RECKLESS

~ Κεφάλαιο 33 ~

"Αν θες να..." δίστασε για λίγο, όμως αφού πήρε μια βαθιά ανάσα και έτριψε τα χέρια του απο αμηχανία, συνέχισε.. "Αν θες να είμαστε μαζί"

Ονειρεύομαι... σίγουρα θα πρέπει να ονειρεύομαι, δε μπορεί να συμβαίνει αυτο. Όλες οι κρυφές μου σκέψεις λίγο πριν πέσω για ύπνο, έπλαθαν αυτό το σκηνικό με ένα εκατομμύριο διαφορετικούς τρόπους, όμως ποτέ δε το πίστεψα στ'αλήθεια οτι θα μπορούσε να συμβεί...

"Εύα.. δε θέλω να μου απαντήσεις αμέσως.." είπε αφού είδε την έκπληξή μου, δε μπορούσα να αρθρώσω λέξη.. Σηκώθηκε από την άκρη του κρεβατιού όπου καθόταν και στάθηκε μπροστά μου. Έπειτα συνέχισε..

"Θέλω να το σκεφτείς καλά, δε πρέπει να πάρεις βιαστική απόφαση..." είπε και στερέωσε μια τούφα των μαλλιών μου πίσω από το αυτί μου. Με το χέρι του άγγιξε σκόπημα το μάγουλό μου πράγμα που με έκανε να κλείσω τα μάτια μου και να απολαύσω το άγγιγμα αυτό.

Μάζεψα όλο μου το θάρρος και προσπάθησα να μη φανώ ευάλωτη, αν και δε ξέρω πόσο εφικτό ήταν να το κρύψω..

"Εσύ ήσουν αυτός που δεν ήθελες να δεθώ μαζί σου, έτσι δεν είναι;" είπα περιμένοντας μια ειλικρινή απάντηση.

"Ναι.. κι ακόμα το πιστεύω, γι'αυτό και θέλω να αποφασίσεις εσύ αν θες να είσαι μαζί μου ή όχι. Σου δίνω την επιλογή να τρέξεις μακριά μου και σου υπόσχομαι να μη σε ενοχλήσω ποτέ ξανά, όσο δύσκολο κι αν είναι για μένα να μείνω μακριά σου. Όμως θέλω να το ακούσω από σένα" είπε με τέτοια ηρεμία, χωρίς να κομπιάσει, σαν τα είχε τα πάντα μελετημένα από πριν...

"Μισό λεπτό... Δηλαδή με αφήνεις να αποφασίσω εγώ, ελπίζοντας η απάντησή μου να είναι αρνητική; Τότε γιατί με ρωτάς εξ'αρχής; Δε σε καταλαβαίνω.. αλήθεια δε μπορώ..." είπα σχεδόν απελπισμένη, η καρδιά μου σφίχτηκε. Επιτέλους μετά από πολύ καιρό συνέβη αυτό που επιθυμούσα με όλη μου την καρδιά και ξαφνικά είναι σαν να το έζησα στιγμιαία, σαν να φεύγει ξανά μακριά...

"Ο μόνος λόγος που θέλω να μείνεις μακριά μου, είναι γιατί δε σου αξίζω. Αν μάθαινες έστω και λίγα για τη ζωή μου θα έφευγες τόσο μακριά, θα με συχαινόσουνα. Αν μείνεις μαζί μου, δε θα είσαι ποτέ ευχαριστημένη από μένα, θα χρειάζεσαι πάντα παραπάνω που δε ξέρω αν μπορώ να δώσω..." είπε σαν να προσπαθούσε να με πείσει να τον αφήσω εδω και τώρα και να σηκωθώ να φύγω και να φτιάξω μια ευτυχισμένη ζωή μακριά του.

"Κι αν εγώ δεχτώ; Τότε τι; Πως θα είναι όλο αυτό; Γιατί τόση ώρα σε ακούω να λες πόσο δύσκολα είναι τα πράγματα και τι καλά θα ζήσω μακριά σου.. Μπορείς τώρα να μου περιγράψεις πως θα ζω κοντά σου;" είπα ελπίζοντας αυτά που θα άκουγα στη συνέχεια να ήταν αρκετά για να με κάνουν να πάρω την απόφαση που θέλω τόσο βαθιά μέσα μου.