RECKLESS

~ Κεφάλαιο 21 ~

"Τι σας οφείλω;" ρώτησα την ευγενική κυρία απέναντί μου. Αφού πλήρωσα ο,τι όφειλα, πήρα τον καφέ μου από το κυλικείο του νοσοκομείου και πήρα ξανά τον δρόμο ώστε να φτάσω στον τρίτο όροφο που νοσηλευόταν η κυρία Κανέλα από τη μία και από την άλλη ο εγγονός της. 

Ευτυχώς ήταν και οι δύο πολύ πολύ καλά. Η κ. Κανέλα μετά από λίγες ώρες ξύπνησε και φαινόταν να είναι καλύτερα και από πριν. Δεν είχε πάθει τίποτα το σοβαρό, για την ακρίβεια θα γινόταν πολύ σοβαρό αν αργούσαμε λίγο ακόμα και δεν ερχόμασταν στο νοσοκομείο. Δεν ήταν ούτε η καρδιά της, ούτε κάποιο είδος εγκεφαλικού. Υπερκόποση είπαν. Από την κούραση έπεσε το ζάχαρό της και λιποθύμησε. Θα μπορούσαν να έχουν συμβεί τα χειρότερα, όμως δε θέλω πραγματικά να σκεφτώ διάφορα άλλα σενάρια, γιατί το κεφάλι που θα εκραγεί από τον πονοκέφαλο.

Εκείνος από την άλλη, δεν έχει ξυπνήσει καθόλου από την ώρα που φτάσαμε εδώ. Η ώρα κόντευε ήδη 12:00πμ και ακόμα κοιμόταν. Βέβαια ήταν λογικό, όταν έφτασε το ασθενοφόρο στο σπίτι είχε ήδη λιποθυμήσει κι εκείνος με εμενα και τη Ζωή να έχουμε πραγματικά τρομοκρατηθεί με όσα συνέβαιναν. Ήμασταν μόνες σε ένα, κατα κάποιον τρόπο, ξένο σπίτι με δύο λιπόθυμους ανθρώπους. Ναι, ήταν τόσο εφιαλτικό όσο ακούγεται. Στη συνέχεια ένας γιατρός τον εξέτασε, του βγάλανε μερικές ακτινογραφίες για να δουν αν είχε πάθει κάποια επιπλέον ζημιά στα πλευρά του κι όταν βεβαιώθηκαν πως όλα ήταν εντάξει του χορήγησαν πολυ δυνατά παυσίπονα για να μη νιώθει άλλο πια εκείνον τον φριχτό πόνο. Τα παυσίπονα του φέραν υπνηλία και μαζί με την ταλαιπωρία που είχε περάσει όλο το προηγούμενο βράδυ, ήταν αρκετά για να τον κάνουν να μη ξυπνάει με τίποτα.

"Είσαι σίγουρη οτι δε θες έναν ακόμα καφέ;"ρώτησα την Ζωή που την βρήκα να κάθεται στο σαλονάκι του νοσοκομείου.

"Έχω ήδη πιεί τρείς" μου είπε αδιάφορα.

"Πήγαινε σπίτι, χρειάζεσαι ξεκούραση" την συμβούλεψα. Είχαν αρχίσει να κάνουν την εμφάνισή τους οι μαύροι κύκλοι.

"Ενώ εσύ δε χρειάζεσαι;" μου είπε κάπως ειρωνικά σηκώνοντας το φρύδι.

"Η ψυχή μου το ξέρει" είπα και ήπια μια γουλιά από τον ζεστό μου διπλό καπουτσίνο.

"Πέρασε ο γιατρός όσο ήσουν στο κυλικείο, η γιαγιά θα πρέπει να μείνει για κανα δύο μέρες ακόμα, εντελώς προλυπτικά, αλλά πρέπει να την παρακολουθήσουν λόγω ηλικίας." είπε εκείνη.