~ Kεφάλαιο 3 ~

77 16 4
                                    


Η θερμοκρασία είχε αρχίσει να πέφτει έξω , είχε ψύχρα. Προκειμένου να φτάσω πιο γρήγορα στο σπίτι, αποφάσισα πως αντί να κάνω το γύρω του κάστρου θα περνούσα μέσα από  αυτό . Μπήκα λοιπόν σε μία από τις πολλές του πύλες ώστε να βγω στην απέναντί του . Το κάστρο είναι μια πόλη από μόνο του , είχε γειτονιές , μαγαζιά , πλατείες , μουσεία , αλλά παραδόξος καθόλου φώτα.  Τι σκατα; πως βλεπουν αυτοί οι άνθρωποι εδώ μέσα;  σκέφτηκα. Έβγαλα το κινητό μου από την μικρή μου τσάντα και άνοιξα τον φακό. Τωρα πολύ καλυτερα..

Είχα γίνει έξαλλη προηγουμένως με τον φίλο και την αδερφή μου. Τους αγαπούσα και τους δύο πάρα πολύ και τους ήξερα πάρα πολύ καλά. Η Ζωή θα πληγωνόταν και αυτό ήταν θέμα χρόνου. Τα βάζω μαζί της που για μια φορά έστω στη ζωή της δεν ακούει τη συμβουλή μου , αλλα και με τον Άλεξ ο οποίος πρέπει να καταλάβει πως πρόκειται για την αδερφή μου και όχι για οποιαδήποτε κοπέλα σαν κι αυτές που γνωρίζει καθημερινά. Κι αν αύριο μεθαύριο τσακωθούν και χωρίσουν -αν τέλος πάντων αποφασίσουν να είναι ποτέ μαζί- τότε η δική μου θέση θα είναι τοσο δύσκολη. Από τη  μία ο κολλητός μου κι από την άλλη ο αδερφή μου.

Στο μεταξύ επικρατούσε νεκρική σιγή , δεν ακουγόταν ούτε κουνιόταν κανείς και τίποτα. Δεν ήξερα αν έπρεπε να τρομάξω η να με καθησυχάσει το γεγονός αυτό.  Ξαφνικά το πόδι μου σκάλωσε σε κάτι που μου ήταν αδύνατο να καταλάβω εκείνη τη στιγμή , με αποτέλεσμα να πέσω στο έδαφος βγάζοντας μια μικρή κραυγή.

Σκατα! Δε μπορεις για μια φορα στη ζωή σου Εύα να κοιτάς που πατας και να μη προχωράς σαν το παγόνι όλη την ώρα .. σκεφτηκα.

"Κάποιος είναι εδώ" άκουσα κάποιον να λέει , αμέσως κρύος ιδρώτας έλουσε όλο μου το κορμί .Σηκωθηκα αστραπιαία από το έδαφος , αρπάζοντας το κινητό μου και κλείνοντας αμέσως τον φακό .Καμπανάκια ήχησαν στα αυτιά μου , μαζί με τα λόγια του Άλεξ που κάποτε που μόλις είχα πρωτοέρθει είχε πει , "Χρυσός κανόνας , ποτέ βράδυ στο κάστρο, έτσι πριγκίπισσα ;" .

Τι σκατά έκανα εδώ μέσα;  Γαμώτο , γαμωτο , γαμωτο ! 

Τα πόδια μου είχαν καρφωθεί στο έδαφος μη μπορόντας να κάνω ούτε βήμα. Άνοιξα το κινητό μου και έψαξα απελπισμένα το νούμερο του φίλου μου. Τι ακριβώς έκανα; Γιατί δεν έτρεχα να βρω την πύλη να βγω έξω από εδώ; Δεν πρόλαβα να καλέσω τον αριθμό που μόλις είχα βρει , όταν ακούστηκε μια φωνή που με έκανε να αναπηδήσω από τον φόβο μου.

RECKLESSWhere stories live. Discover now