PROBLEM |PART ONE|

Powiedz coś co mnie zaskoczy.

Abigail POV'S

Rano obudziłam się sama. Jacka już nie było. Jedynym śladem jego obecności tutaj była jego bluza, którą miał wczoraj założoną.

Miałam pół godziny na przyszykowanie się. Zaspałam i za nic nie zdążę do szkoły.

Cholera!

Zabrałam pierwsze lepsze rzeczy z szafy i szybko podreptałam do łazienki. Nałożyłam podkład, a resztę kosmetyków wrzuciłam do torby.

- Właśnie miałem cię budzić - na schodach wpadłam na Ryana.

- O której wróciłeś? - zapytałam ubierając buty.

- Przed trzecią. Przedłużyła mi się rozmawia z Willem i jego ojcem - wyjaśnił. - Podwieźć cię?

- Idę na autobus, dzięki! - krzyknęłam i szybko wyszłam z domu.

Na ganku przystanęłam i patrzyłam tępo na samochód stojący przede mną. Od razu poznałam ten samochód.

- Co tu robisz? - spytałam od razu po tym jak usiadłam do auta.

- Pisałem ci, że będę na ciebie czekać - blondyn westchnął.

Dylan włączył się do ruchu i zmienił stację radiową. Leciała akurat najnowsza piosenka Demi Lovato, Tell Me You Love Me.

- Tu masz kawę dla siebie - wskazał na jeden z dwóch kubków, które były włożone na podłokietniku.

- Dzięki, że pamiętałeś - od razu upiłam parę łyków. - A tak w ogóle, to masz mi coś do powiedzenia, że po mnie przyjechałeś?

- Nie - wzruszył ramionami. - Dzień dobroci dla zwierząt.

*

- Joł Evans! - zauważyłam obok siebie Scotta, który zawiesił na moim ramieniu rękę.

- Masz dobry humor - zauważyłam i spojrzałam na jego twarz, która promieniała ze szczęścia.

- Kupuję dziś nowy samochód - wyjaśnił, kiedy ruszyliśmy w stronę klasy.

Mieliśmy mieć teraz fizykę i kolejny sprawdzian. Ostatni, za pomocą Jacka, który zaznaczył mi wszystkie odpowiedzi, zdałam na dobrą ocenę, z czego się cieszyłam. Dzisiejszego się obawiałam, bo jednak gamety są trudniejsze.

- O, jaki? - zainteresowałam się.

- Najnowsze BMW, będzie szare, już załatwiłem sobie, że mój kumpel go trochę podrasuję, więc będzie cacy! - wyszczerzył się.

Usiedliśmy na swoich miejscach i czekaliśmy jeszcze dobre trzy minuty na dzwonek, a później jeszcze na tą jędze.

- Siemson mordy! - do Scotta, który siedział za mną, przysiadł się Drew. - Jak tam mała?

- Wypraszam sobie, nie jestem taka mała - zerknęłam na niego. - A ty dlaczego masz taki świetny humor?

- Na pewno mam lepszy od ciebie - zauważył, po czym się zaśmiał. - Piszemy teścik! Na który umiem! A co z tobą? Dlaczego taka smutna?

- Zmęczona - westchnęłam.

*

Mam dość dzisiejszego dnia. Nie dość, że ten sprawdzian z fizyki mi pewnie za dobrze nie poszedł, to jeszcze babka z matmy i biologii zrobiła kartkówkę. Później jeszcze bieganie na wf i zajęciach. Byłam wyczerpana, zmęczona i w szatni zaczęłam się dusić kaszlem. Po prostu jestem chora. Przynajmniej zaczynam być.