Η καρδιά μου άρχισε να χτυπάει τόσο δυνατά, που ένιωθα έναν οξύ πόνο μέσα από το στήθος μου. Τινάχτηκα στον αέρα από τον δυνατό κρότο που ακούστηκε και προσπάθησα να σταθεροποιήσω την αναπνοή μου αλλά και να ηρεμήσω τα τρεμάμενα χέρια μου. Προσπάθησα να καταπιώ λίγο σάλιο, όμως το στόμα μου είχε στεγνώσει, κοίταξα γύρω μου, όλα ήταν άγνωστα, όμως έπειτα από μερικά δευτερόλεπτα αναγνώρισα μερικούς καμβάδες που στέκονταν όρθιοι στο πάτωμα δίπλα από το καβαλέτο.
"Σε ξύπνησα ε; " ακούστηκε ο Άρης από την άλλη πλευρά του σπιτιού. Βρισκόταν στο κουζινάκι που υπήρχε στο βάθος, κρατούσε ένα τηγάνι στο χέρι και ήταν φυσικά χωρίς μπλούζα, κάτι που έχει γίνει το αγαπημένο του χόμπι, ενώ φορούσε μια από τις γκρι φόρμες του.
"Τι κάνεις πρωί πρωί;" τον κοίταξα απορημένη. Δεν ήταν πρωινός τύπος σε καμία περίπτωση.
"Αποφάσισα να μας κάνω πρωινό, αλλά το τηγάνι δε συνεργάζεται! Συγγνώμη για τον θόρυβο" απολογήθηκε. Τον επεξεργάστηκα λιγάκι, είχε κάτι το αστείο και συνάμα γλυκό η όλη εικόνα. Εκείνος με τα ένα σορό ταττού , το γυμνασμένο σώμα, αλλά και τα δαχτυλίδια που φορούσε πότε πότε, να βρίσκεται μέσα στην κουζίνα παλεύοντας να μαγειρέψει. Όλα αυτά τα έκανε για μένα, γιατί αμφιβάλλω αν έχει φτιάξει πρωινό ποτέ μόνο για τον εαυτό του.
"Χρειάζεσαι βοήθεια;" τον ρώτησα αφού είχε ανοίξει κάμποσες φορές το ψυγείο εντελώς άσκοπα.
"Όχι.. όλα καλά, πόσο δύσκολο μπορεί να είναι.." είπε και πάλευε να σπάσει μερικά αυγά χωρίς να πέσουν τα τσόφλια μέσα στο τηγάνι.
"Θα μπω να κάνω ένα ντουζάκι, που είπες έχεις καθαρές πετσέτες;" ρώτησα και κοιτούσα γύρω μου για πιθανά ντουλάπια.
"Καθώς μπαίνεις στο μπάνιο, στα αριστερά σου υπάρχει μια συρταριέρα. Διάλεξε στο πρώτο και δεύτερο συρτάρι ό,τι σου αρέσει" με καθοδήγησε και δίχως δεύτερη σκέψη πήρα μια αλλαξιά ρούχα από το σακίδιό μου και κατευθύνθηκα στο μπάνιο, όπου κλείδωσα την πόρτα πίσω μου.
Χρειαζόμουν οπωσδήποτε ένα κρύο ντους για να μπορέσω να ξυπνήσω. Το μπάνιο ήταν αν και μικρό, αρκετά ευρύχωρο. Ήταν φωτεινό, είχε παντού λευκά πλακάκια με ελάχιστες μπλε πινελιές. Ακολούθησα τις οδηγίες του και άνοιξα το πρώτο συρτάρι της μεγάλης λευκής συρταριέρας. Παρατήρησα οτι είχε αρκετές πετσέτες για ένα μόνο άτομο που δε ζει καν μόνιμα εδώ. Αποφάσισα να μη δώσω σημασία και άνοιξα και το δεύτερο συρτάρι, καθώς το προηγούμενο είχε μόνο μικρές πετσέτες. Το μάτι μου έπεσε σε μια κατακόκκινη μεγάλη πετσέτα την οποία φυσικά και διάλεξα. Τραβώντας την, έπεσε στο πάτωμα ένα μικρό γκρι υφασματάκι. Έσκυψα να το πιάσω... ήταν ένα γυναικείο εσώρουχο.
DU LIEST GERADE
RECKLESS
Romantik"Εύα , σε παρακαλώ μη με φοβάσαι-" ειπε. Πώς ήταν δυνατον να το κάνω αυτό; Ήξερα πολύ καλά που είχα μπλέξει. Είχα πείσει μέχρι και τον ιδιο μου τον εαυτό οτι ίσως όλο αύτο να δούλευε , αλλά κάτι τέτοιο συμβαίνει μόνο σε ταινίες επιστημονικής φαντασ...
