RECKLESS

~ Κεφάλαιο 28 ~

***Για να μην υπάρχουν μπερδέματα να ξεκαθαρίσουμε από την αρχή πως το τώρα στην ιστορία είναι ο μήνας Νοέμβριος, ενώ το πριν 5 μήνες είναι τέλη Ιουνίου, δηλαδή εκεί που είχαμε μείνει στο προηγούμενο κεφάλαιο, όταν η κ. Κανέλα βγήκε απο το νοσοκομείο.***

~ ΤΩΡΑ ~

"Μαμά, αν πιω άλλον έναν χυμό για σήμερα πραγματικά θα ξεράσω!" είπα σχεδόν ενοχλημένη. Τον τελευταίο μήνα έχει γίνει ακόμα περισσότερο υπερπροστατευτική, από ότι ήταν στο παρελθόν. Έχω αρχίσει να πιέζομαι και να φουσκώνω από την φροντίδα της.

"Εντάξει, ας τον πιεί η Ζωή τότε..." είπε και άφησε το ποτήρι με τον φρεσκοστημένο χυμό πορτοκάλι πάνω στο τραπεζάκι του σαλονιού από την μεριά που καθόταν η αδερφή μου και έφυγε ξανά για την κουζίνα της.

"Μίλα της πιο ήρεμα, δε πέρασε λίγα κι εκείνη το τελευταίο διάστημα" με συμβούλεψε ψιθυριστά η Ζωή για να μη μας ακούσει κανείς.

"Έχεις δίκιο, αλλά κάποιες φορές δε το ελέγχω..."είπα και συνέχισα να κοιτάζω την τηλεόραση, που δεν είχα ιδέα τι ήταν αυτό που έπαιζε αλλά έπρεπε να δείχνω πως κάνω κάτι, πως το μυαλό μου ήταν απασχολημένο, πως δε σκεφτόμουν, πως ήμουν καλά. Αυτό έπρεπε να δείχνω σε όλους, τους τελευταίους δύο μήνες σχεδόν.

"Αύριο που θα έρθει ο Άλεξ, λέγαμε μήπως... αν θέλεις κι εσύ να πηγαίναμε μια βόλτα" είπε εκείνη επιφυλακτικά, γιατί γνώριζε πολύ καλά την αντίδρασή μου όταν μου έλεγε κάτι τέτοιο.

Τους τελευταίους δύο μήνες είχα επιστρέψει στο πατρικό μου, στην Πρέβεζα. Μέσα σε τρεις μέρες όλα μου τα πράγματα από το παλιό μου πλέον φοιτητικό διαμέρισμα είχαν μεταφερθεί και πάλι στο μικρό παιδικό μου δωμάτιο. Από τότε που άφησα πίσω μου την πόλη των Ιωαννίνων, τη σχολή, τη ζωή μου εκεί, ο Άλεξ είναι αυτός που κάθε Σάββατο έρχεται στην Πρέβεζα, μόνος ή με τη μητέρα του παρέα για να μας δούνε. Πολλές φορές μένει εδώ το βράδυ και φεύγει την επόμενη μέρα. Η σχέση του με την αδερφή μου πάει κατ'ευχήν, τα πράγματα γρήγορα σοβάρεψαν, μόνο η δικιά μου γαμημένη ζωή έχει γίνει σκατά.

"Δε νομίζω πως είναι καλή ιδέα. Μπορείτε να πάτε οι δυο σας" είπα αδιάφορα, όπως ακριβώς αδιάφορα κάνω σχεδόν τα πάντα το τελευταίο διάστημα.

"Εύα, δεν μπορείς να μείνεις για πάντα εδώ μέσα. Γιατί το κάνεις αυτό από τώρα; Φοβάμαι για το τι θα γίνει αργότερα"