt Harry met een zucht, niet opkijkend van zijn gsm. "Hey Hazza." Zeg ik. Zijn hoofd schiet omhoog. Hij springt recht, zijn gsm vliegt ergens, en hij loopt naar me toe. Hij neemt me in een stevige knuffel. Ik verberg mijn hoofd in zijn nekholte. "Sky." Zegt hij. Ik glimlach. "Sky ik heb je zo gemist." Zegt hij, nadat hij me loslaat. Ik glimlach. Ook Zayn vliegt me om de nek. Bij hem gaat het ongeveer hetzelfde. "Waar is Louis?" Vraag ik wanneer Zayn me los laat. "Euhm.. Hij weet nog niet eens dat je wakker bent." Zegt Zayn. "Wat?" Vraag ik. "Hij komt zijn kamer niet uit. Hij wilt niet dat we tegen hem praten. En we brengen telkens een bord eten naar zijn kamer, maar als we het bord willen ophalen, is er niets af. Hij eet nog minder af Niall." Zegt Liam. Ik zucht. "Jullie gaan me nu naar boven helpen." Zeg ik. Harry knikt. Ik gooi mijn arm over zijn schouder en hij heeft een hand rond mijn middel. Zo gaan we voorzichtig naar boven. Ik ga voor Louis's kamerdeur staan. Ik open hem. De kamer is donker en Louis ligt in zijn bed, met zijn gezicht in zijn kussen gedrukt. "Ga weg." Mompelt hij. "Geld dat ook voor mij?" Vraag ik voorzichtig. Zijn hoofd schiet recht. "Sky?" Vraagt hij. Ik knik. Hij springt uit zijn bed en loopt naar me toe. Hij vliegt me om de nek. Ik neem hem stevig vast. "Sorry Sky. Het is mijn schuld." Zegt hij. Ik voel mijn schouder nat worden. "Tis oké Louis, je kon er niets aan doen." Zeg ik. "Jawel! Het was mijn schuld! Het was zo iets klein als je gsm afpakken, en het was een grote fout. En als ik een fout maak, dan weet ik dat, dan voel ik dat. Dan maak ik mezelf kapot, eet ik niet en slaap ik niet meer. Ik kan niet stoppen eraan te denken. Dus wanneer ik sorry zeg, dan meen ik het en dan hoop ik dat je het weet." Zegt hij in tranen. Ik kijk hem aan. Ik neem zijn gezicht in mijn handen. "Lou. Ik weet het, oké? Ik weet dat het je spijt. Maar het is NIET jouw schuld. Hoor je me? Niet. Ik had maar niet moeten overlopen." Zeg ik, met tranen in mijn ogen. Hij knikt. Ik glimlach door de tranen heen. Hij legt zijn hoofd op mijn schouder. Ik zucht en neem zijn torso vast. "Ik heb je gemist." Zegt hij. Ik glimlach. "Sinds wanneer ben je wakker?" Vraagt hij als we elkaar loslaten. "Gisterochtend." Zeg ik. Hij knikt. "Nu ga je eerst douchen en daarna gaan we eten. Oké?" Vraag ik, eerder dwingend. Hij knikt. Hij kust me op m'n voorhoofd en draait zich om, hij loopt naar zijn badkamer. Ik ga voorzichtig naar de ramen en open de gordijnen. Ik ga zijn kamer uit en zie Harry op de gang. "Help je me naar beneden?" Vraag ik lief. "Tuurlijk." Zegt hij met een grijns.

"Oké. Mensen. Iedereen gaat NU in de douche. Daarna gaan we eten en dan gaan we opruimen. We leven hier precies in een varkensstal." Zeg ik. "Ik denk niet dat dat plan gaat werken." Zegt Liam. Ik haal een wenkbrauw op. "En waarom niet, mr. Payne?" Vraag ik. "Niall is de koelkast al aan het leegeten." Zegt Zayn. Ik glimlach. "Goed. Hij moet minstens 2 kilo bijkomen." Zeg ik. De jongens fronsen en kijken me raar aan. "Merken jullie het niet?" Vraag ik hun. Ze kijken nog raarder. Ik zucht. "Kom mee." Zeg ik. We gaan naar de tafel, waar Niall zit te eten. "Niall, ga eens staan." Zeg ik. Hij propt nog wat in zijn mond en gaat recht staan. Ik doe zijn shirt omhoog. "Wow." Zegt Liam. Ik knik en laat zijn shirt los. Hij gaat weer zitten. "Je moet minstens 2 kilo bij." Zeg ik tegen hem. "Komt voor elkaar." Zegt hij. Ik knik en glimlach. "Nu allemaal douchen! Jullie stinken!" Zeg ik. "Wat aardig." Zegt Harry sarcastisch. Ik glimlach lief. Ze lopen naar boven.

Ik ga in de zetel zitten, en Louis springt naast me in de zetel. Hij gooit een arm over mijn schouder. Ik leun mijn hoofd op zijn schouder en hij kust m'n slaap zachtjes. Ik glimlach. "He, jongens." Zegt Niall, die ook in de zetel komt zitten. Ik maak een vragend geluidje. "We moeten volgende week naar de Brit Awards." Zegt hij. Mijn ogen worden groot, net zoals die van Louis. "Ja, we konden het Louis niet echt zeggen omdat je opgesloten was in je kamer. En we konden het Sky niet vertellen omdat ze in coma lag." Zegt hij. We knikken. "Dus, voor welke award zijn jullie genomineerd?" Vraag ik. "Voor Beste Britse groep en wereldwijd succes prijs." Zegt hij. "Hebben jullie al een pak?" Vraag ik. Niall knikt. "Iedereen heeft al een pak, behalve Louis en jij hebt nog geen kleed." Zegt hij. Mijn ogen worden groot. "Wow mag ik mee?" Vraag ik ongelovig. Hij knikt. "Wow!" Zeg ik blij. "Wat ga je aandoen?" Vraagt Louis. "Kleren." Zeg ik droog. "Waarschijnlijk een kleed dan." Zeg ik bedenkelijk. "Wacht, wanneer zijn de Brit Awards?" Vraag ik. "Volgende vrijdag." Zegt Niall. "Yes!" Zeg ik blij. "Dan is mijn  gips er al af!" Zeg ik enthousiast. "Ik ben blij voor je." Zegt Louis, die me een kusje op mijn wang geeft. "Aw! Skouis is weer samen." Zegt Harry, die net binnenkomt. Hij springt in de andere zetel. Niet veel later komen ook Liam en Zayn binnen. "Niall, jij moet nog douchen." Zeg ik. Hij knikt en loopt naar boven.

"Heeft Ni je al verteld over de Brits?" Vraagt Liam. Ik knik. "Woensdag gaan jij en Gemma shoppen." Zegt Harry. "Wie is Gemma?" Vraag ik. "Mijn zusje." Zegt hij. Ik glimlach. "Waarom gaan we shoppen?" Vraag ik. "Voor een jurk voor de brits." Zegt hij. Dan besef ik me iets.. Ik glimlach klein. Ik kijk naar mijn polsen. "Sky wat is er?" Vraagt Louis. "Daarvoor heb ik geen geld." Zeg ik beschaamt. "Regel ik wel." Fluistert hij in mijn oor. Ik glimlach klein. "Jullie kunnen niet altijd voor mij blijven betalen." Zeg ik. "Voorlopig wel." Zegt hij cheeky. Ik zucht. "Wat?" Vraagt hij. Ik schud mijn hoofd. "Sky wat?" Vraagt hij nog eens. "Nee, laat maar." Zeg ik. "Maar nu wil ik het weten." Zegt hij. Ik haal zijn arm van mijn schouder af. "S-" "Ik haat het gewoon dat ik altijd bij jullie moet komen schooien voor geld. Daardoor voel ik me nutteloos en dat wil ik niet. Ik voel me steeds slechter als ik moet schooien bij jullie. Ik wil niet steeds weer dat kut-gevoel hebben. Dan voel ik me slechter dan dat ik me al voel." Zeg ik. "Sorry." Zegt hij. Ik zucht. Ik laat mijn hoofd op zijn schouder rusten. Ik sluit even mijn ogen. Al snel val ik in een droomloze slaap. Ik had nooit gedacht dat ik zo moe zou zijn, en we zijn nogmaar middag.