RECKLESS

~ Κεφάλαιο 36 ~

Επεστρεψα λοιπόν! Είχα πάει διακοπές και γυρισα πριν από μια βδομάδα και τακτοποιούσα ορισμένες εκρεμότητες. Ξεκουράστηκα, γέμισα τις μπαταρίες μου και ήρθα για τα πιο δυνατά κεφάλαια! Πολλές μου γράφετε οτι δεν εχετε καταλάβει τι έχει συμβεί. Αυτό είναι το ζητούμενο, να σας μπερδέψει η όλη κατάσταση, όμως μην ανησυχείτε είμαστε πολύ κοντά στην αποκάλυψη!

Για όσες δε θυμούνται που είχαμε μείνει διαβάστε το προηγούμενο κεφάλαιο,καθώς αποτελεί συνέχεια αυτού.

ΤΩΡΑ 

"Μη τους δίνεις σημασία " με συμβούλεψε ο Άλεξ που έβλεπε με πόσο μίσος κοιτούσα μερικες συμφοιτήτριες από τη σχολή, που βάλθηκαν να με φάνε με τα μάτια τους. 

"Ας έπεφτε όλο το κτήριο να τις πλακώσει, αυτή κι όλας τη στιγμή!" είπα νευριασμένα καθώς βολευόμουν στο κάθισμα του αυτοκινήτου. Όλες οι δουλειές στην γραμματεία του πανεπιστημίου είχαν τακτοποιηθεί, δεν χρειαζόταν να ξαναέρθω, όχι σύντομα τουλάχιστον.

"Ξέχασέ το τώρα, γυρίζουμε πίσω, ουτε που θα τις ξαναδείς" είπε ο Άλεξ σχεδόν αδιάφορα, καθώς βγήκαμε στον κεντρικό δρόμο, έξω από την Πανεπιστημιούπολη. 

"Θέλω μια χάρη" είπα σχεδόν διστακτικά.

"Ό,τι θες ζουζούνα" είπε εκείνος γλυκά. Δε μου χαλούσε ποτέ χατήρι.

"Θέλω να με πας στο σπίτι του Άρη στο βουνό" είπα με μια ανάσα, γνωρίζοντας πως δεν θα μου έκανε αυτό που ζητούσα έτσι απλά.

"Συγγνώμη αγάπη, αλλά αυτό δε πρόκειται να συμβεί" είπε δίχως να με κοιτάξει, ήταν σοβαρός με το κεφάλι του ευθεία στραμμένο προς τον άδειο σχεδόν δρόμο μπροστά μας.

"Δε θα μείνουμε πολύ, σε παρακαλώ μόνο για λίγο.." τον ικέτευσα. Ήλπιζα πως αν γύριζα εκεί θα μπορούσα ίσως να ξεκαθαρίσω τα πράγματα μέσα μου και να πάρω μια απόφαση σχετικά με το δικαστήριο.

"Δε πρόκειται να γίνει αυτό. Δεν υπάρχει περίπτωση να θέσω σε κίνδυνο ούτε εσένα, ούτε το μωρό." είπε απόλυτα.

"Μα εκείνος κρατείται ακόμα στο τμήμα, δεν υπάρχει περίπτωση να τον συναντήσουμε" προσπάθησα να τον πείσω αλλά ήξερα πως ήταν άδικος κόπος, όταν έχει να κάνει με το μωρό δε σηκώνει μύγα στο σπαθί του.

"Εκείνος μπορεί να μην είναι εκεί, αλλά ξέρω πως θα ταραχτείς και δε το θέλουμε αυτό. Άστο ρε Ευάκι, πάνω που ξεκίνησες να το παλεύεις, κάποια άλλη φορά ίσως.."