~ Κεφάλαιο 5 ~

75 16 0
                                    


"Είναι έτοιμη;" ρώτησε σαν να ήθελε πραγματικά να τελειώνει με όλη αυτή την ιστορία .

"Πανέτοιμες" είπε η γιαγιά του με ένα πλατί χαμόγελο .

"Άντε προχώρα " είπε εκείνος λίγο πιο εχθρικά με πριν . Ήμουν αρκετά ταλαιπωρημένη και σωματικά και ψυχικά που πραγματικά μια τέτοια συμπεριφορά θα μπορούσε να με τσακίσει. Ήμουν ανεπιθύμητη το έβλεπα, γι'αυτόν  ήμουν απλώς ένας μπελάς στο κεφάλι του . Τι περίμενες Εύα ; 

"Μπορώ να πάρω ταξί " δήλωσα απλά. Του χρωστούσα ήδη αρκετά γι'αυτά που είχε ήδη κάνει . Δε χρειαζόταν να κάνει επιπλέον κόπους , ήταν ολοφάνερο πως ήθελα απλά να φύγω το συντομότερο.

"Αυτό αποκλείεται , δεν είναι κόπος για τον εγγονό μου , ούτως ή άλλος τα ξημερώματα θα κοιμόταν" είπε η γιαγιά του όταν εκείνος δεν απάντησε τίποτα μετά την δήλωσή μου , προσπαθώντας να σώσει όσο γίνεται την κατάσταση.

"Όπως και να έχει , χάρηκα πάρα πολύ που σας γνώρισα " είπα στην καλοσυνάτη γυναίκα μπροστά μου , δίνοντάς της το χέρι για μια ζεστή χειραψία .

"Κι εγώ κορίτσι μου , κι εγώ. Ελπίζω οι δρόμοι μας να ξανασυναντηθούν σύντομα " είπε και κοίταξε προς το μέρος του.

"Ναι σίγουρα .Πάμε;" είπε ξεχειλίζοντας ειρωνεία τα λόγια του.

Για απάντηση πήρε ένα νεύμα μου και ύστερα βγήκα γρήγορα έξω ενώ εκείνος μου κρατούσε την πόρτα. Προχώρησα μπροστά , δεν τον περίμενα ,ήθελα να πάω σπίτι μου όσο τίποτα άλλο. Ήταν ξεκάθαρο πως ότι έκανε το έκανε ίσως και από οίκτο , δε ν ενδιαφέρονταν πραγματικά και έπρεπε απλά να βγάλει εις πέρας την αποστολή του , ως το τέλος. Με ακολουθούσε σπίτι επειδή έτσι έπρεπε κι όχι επειδή το ήθελε.

Να ήθελε τι Εύα; απλά σε 'έσωσε' από μια κακή στιγμή , αργά μεν , αλλά ήταν και ο μόνος που το έκανε , μόνο και μόνο να έχει καθαρή συνείδηση το επόμενο πρωί...

"Μπορείς να μη τρέχεις λες και σε κυνηγάνε ;" είπε, ακούστηκε πολύ πιο ήρεμος από πριν, αλλά και πάλι αυτό δεν σήμαινε τίποτε, μπορούσε ανά πάσα στιγμή η διάθεσή του να αλλάξει.

"Θέλω απλά να πάω σπίτι μου"  δήλωσα και ήταν η αλήθεια.

"Ναι το ξέρω , αυτό υποτίθεται ότι κάνουμε  αλλά δε βλέπω να συνεργάζεσαι!" είπε λιγάκι πιο έντονα με πριν , όχι όμως εχθρικά.

"Μπορώ να πάω και μόνη μου , τον ξέρω τον δρόμο."  Αχ Ευάκι δεν είναι ώρα για τέτοια, δε σε παίρνει να κάνεις μαγκιές και να μείνεις μόνη ξανά!

RECKLESSTempat cerita menjadi hidup. Temukan sekarang