RECKLESS

~ Κεφάλαιο 14 ~

Οι μέρες περνούσαν ήσυχα. Όλα έμπαιναν στη θέση στους σιγά σιγά. Άρχισα να βρίσκω τον παλιό μου εαυτό κατά κάποιον τρόπο. Άρχισα να βγαίνω ξανά έξω και μπορώ να πω περνούσα αρκετά καλά. Απο τη μέρα που τα βρήκα με τον Άλεξ τα πράγματα άρχισαν να γίνονται ολοένα και καλύτερα. Όλα εκτός από ένα πράγμα... Κι αυτό το πράγμα με βασάνιζε 24 ώρες το 24ωρο. Από το πρωί που ξυπνούσα ως το βράδυ .

Κι αυτό το πράγμα ήταν εκείνος... 

Δεν τον είχα δει για περίπου τρείς βδομάδες, δεν ήρθε ποτέ ξανά στο σπίτι μου , καμιά άλλη απρόσμενη επίσκεψη, καμια προειδοποίηση . Ήταν σαν να είχε εξαφανιστεί από προσώπου γης.  Συχνά έμπαιναν άσχημες σκέψεις στο μυαλό μου. Αν είχε πάθει κάτι, αν κάτι είχε συμβεί δε θα μπορούσα να το ξέρω , από πού άλλωστε;

Αυτό που με τρελαινε όμως ακόμα περισσότερο ήταν ο λόγος που με ενδιέφερε τόσο αν είναι καλά αλλά και γενικά που τον σκεφτόμουν. Όσο κι αν πάλεψα να βρω την αιτία δεν μπόρεσα . Όμως κάτι με τραβούσε προς εκείνον. Παρ'ολ'αυτα όμως συνέχιζαν οι μέρες να περνούν , από τη μια εγώ να αναρωτιέμαι και να βάζω διάφορες ιδέες στο μυαλό μου  , κι από την άλλη να τα αφήνω όλα στην άκρη και να μη κάνω τίποτα απολύτως.

***

Η ώρα ήταν περασμένες επτά το απόγευμα, περπατούσα γρήγορα προσπερνώντας μερικά μαγαζιά και καφετέριες ώσπου να βρω τη σωστή. Βλέπω τον Άλεξ να κάθεται σε μια καρέκλα έχοντας παραγγειλει καφέδες και να παίζει με το κινητό.

"Έφτασα κι εγωωω" είπα και κάθησα στην καρέκλα απέναντι του ενώ προσπαθούσα να βολεψω τα πράγματα μου.

"Δεν άργησες ούτε μισή ώρα.." ειπε ενοχλημένος.

"Έλα τώρα .. τι να έκανα αφού σου είπα σιδέρωνα, μόλις τελείωσα πήρα ταξί και ήρθα." Είπα ψέματα. Η αλήθεια είναι ότι με πήρε ο ύπνος και μόλις ξύπνησα και συνειδητοποίησα την ώρα έφυγα σαν τρελη από το σπίτι.

" Ασχολιαστο." Είπε ξερά και ρουφηξε μια γουλια από τον καφέ του.

"Και που λες αύριο θέλω να με πας στα ΚΤΕΛ " είπα απλά.

"Γιατί; Σκοπεύεις να φύγεις στο άγνωστο με βάρκα την ελπίδα; " Ειπες ειρωνικό τόνο. Είχε νευριάσει αρκετά που τον είχα στήσει τόσην ώρα.

"Όχι.. αλλά θα βγάλω εισητηριο για τη Ζωή. Της είχα υποσχεθεί εδώ και μέρες αλλά δεν βρήκα χρόνο να πάω" είπα και το έπαιξα λιγάκι αδιάφορη ενώ με την άκρη του ματιού του το παρατήρησα να ανακαθεται στη θέση του.