RECKLESS

~ Κεφάλαιο 10 ~

Κλειδώνω την πόρτα πίσω μου με γρήγορες κινήσεις. Κατεβαίνω δύο δύο τα σκαλιά ενώ στο ένα χέρι κρατάω μια μαύρη σακούλα με σκουπίδια.

Είσαι τρελή!  Σκέφτηκα.. Δε σου φτάνουν όσα μπλεξίματα έχεις  θέλεις να αποκτήσεις κι άλλα λίγα !

Ήμουν αποφασισμένη. Από τη στιγμή που μου μπήκε αυτή η ιδέα στο μυαλό δεν μπορούσα να την βγάλω. Έπρεπε να εκπληρώσω την επιθυμία μου ... να μάθω κι άλλα για εκείνον. 

Άλλαξα το ραντεβού μου με τον Άλεξ και από δέκα το έκανα έντεκα.  Έτσι κέρδισα μια ώρα ακόμα. Τώρα είναι εννέα το βράδυ. Έχει νυχτώσει έξω και πιστεύω δε θα είναι εκείνος στο σπίτι, θα έχει πάει να βρει τους υπόλοιπους. Ελπίζω δηλαδή..

Το σπίτι της γιαγιάς του είναι σε ενα στενό λίγα τετράγωνα παρακατω. Σταματάω στον πρώτο κάδο που βρίσκω, πετάω όπως όπως τα σκουπίδια και με γρήγορα βήματα  προχωρώ ευθεία.
Λίγα λεπτά αργότερα βρίσκω το στενό.

Γύρνα πίσω όπως είσαι ! Τώρα Εύα φύγε !  Έλεγε το υποσυνείδητο μεσα μου.. έκανα να γυρίσω όμως κάτι μου έλεγε ότι έπρεπε να πάω, πάντως σίγουρα δεν ήταν η λογική αυτό που φώναζε έτσι μέσα μου.

Στρίβω  στο στενο και μετά από μερικά βήματα βρισκομα μπροστά από την εξώπορτα. Παίρνω μια  βαθιά ανάσα , κλείνω τα μάτια και χτυπάω ελαφρά την πόρτα.
Αυτό ήταν δεν υπάρχει επιστροφή. Ότι έγινε έγινε.. Κι αν ανοίξει εκείνος; Ω αυτό δε το είχα σκεφτεί.. τι θα του πω.. πρέπει να βρω μια καλή δικαιολογία..

Ξαφνικά ανοίγει η πόρτα αργά, για ένα δεύτερο η καρδιά μου σταμάτησε να  χτυπάει , ένιωθα πως ήθελα να το βάλω στα πόδια όμως είχα κοκκαλωσει στη θέση μου.

Όταν είδα το πρόσωπο της , άφησα την ανάσα μου που κρατούσα όλη αυτή την ώρα.

"Καλησπέρα σας " είπα σιγανα. Ακόμα φοβόμουν μήπως είναι εκείνος εδώ.

"Γεια σου" μου είπε εκείνη και μου χαμογέλασε ελαφρά  κοιτάζοντας με με απορία.

"Είναι εδώ ;" Την ρώτησα σχεδόν ψιθυριστά . Δεν ήξερα πως έπρεπε να τον αποκαλέσω, το όνομα του δε το ξέρω και το Τζόκερ ήταν απλά γελοίο να το αναφέρω σε εκείνη.

"Ο .. Εμμ.. ο εγγονός μου δεν είναι εδώ  θα του πω ότι τον έψαχνες όταν γυ.. μάλλον δεν έχεις έρθει για εκείνον , σωστά; " Ρώτησε ενώ με παρατήσουμε καθώς κοιτούσα πίσω της , μέσα στο σπίτι μη τυχόν εμφανιστεί από πουθενά.

"Ναι έχετε δίκιο , δεν χρειάζομαι εκείνον. Καλό θα ήταν να μη του πείτε ότι πέρασα.. δε θα του αρέσει πολύ. " Είπα και μου ξέφυγε ένα γελακι. Έσκυψα το κεφάλι από αμηχανία..