Βγήκα από το στενάκι και πήρα τον δρόμο για το σπίτι. Το στήθος μου καιγόταν . Περπατούσα γρήγορα σαν να ήθελα να ξεφύγω από κάτι . Δάκρυα άρχισαν να κυλούν στο πρόσωπο μου και δεν ήξερα καν τον λόγο.
Ένιωθα πως ήθελα να ουρλιαξω, κάτι βαρύ πλάκωνε τον θώρακα μου και δε μπορούσα να ανασανω..
Όλα όσα άκουσα δεν με είχαν ταράξει απλώς.. ήταν σαν να τα ένιωσα σαν να τα πέρασα εγώ η ίδια.. Αυτό πρέπει να ένιωσε κι εκείνος το βράδυ αυτό, ήξερε , είχε ήδη βιώσει κακοποίηση και μάλιστα στην πολύ χειρότερη μορφη της. Έτσι με βοήθησε, ίσως να είχε ανάγκη να το κάνει , αφού δεν ήταν κανείς εκεί να σώσει εκείνον , ίσως να ήθελε να λυτρωθεί.
Δεν συστήθηκα ποτέ στη γιαγιά του με το όνομα μου, κι όμως με φώναξε με αυτό.. Φώναζε το όνομα μου στον ύπνο του, μου είπε εκείνη , ποιος ξερει τι εφιάλτες μπορεί να έβλεπε..
Δε μπορούσα να τα πιστεψω όλα αυτά που μόλις λίγο πριν είχα ακούσει. Ούτε θα μου περνούσε από το μυαλό κάτι τέτοιο και το χειρότερο σενάριο να σκεφτόμουν , δε θα έφτανα ποτέ την πραγματικότητα..
Δε θα μπορέσω να τον δω ποτέ ξανά το ίδιο μετά απο αυτή την αποκάλυψη.. όχι πως ξέρω αν θα τον δω ξανά στη ζωή μου.. Στη σκέψη ότι μπορεί να μη τον ξαναδώ , σφίχτηκε η καρδιά μου.. Δε ξέρω γιατί με πειράζει το γεγονός ότι μπορεί να μην ειδωθουμε ποτέ ξανά ομως νιώθω σαν να έχω συνδεθεί μαζί του ..
Από τις σκέψεις μου με έβγαλε ο ήχος του κινητού μου. Το βγάζω γρήγορα από την τσέπη της φόρμας μου και κοιτάζω την οθόνη .. ήταν ο Αλεξ . Κοιτάζω αυτόματα την ώρα, ήταν περασμένες 11 ..
Σκατα!
"Ναι; " Είπα κάπως διστακτικά σηκώνοντας το τηλέφωνο .
"Νεράντζια .. τι ναι; Με δουλεύεις; Γιατί δε σηκώνεις το τηλέφωνο σου και γιατί δεν είσαι σπίτι;" Ρώτησε φανερά ενοχλημένος που τον είχα στήσει τουλάχιστον μισή ώρα.. πρέπει να ανησύχησε αρκετά.
"Βασικά είμαι ακριβώς μπροστά σου.." του είπα και έκλεισα το τηλέφωνο , είχα μόλις φτάσει στην είσοδο της πολυκατοικίας μου ενώ εκείνος ήταν μέσα στο αμάξι που είχε παρκαρει ακριβώς δίπλα.
Με βιαστικές κινήσεις βγαίνει από αυτό και με κοιτάζει με εκνευρισμό.. " Μου χρωστας ένα σορό εξηγήσεις ! Αυτή τη φορά δε σηκώνει αναβολή!" Είπε γριλιζοντας και είχε δίκιο.. είχε δικαίωμα να ξέρει. Εχει πεθάνει από την αγωνία του όλες αυτές τις μέρες..
"Εντάξει , πάμε μια χαλαρή βόλτα με τα πόδια και θα στα εξηγήσω όλα στον δρόμο"
***
YOU ARE READING
RECKLESS
Romance"Εύα , σε παρακαλώ μη με φοβάσαι-" ειπε. Πώς ήταν δυνατον να το κάνω αυτό; Ήξερα πολύ καλά που είχα μπλέξει. Είχα πείσει μέχρι και τον ιδιο μου τον εαυτό οτι ίσως όλο αύτο να δούλευε , αλλά κάτι τέτοιο συμβαίνει μόνο σε ταινίες επιστημονικής φαντασ...
