Το επόμενο πρωί με βρήκε με πονοκέφαλο. Ο καναπές δεν μπορώ να πω πως ήταν από τους πιο αναπαυτικούς που είχα ποτέ μου έρθει σε επαφή. Ο σβέρκος μου πονούσε αφόρητα, τόσο που δε μπορούσα καν να γυρίσω το κεφάλι μου. Πέταξα την κουβέρτα στο πάτωμα και σηκώθηκα για να πάω στο μπάνιο. Αφού έριξα άφθονο νερό στο πρόσωπό μου για να μπορέσω να συνέλθω, κοιτάχτηκα στον καθρέφτη. Τα μαλλια μου ήταν σε πολύ κακή κατάσταση, ήταν μπερδεμένα και ανάκατα. Δεν είχα κανένα από τα προσωπικά μου αντικείμενα έτσι αποφάσισα αντί να χρησιμοποιήσω πράγματα που δεν ήταν δικά μου, να τα μαζέψω όπως όπως το αγαπημένο 'ντομάτα' χτένισμα όλων των κοριτσιών σε τέτοιες καταστάσεις.
Βγαίνοντας από το μπάνιο περπάτησα ως την κουζίνα για να φτιάξω καφέ και στην συνέχεια έπρεπε να βρω ένα παυσίπονο οπωσδήποτε. Έψαξα μέσα στα ντουλάπια για να βρω τα απαραίτητα και ξεκίνησα να φτιάχνω έναν διπλό ελληνικό.
"Καλημέρα" άκουσα μια φωνή από το πουθενά, που δεν με τρόμαξε απλώς, αλλά ήταν ικανή ώστε να τιναχτώ από τον φόβο μου και να μου πέσει το κουταλάκι που μετρούσα τις δόσεις καφε, από τα χέρια.
Κοίταξα προς το δωμάτιό του. Τον είδα να κάθεται στο κρεβάτι, φορώντας μια μαύρη ζακέτα και αντίστοιχα, μια μαύρη φόρμα. Φυσικά χωρίς μπλούζα...γιατί φοράει και ποτέ του; Σκέφτηκα. Κρατούσε ένα βιβλίο στα χέρια του. Δεν είχα ιδέα οτι μπορεί στον ελεύθερό του χρόνο να διαβάζει βιβλία.
"Πότε ξύπνησες;" Τον ρώτησα μπερδεμένη.
Όμως δεν ήμουν πολύ σίγουρη αν με είχε ακούσει. Δεν με κοιτούσε στα μάτια, κοιτούσε το σώμα μου, με σκάναρε από πάνω μέχρι κάτω. Φορούσα τα ρούχα του... Το είχα ξεχάσει τελείως. Εκτός από την μπλούζα του δεν φορούσα απολύτως τίποτα. Τις κάλτσες πρέπει να τις είχα βγάλει μέσα στον ύπνο μου, ως συνήθως. Η μπλούζα του έφτανε μέχρι λίγο πιο κάτω από τους γοφούς μου και παρ'όλο που ήταν αρκετά φαρδιά επάνω μου, μπορούσε κανείς να καταλάβει οτι εκτός απο το εσώρουχό μου, που λίγο να σήκωνα τα χέρια μπορούσε να το δει η μισή γειτονιά, δε φορούσα τίποτα άλλο από μέσα. Όταν λέμε τίποτα, το εννοούμε.
Ο τρόπος μου με κοιτούσε δεν ήταν χυδαίος και κατά κάποιον τρόπο είχε αρχίσει να μου αρέσει, το απολάμβανα να με θαυμάζει. Είχε ανοίξει ελάχιστα τα χείλη του και τον άκουσα να παίρνει μια βαθιά ανάσα. Πως μου είχε πει η Ζωή το προηγούμενο βράδυ; Έπρεπε να εκμεταλλευτώ τον διάστημα που έχω μόνη μαζί του και μπορούσα να τον κάνω να τρελαθεί. Λοιπόν άρχισα να σκέφτομαι πολύ σοβαρά αυτή την πρόταση.
STAI LEGGENDO
RECKLESS
Storie d'amore"Εύα , σε παρακαλώ μη με φοβάσαι-" ειπε. Πώς ήταν δυνατον να το κάνω αυτό; Ήξερα πολύ καλά που είχα μπλέξει. Είχα πείσει μέχρι και τον ιδιο μου τον εαυτό οτι ίσως όλο αύτο να δούλευε , αλλά κάτι τέτοιο συμβαίνει μόνο σε ταινίες επιστημονικής φαντασ...
